Υστερα από τις εργασίες,τις διεργασίες και επεξεργασίες στο μυαλό μου και μετά από σύντομη σύσκεψη με τον εαυτό μου,κατέληξα σε διάφορα συμπεράσματα.Ζήτησα βέβαια και τη  βοήθεια του κοινού αλλά βρήκα άκρη τελικά.Η παλιά καλή και αστεία Αυγή επιστρέφει.Δεν μου πάει να είμαι σοβαρή,σοβάρεψα πολύ τις τελευταίες μέρες.Οι σκέψεις γίναν κουβάρι και την άκρη την είχα χάσει,πατούσα στο κουβάρι και έτρωγα και τούμπα από πάνω.Εγώ η ίδια δηλαδή και οι σκέψεις μου,ο μισός εαυτός μου έβαζε τρικλοποδιά στον υπόλοιπο.Μετά από τη χρήσιμη βοήθεια του κοινού, που εκφράστηκε με το στόμα της δασκάλας μου στο ωδείο,η οποία εκτός από δασκάλα και φίλη έχει γίνει και ψυχαναλύτρια-με ξέρει 11 χρόνια,και είναι ο μόνος άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για μένα-κατάλαβα αυτά που λέω τόση ώρα,ότι ο μισός εαυτός μου βάζει τρικλοποδιά στον υπόλοιπο,η κακή και μίζερη πλευρά μου,που προσπαθώ και κοιμίζω,πολεμάει την γελαστή και ευχάριστη πλευρά.

Μου λέει συγκεκριμένα η Μάρω(η δασκάλα μου),πάτα και κανένα pause στις σκέψεις σου!Ηρέμησε λίγο,μια χαρά πάνε τα πράγματα τώρα,μην μιζεριάζεις,σταμάτα λίγο την επεξεργασία.Η αλήθεια είναι ότι έχω καταντήσει σεναριογράφος,επεξεργάζομαι τα πάντα στο μυαλό μου μέχρι τελικής πτώσεως,δικής μου(γιατί καταλήγω να στεναχωριέμαι) και του θέματος(Που από το πολύ που στριφογυρίζει στο μυαλό μου,ζαλίζεται και πέφτει).Σενάρια ολόκληρα πλάθω για κάθε κατάσταση.Για κάθε θέμα και πρόβλημα σκέφτομαι κάθε πιθανή εκδοχή.Η φαντασία μου καλπάζει με ταχύτητα φωτός.

Ετσι η παλιά Αυγή έρχεται στην θέση της.Η Αυγή που έχει ένα μυαλό γεμάτο αστεία και συχνά γελάει μόνη της.Ξαναγίνεται 365 μέρες κλοουν για να γελάνε όλοι(και εγώ φυσικά).Αφού είμαστε και σε περίοδο αποκριών,η κατάλληλη στολή θα ήταν να ντυθώ κλόουν,αλλά αυτό ειμαι ντυμένη μόνιμα.’σχετο,αλλά έχω σκεφτεί κάτι αστείο να ντυθώ και στο πάρτυ,αρκεί να μπορέσω να το συνθέσω σωστά και να μην διαλύσει στο δρόμο.

Αυτό που κατάλαβα είναι ότι η πραγματικότητα είναι δεδομένη,αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που την βλέπουμε,η οπτική γωνία μας στα πράγματα.Αν λοιπόν καθίσουμε να στεναχωριόμαστε για αυτά που δεν έχουμε,τότε ίσως να χάσουμε την ευκαιρία να έρθουν στη ζωή μας νέα πράγματα.Για αυτό το λόγο πρέπει να εκτιμάμε αυτά που έχουμε στη ζωή μας και να μην έχουμε δεδομένο ότι θα τα έχουμε για πάντα.Nothing lasts forever but the earth and sky, που λέει και το τραγούδι.Μια σοφή ευχή που έκανε παλιά και ο φίλος μου ο Φίλιππας στις συναυλίες,να έχετε ό,τι αγαπάτε και να αγαπάτε ο,τι έχετε.

Όλα αλλάζουν,γυρίζει η ζωή σαν σφαίρα,άλλοι κερδίζουν,άλλοι χάνουν,άλλοι γελάνε,άλλοι κλαίνε,άλλοι μένουν μόνοι,άλλοι ζευγαρώνουν,άλλοι δουλεύουν,άλλοι κάθονται κλπ.Τίποτα δεν είναι σταθερό.Κάποιος είπε ότι η ζωή είναι ένα πάρτυ,ερχόμαστε όταν έχει αρχίσει και φεύγουμε πριν τελειώσει. Σοφή κουβέντα.

Τους τελευταίους μήνες δεν προλαβαίνω τις αλλαγές,μετά από ένα διάστημα που δεν άλλαζε τίποτα.Ομως ακόμα και να μην υπάρχουν,φροντίζω να δημιουργώ τις προυποθέσεις για να αλλάξουν τα πράγματα.Δεν κάθομαι με σταυρωμένα χέρια,βοηθάω τις καταστάσεις να αλλάξουν γιατί σαν άνθρωπος λατρεύω τις αλλαγές και προσαρμόζομαι εύκολα σ'αυτές και μισώ την ρουτίνα.Αφού στο ωδείο κάθε Δευτέρα από διαφορετικό δρόμο πάω,βαριέμαι να περάσω από τον ίδιο.Μου αρέσει επίσης να κάνω νέους φίλους,αλλά φυσικά διατηρώ τους παλιούς.Ο φίλος φαίνεται και στη χαρά και στη λύπη.Μπορώ να πω ότι πιο πολύ στη χαρά φαίνεται,όταν δεν χαίρεται με τη χαρά σου,τότε πιθανόν ζηλεύει.

Σκέφτομαι πολύ έντονα το καλοκαίρι που δεν θα δουλεύω(η νέα δουλειά που θα ξεκινήσω αύριο,θα είναι για 3 μήνες,και μετά πάλι από Οκτώβρη),σκέφτηκα λοιπόν να πάω στη Νάξο να νοικιάσω ένα σπίτι για όλο το καλοκαίρι και να κάτσω εκεί μέχρι Οκτώβρη να δω πως είναι η καθημερινότητα και αν βρω δουλειά,να μην ξαναγυρίσω Αθήνα.Βέβαια,επειδή όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια,ο Θεος γελάει,το αφήνω στην άκρη του μυαλού,και θα δούμε στην πορεία πως θα είναι τα πράγματα.Να δουλέψω και 3 μήνες,να βγάλω και τα έξοδα μου εκεί.Πάντως το έψαξα το θέμα και τα ενοίκια είναι απίστευτα χαμηλα.Εδώ στην Αθήνα είναι η εκμετάλευση.Ζούμε σαν τρελοί,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.Όλοι μες τα νεύρα.Καλωδιώνομαι όλη μέρα με τα ακουστικά,ακούω μουσική και περπατάω στο δρόμο,βαρέθηκα να ακούω τσακωμούς,κορναρίσματα,και βρισίδια.

Ολο αυτό το διάστημα που το μυαλό μου πλημμύριζε σκέψεις,είχα κενά μνήμης,και τρομέρη αφηρημάδα,ξέχναγα απίστευτα και έχανα πράγματα ή τα έψαχνα και δεν θυμόμουνα που τα έχω βάλει στο σπίτι.Ετσι στο ψυγείο,όποιος κοιτάξει,θα δει όλο σημειώματα.Σε σημείο να σημειώνω ακόμα και αν θέλω να πάρω ένα τηλέφωνο γιατί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το ξεχάσω.

Τη φωτογραφία που έβαλα σήμερα,δεν την διάλεξα τυχαία.Την έχω πειράξει χρωματικά.Δεν είναι παλιά,εγώ την αποχρωμάτισα,την τράβηξα στην Νάξο πρόπερσυ.Την έβαλα για να πω ότι η πραγματικότητα έχει το χρώμα που της δίνουμε,το χρώμα που βλέπουμε εμείς και το ίδιο πράγμα αλλάζει ανάλογα την οπτική γωνία που θα το κοιτάξουμε.Η θάλασσα αυτή είναι από την άλλη πλευρά του λιμανιού,το σημείο λέγεται Γκρόττα,9 στις 10 φορές που θα δεις αυτό το σημείο στο λιμάνι,αυτό το κομμάτι είναι πάντα φουρτουνιασμένο,και το ακριβώς συμμετρικό,απέναντι κομμάτι,της ίδιας θάλασσας,από την πλευρά του λιμανιού,πάντα γαλήνιο.Ετσι κι η ζωή,9 φουρτούνες,μια γαλήνια στιγμή.Αλλά αυτή η στιγμή είναι τόσο όμορφη ώστε σε κάνει να ξεχνάς τις 9 φουρτούνες.