"Σε παρακαλώ φύγε! Βγες απ'το κεφάλι μου!"
"Μη μου φωνάζεις! Θα μάθεις να με ανέχεσαι!"
"Όχι! Όχι! Όχι! Πρέπει να φύγεις! Τώρα! Δεν σε αντέχω άλλο!"
"Μα αφού κατά βάθος με συμπαθείς! Το ξέρω!"
"Όχι! Σταμάτα! Δεν μπορώ να ακούω τη φωνή σου μέσα στο κεφάλι μου! Φύγε τώρα!"
Και τότε ξυπνάς! Πετάγεσαι απ'τον ύπνο σου και ανακαλύπτεις ότι έχεις ιδρώσει ολόκληρος. Καις. Το δωμάτιο γυρίζει. Ζαλίζεσαι αλλά βρίσκεις τη δύναμη και σηκώνεσαι. Διασχίζεις όλο το σπίτι και φτάνεις στην κουζίνα. Ένα χάπι για τον πονοκέφαλο και όλα εντάξει. Μετά από τρεις ώρες μετανιώνεις που δεν έμεινες ξαπλωμένος στην ζεστασιά του κρεβατιού σου.
Γύρω σου ένας θόρυβος. Ζέστη. Φωνές. Πόνος. Κάποιος σου φωνάζει κάποιες ακατανόητες λέξεις. Χαμογελάς συγκαταβατικά αν και δεν έχεις καταλάβει. Δεν σε νοιάζει. Δεν θες να καταλάβεις. Όχι σήμερα. Όχι τώρα.
"Τσα! Σου έλειψα;"
"Ωχ! Πάλι εσύ; Φύγε!"
"Όχι τόσο σύντομα! Έχουμε καιρό μπροστά μας!"
"......................."
Τέρμα! Αύριο δεν πάω σχολείο!(---->δήλωση). Πυρετό δεν έχω αλλά έτσι όπως με βλέπω σύντομα θα ανεβάσω.
Κάποιες μέρες δεν αντέχονται...καλύτερα να μένεις σπίτι!
Αδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια