29 Φεβρουαρίου. Το ημερολόγιο δείχνει αυτήν την ημερομηνία κάθε τέσσερα χρόνια. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έκανα τέτοια μέρα πριν τέσσερα χρόνια...

Τελικά οι ωραίες ημέρες ίσως πρέπει να επαναλαμβάνονται μόνο κάθε τέσσερα χρόνια, μόνο και μόνο για να μας τονίζουν την σπουδαιότητά τους!

Σήμερα ήταν ίσως η πρώτη φορά που φοβήθηκα μήπως χάσω κάποιον από δίπλα μου...και μόνο στην σκέψη ανατριχιάζω...γι'αυτό και σταματάω να το σκέφτομαι...

Σε λίγη ώρα μπαίνει ο Μάρτιος...πότε πέρασε τόσο γρήγορα ο καιρός; Πότε άρχισε η σχολική χρονιά; Κοντεύει να τελειώσει και νιώθω σαν να μην έμαθα τίποτα και φέτος...

Πάντα είχα μία περίεργη σχέση με τον χρόνο. Άλλες φορές κυλά βασανιστικά αργά και άλλες φορές δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα...

Δεν ξέρω τι άλλο να πω...έχει αρχίσει να με κυριεύει η κούραση...καληνύχτα σε όλους!

ΥΓ. Δεν έχω ιδέα γιατί επέλεξα την συγκεκριμένη φωτογραφία...υποθέτω ότι μου άρεσε...