..σας είχα και τότε και τώρα!

Μέσα σε 20 μέρες παρευρέθηκα σε δύο επανασυνδέσεις, ή αν προτιμάτε ελληνιστί reunion.

Το πρώτο ήταν με παιδιά από το Γυμνάσιο, τουτέστιν 15 χρόνια πίσω.

Εντάξει δεν μεγαλώσανε πολύ.. Τα ίδια μυαλά κουβαλάνε, την ίδια τρέλα, άσχετα αν κάποιοι σιγά σιγά θα κουβαλάνε τα βάρη του έγγαμου βίου σύντομα.

Το να περνάνε τα χρόνια νεράκι και να μοιάζει σα να ήταν χτες είναι πολύ καλό.
Τα έχεις φρέσκα όλα στο μυαλό και τα ξαναζείς έντονα με ένα διάπλατο χαμόγελο.

- Καλέ πώς μεγάλωσες έτσι? (με την καλή έννοια, φτου σκόρδα και τέτοια)

- Καλέ πώς καπνίζεις έτσι? (τρελό φουγάρο)

- Καλέ πώς πίνεις έτσι? (κάνεις παρέα με τον μπρίζα?)

- Καλέ πώς πάχυνες έτσι? (που? ποτε?)

Συνηθισμένες ερωτήσεις σε τέτοιες περιπτώσεις, που εμείς δεν τις κάναμε,
καθώς είτε ήταν προφανές είτε ήταν περιττό και τέλος πάντων είχαμε καλύτερα πράματα να ρωτήσουμε.

Ο χτεσινός καφές είχε αργήσει 17 χρόνια..! Ναι παλιοί φίλοι από το Δημοτικό βρεθήκαμε ξανά βλέποντας ότι οι δεσμοί μπορεί να είναι αόρατοι, αλλά υπαρκτοί.

Και στις 2 περιπτώσεις επανασύνδεσης αφορμή το πλέον διαδεδομένο Βιβλίο Προσώπων, ελληνιστί Facebook.

Να το επιχειρήσετε. Τα reunion, εφόσον υπάρχουν καλές αναμνήσεις από το παρελθόν, είναι αναζωογονητικά, χαρούμενα και γνήσια.

Πάω για μπιλιαρδάκι..