"Τα μεσανυχτα ο ανθρωπος που ηθελε να γινει ασκητης ειπε:

"Ηρθε η ωρα να παρατησω το σπιτι μου και να παω να βρω το Θεο. Αχ, ποιος με κρατουσε τοσον καιρο μεσα σ'αυτο το ψεμα;"

Ο Θεος ψιθυρισε: Εγω. Μα τα αυτια του ανθρωπου ητανε κλειστα.

Με ενα μωρο αποκοιμισμενο στην αγκαλια της κειτονταν η γυναικα του και κοιμοταν ησυχη διπλα του στο κρεβατι τους...

Ο ανθρωπος ειπε: "Ποιοι ειστε εσεις που με πλανουσατε τοσον καιρο;"

Η φωνη ξαναμιλησε: "Αυτοι ειναι ο Θεος".

Μα εκεινος δεν ακουσε.

Το μωρο εβγαλε μια φωνη μεσα στον υπνο του και σφιχτηκε πιο κοντα στη μητερα του.

Ο Θεος προσταξε: "Στασου ασυλλογιστε, μην αφηνεις το σπιτι σου!". Μα εκεινος δεν ακουσε τιποτε.

Ο Θεος αναστεναξε και ειπε θλιμενος: "Γιατι ο δουλος μου με παρατα και πηγαινει αλλου να με γυρεψει;"

Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ ,Νόμπελ Λογοτεχνίας.