…Ξανάπεσε στα χέρια μου μετά από καιρό, η θαυμάσια συλλογή τού  CHARLES BAUDELAIRE,  με τον τίτλο «Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ»... (LE SPLEEN DE PARIS) 

Πενήντα  θαυμάσια πονήματα, που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1869(!!!!!)…

Για όποιον τύχει να ενδιαφερθεί, το ομότιτλο βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου είναι από τις «Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ»…

Και δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό, να παραθέσω ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής με τον τίτλο «Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ»… 

 « Δυστυχισμένος ίσως ο άνθρωπος, ευτυχισμένος όμως ο καλλιτέχνης που η επιθυμία τον συγκλονίζει!

 Φλέγομαι από επιθυμία να περιγράψω εκείνη, που τόσο σπάνια εμφανίστηκε μπροστά μου και που τόσο γρήγορα χάθηκε, σαν ένα ωραίο ποθητό πράγμα πίσω από τον ταξιδιώτη που τον καταπίνει η νύχτα. Πόσος καιρός πέρασε κιόλας που εξαφανίστηκε… 

 Θα την παρομοίαζα μ΄έναν μαύρο ήλιο, αν ήταν δυνατό να διανοηθούμε ένα μαύρο αστέρι που σκορπά το φως και την ευτυχία. Αλλά μας φέρνει ευκολότερα στο νου το φεγγάρι, που δίχως άλλο τη σημάδεψε με τη φοβερή επίδρασή του… όχι το λευκό φεγγάρι των ειδυλλίων, αλλά το δυσοίωνο και μεθυστικό φεγγάρι, που είναι κρεμασμένο στο φόντο μιάς θυελλώδους νύχτας και το σπρώχνουν τα σύννεφα που τρέχουν… όχι το γαλήνιο και διακριτικό φεγγάρι που επισκέπτεται τον ύπνο τών αγνών ανθρώπων, αλλά το ξεριζωμένο   απ’ τον ουρανό, το νικημένο και ανυπόταχτο φεγγάρι, που οι Θεσσαλές Μάγισσες εξαναγκάζουν αλύπητα να χορεύει πάνω στο τρομοκρατημένο χορτάρι! 

 Μέσα στο μικρό μέτωπό της κατοικούν η άκαμπτη θέληση και αγάπη για τη λεία. Ωστόσο, στο κάτω μέρος αυτού του απειλητικού προσώπου, οπου δυο κινούμενα ρουθούνια αναπνέουν το άγνωστο και το αδύνατο, ξεπηδάει με μια απερίγραπτη χάρη, το γέλιο ενός μεγάλου, κόκκινου και άσπρου, και γλυκύτατου στόματος, που φέρνει στο νου το θαύμα ενός θεσπέσιου λουλουδιού που άνθισε μέσα σ΄ένα ηφαιστειογενές έδαφος. 

 Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της."