Burnt out syndrome ή Cronic Fatigue Syndrome (CFS)

Πρόκειται για μια σχετικά πρόσφατη ψυχοσωματική ασθένεια, με συμπτώματα όπως συνεχή και χρόνια αίσθηση εξάντλησης, διάφορους πόνους στο σβέρκο, στην πλάτη, στο στομάχι και αλλού, διαλείψεις μνήμης, αδιαφορία για τους γύρω, δυσκολία συγκέντρωσης, μείωση σεξουαλικής επιθυμίας, αϋπνία κ.α. 

Βασική αιτία του συνδρόμου αυτού είναι... το άγχος, το στρες... Κάτι που έχω βαρεθεί να ακούω για ό,τι μας συμβαίνει. Το άγχος! ’γχος για τη δουλειά, άγχος από την κίνηση στους δρόμους, άγχος για την προσωπική μας ζωή, άγχος για την εμφάνισή μας, να ικανοποιήσουμε τον σύντροφό μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας ακόμα και τους γνωστούς μας. ’γχος να πετύχουμε στη δουλειά και τα χόμπι μας...  

Τρέχουμε από το πρωΐ, τρώμε γρήγορα, στο όρθιο και συχνότατα αηδίες, κοιμόμαστε λίγο και τα κάνουμε όλα βιαστικά.  

Γιατί τόσο άγχος (τα λέω για να τα ακούω κι εγώ); Γιατί τόση αγωνία για το τι θα γίνει και πώς θα γίνουμε πρώτοι σε όλα;  

Πιστεύω ότι είναι αποτέλεσμα του τρόπου που ζούμε... Που ζούμε σ’αυτή τη πόλη με τα 4 εκατομμύρια κόσμο, με το πρόβλημα της ανεργίας, για παράδειγμα, που μας προσθέτει την αγωνία «να είμαι καλύτερος στην δουλειά μου, συνεπέστερος, αποτελεσματικότερος, ταχύτερος, για να μην έρθει κάποιος καλύτερος και μου πάρει την θέση, γιατί αυτή η θέση με ζει, με πληρώνει, και αν τη χάσω παναγίτσα μου, τι θα κάνω;;;;» Και βασικά είναι και το θέμα ότι στη δουλειά δεν υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, κανείς δεν θα σου χαρίσει τίποτα και δεν θα σε κρατήσει αν κάνεις πλημμελώς τη δουλειά του, όσο καλή διάθεσή κι αν έχεις να το κάνεις, όσο κι αν προσπαθείς... και γιατί να το κάνει άλλωστε, υπάρχει τόσο μεγάλη προσφορά, που ουδείς αναντικατάστατος. Ο χρόνος τρέχει και ο χρόνος είναι χρήμα. 

Στην προσωπική μας ζωή ο χρόνος έχει γίνει τόσο λίγος και η διάθεσή μας τόσο κακή από την πίεση της ημέρας, που ακόμα και ο χρόνος που αφιερώνουμε στους φίλους μας, μας φαίνεται κουραστικός, κάτι σαν αγγαρεία. Και αυτό μας αγχώνει, γιατί οι φίλοι είναι φίλοι, και το συναίσθημά μας το φωνάζει, αλλά το σώμα και το μυαλό μας δεν ανταποκρίνεται... κι αυτό είναι ένα άγχος. 

Και γυρίζουμε στο σπίτι ρετάλια, κουρέλια, αναζητώντας μόνο μια αγκαλιά από τον σύντροφό μας ή πολλές φορές μόνο το κρεβατάκι μας... Για να πέσουμε για ύπνο και να σηκωθούμε το πρωί πάλι κουρασμένοι... 

Θα ήθελα τόσο να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου. Θα ήθελα τόσο να φύγω από την Αθήνα και να ζήσω σ’ ένα σπίτι στην εξοχή με έναν ωραίο κήπο με λουλούδια και ένα μποστάνι με ζαρζαβατικά...  

Aλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ωριμάσει κανείς πολύ μέσα του, να αλλάξει τους στόχους του και να βάλει νέους. Να κατεβάσει ταχύτητα, να χαλαρώσει και να αποτοξινωθεί από το καυσαέριο και τον καταιγισμό της πληροφόρησης. Να μειώσει τις ανάγκες του και να συγκεντρωθεί πολύ στον εαυτό του. Σκέφτομαι ότι ίσως βάζω πολλές δραστηριότητες γιατί δεν θέλω να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου. Όμως, το κάνω καθημερινά, όποτε βρω ευκαιρία, τον ξεμοναχιάζω και τον στριμώχνω στην γωνία. Αρχίζω το σκάλισμα ακόμα και εν κινήσει.  

Ένας τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς το σύνδρομο αυτό (σύμφωνα με τους επιστήμονες) είναι να πάει διακοπές, να κρατάει ημερολόγιο, να αναζητά τρόπους για να κάνει δραστικές αλλαγές στην ζωή του, να έχει χόμπι, και να περιβάλλεται από ανθρώπους που τον εκτιμούν.  

Είναι ένα σύνδρομο της σύγχρονης ζωής, εγώ λέω, οπότε απλά πρέπει να αναζητήσουμε μέσα μας την ηρεμία, να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τους φίλους μας που χάνονται για μεγάλα διαστήματα, να κοιτάξουμε γύρω μας και να δούμε τη φύση, να ανοίξουμε τα αυτιά μας και να ακούσουμε τους ήχους της φύσης, να κάνουμε μια βόλτα στην Ακρόπολη, και να σκαρφαλώσουμε στον βράχο. Να αποστασιοποιηθούμε από την αδηφάγο πόλη.. Να την δούμε από ψηλά, από κει που δεν μπορεί να μας αγγίξει. Να χαλαρώσουμε και να προσπαθήσουμε γίνουμε κάπως πιο ολιγαρκείς, για να μάθουμε να εκτιμούμε όλα τα καλά που μας συμβαίνουν, χωρίς να τα καταβροχθίζουμε λαίμαργα, ζητώντας αμέσως περισσότερα.

Λετε να έχουμε βρει την άκρη;  

Θέλω την καρδιά να σφίξω, πέτρα πίσω μου να ρίξω και να φύγω

Μάλιστα κύριε, μάλιστα κύριε

Μες στο χρόνο να περάσω κι αν μπορέσω να ξεχάσω λίγο-λίγο

Μάλιστα κύριε, μάλιστα κύριε 

Ζαμπέτας-Καγιάντας

Πληροφορίες για το σύνδρομο burnt out στη διεύθυνση:

http://web4health.info/en/answers/bipolar-burned-out.htm