Κάποια απογεύματα δεν σας έχει τύχει,έτσι χωρίς λόγο,να σας χαλάει κάτι;Χωρίς να μπορείτε να κατονομάσετε τι ακριβώς.Τι να φταίει άραγε;Για μια ανεξήγητη κακή διάθεση.Ο καιρός ίσως και η συννεφιά;Μάλλον τίποτα.Σε άτομα τόσο κυκλοθυμικά τουλάχιστον,σαν εμένα.Περνάω από το γέλιο στο δάκρυ με την ταχύτητα που φτάνει το μετρό στους σταθμούς.Αλλά αυτό το κρατάω για τον εαυτό μου,δεν μου αρέσει να υποβάλω τους άλλους στην ταλαιπωρία του να αλλάζω διάθεση σε λίγα λεπτά,σε αντίθεση με πολλά άτομα του φιλικού ή συγγενικού μου περιβάλλοντος που αλλάζουν διάθεση σε λίγα λεπτά και αν δεν έχουν όρεξη δεν σου μιλάνε καν.Δεν μου αρέσει αυτό.Αν ας πούμε,μου τηλεφωνήσει ένας φίλος και δεν έχω όρεξη να βγω,θα το πω,έχει τύχει να πω,θα είμαι κακή παρέα,δεν έρχομαι, και να προτιμώ να κάτσω στο σπίτι,από το να χαλάσω και του άλλου τη διάθεση που δεν μου φταίει σε τίποτα.

Γενικά όμως,είμαι ειλικρινής.Και να θέλω δηλαδή να πω ψέματα,θα προδωθώ.Δεν το κατέχω το θέμα.Πρέπει να είναι πολύ ειδική περίπτωση για να πω ψέματα,κι αυτό δεν θα είναι κάτι που θα βλάψει κάποιον.

Σήμερα το απόγευμα ξεκίνησα για το ωδείο με μια μαυρίλα.Σαν του ουρανού ένα πράγμα.Γενικά αυτές τις μέρες είμαι κουρασμένη,χωρίς επίσης να υπάρχει λόγος.Γιατί δεν υπάρχει και δουλειά.Μάλλον είναι μια εποχή που όσα μου συμβαίνουν είναι σαν να συμβαίνουν σε άλλον και εγώ να απουσιάζω αλλά να έχω τις συνέπειες των γεγονότων στη δική μου ζωή.Ξεκίνησα λοιπόν με μια εντύπωση αναβολής και μια σκέψη προς αυτή την κατεύθυνση.Με εχει στεναχωρήσει το γεγονός ότι είμαι στην αναμονή για δουλειά σχεδόν ένα μήνα και δεν έχω ειδοποίηση.Αλλιώς τα είχα σχεδιάσει,αλλιώς μου ήρθαν...Περιμένω διάφορα άλλα πράγματα να συμβούν,αλλά αυτά αργούν,τον άλλο μήνα.Καλά,αυτά που περιμένω για καλό είναι.Ενα ταξίδι στη Θεσσαλονίκη που εύχομαι μην στραβώσει τίποτα και να πάω,γιατί θα έχω καλή παρέα ανθρώπων που εκτιμώ,και άλλο ένα θέμα περιμένω να βρει τη λύση του μετά το Πάσχα.Γιαυτό θα μιλήσω όταν είναι η ώρα.

Η πλάκα είναι ότι είμαι απίστευτα υπομονετικός άνθρωπος,θα έσπαγα τα νεύρα και στον πιο υπομονετικό άνθρωπο,μπορώ να περιμένω αιώνες...Αλλά όταν κάτι παει να μπει στο δρόμο του,τότε με πιάνει μια ανυπομονησία...Αλλο πράγμα.

Τα περισσότερα θέματα στη ζωή μου,είναι σε αναβολή.Αργούνε.Δεν ξέρω καν αν θα έρθουν.Μου αρέσει να αφήνω την ημέρα να δείχνει εκείνη τι θα φέρει,δεν μου αρέσει να πιέζω καταστάσεις.Απλά περιμένω.Οσο χρειαστεί.Στην τελική ευθεία αρχίζω και μετράω αντίστροφα.Με ανυπομονησία.

Απόψε,είχα μια μαυρίλα.Τώρα δεν έχω.Γιατί πέρασε η Καλή Νεράιδα Μάρω,η δασκάλα μου,και για άλλη μια φορά μου έφτιαξε τη διάθεση.Ο μόνος άνθρωπος που το πετυχαίνει.Λες και έχει μαγικό ραβδάκι.Δεν έχω γνωρίσει πιο καλό και θετικό άνθρωπο.Γνωριζόμαστε τόσο καλά...Εδώ και 11 χρόνια.Με ξέρει καλύτερα από όλους.Από τους λίγους ανθρώπους που πιστεύει σε μενα και με ενθαρύνει,ακόμα κι όταν έχω ενδοιασμούς για κάτι.Συζητάμε τα πάντα.Εχει και ένα γλυκούλι κοριτσάκι!Την έχω γεμίσει ζωγραφιές και κατασκευές δικές μου και δωράκια.Πηγαίνω στο βιβλιοπωλείο,παίρνω πχ μια ξύστρα για μένα,μια για τη μικρή Λυδία.Ξέχασα να πω,ότι έχω μια τρέλα με τα είδη βιβλιοπωλείου,από βιβλία μέχρι ξύστρες,μολύβια, κ.α,στο σπίτι έχω τα πάντα,από συρραπτικό μέχρι συνδετήρες και πινέζες.Βιβλιοχαρτοπωλείο ανοίγω.Ο,τι βλακειούλα δω,θα την πάρω.Και τα περισσότερα παιδικά,με ζωάκια,καρτουν.Παίρνω εκδίκηση που όταν ήμουνα παιδάκι,δεν υπήρχαν τόσο όμορφα αντικείμενα,υπήρχαν μόνο τα κλασικά μπλε τετράδια,τα κλασικά μαυρα μολύβια,ενώ τώρα;Ο,τι χρώμα θες.Μου αρέσουν πολύ όλα τα πολύχρωμα αντικείμενα,έτσι κι αλλιώς.

Σήμερα,είναι και 25η Μαρτίου.Στο σπίτι θα την περάσω.Που να πάω;Πάντα στο σπίτι,μήπως έχουμε και χωριό να πάμε;Πόσο έχω ευχηθεί να είχαμε και εμείς από κάπου καταγωγή να μπορούμε να γυρίζουμε...Σαν να προσγειώθηκε ΟΥΦΟ,είμαστε.Μέσα στους λίγους γέννημα-θρέμα Αθηναίους.Πόσο έχω ευχηθεί να είχαμε σπίτι στη Νάξο...Τώρα θα σας έγραφα με θέα τη θάλασσα και όχι τον τοίχο του δωματίου μου.Εδώ θα ήμουνα νομίζετε;Εκεί θα ήμουνα.Μόνιμα.Αν δεν είχα το άγχος του σπιτιού,θα έμενα εκεί και παράλληλα θα έψαχνα δουλειά.Ενώ τώρα,το όλο εγχείρημα,είναι καταδικασμένο σε αποτυχία,πριν καν αρχίσει.

Συμπέρασμα των σκέψεων του απογεύματος:Χρειάζομαι αλλαγές στη ζωή μου.Πάντα μου αρέσαν οι αλλαγές.Σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους που λένε ότι θέλουν σιγουριά στη ζωή τους,εγώ θέλω αλλαγές,νέα πράγματα,ρίσκο,και ανατροπές.Η ρουτίνα είναι αργός θάνατος για μένα...

’σχετο.Οπως πάντα,όλα μου έρχονται άσχετα στο μυαλό,τις πιο περίεργες φάσεις.Χάρηκα με κάτι και γέλασα.Πήγα στη στάση 9 το βράδυ που σχόλασα απ'το ωδείο.Κράταγα κάτι τσάντες σουπερ μαρκετ,είχα ψωνίσει 5 πράγματα,γιατί ήξερα μετα δεν θα προλάβω τα σουπερ μαρκετ.Σε σουπερ μαρκετ δούλεψα,δεν ξέρω τι ώρα κλείνουν;Αλίμονο.Ερχεται μια κίτρινη γατούλα,σαν τυρί, στη στάση και μου νιαούριζε και να μην φεύγει με τίποτα!Βρίσκω ένα καπάκι από ένα βαζάκι που είχα πάρει και της βάζω γάλα,που επίσης είχα πάρει.Δεν το ήπιε,αλλά δεν έφευγε.Μάλλον,πρέπει να της μυρίζαν τα ρούχα μου από τις δικές μας γάτες,της γειτονιάς,που τρίβονται στα πόδια μας.Κάθισα στο παγκάκι και ερχόταν πάνω μου,έβαζε τα πόδια της,στο κεφάλι μου θα ανέβαινε.Λέω,είμαι η μαμά όλων των γατιών της Αθήνας!!

Εύχομαι σε όλους,να περάσετε όμορφα,ό,τι κι αν κάνετε ή οπου κι αν είστε.Χρόνια πολλά και καλά και στους εορτάζοντες.Κι εγώ έχω αρκετούς.Θα παρουν φωτιά τα τηλέφωνα,έχω την εντύπωση!Σε όλα τα σπίτια.

Στη φωτογραφία,μερικά από τα γατάκια μας.Φωτογραφία από κινητό.Το χαζούλι μαύρο είχε πατήσει στον ασβέστη σε μια οικοδομή,αλλά ευτυχώς έπλυνε τα πόδια με την γλωσσίτσα του.