Τρεις μέρες φορούσε τις ίδιες ψηλοτάκουνες μπότες. Τα πόδια της απόψε είχαν μουδιάσει.

Στο κλαμπ γινότανε χαμός. Ασφυκτικά γεμάτο αφού την επομένη ήταν γιορτή. Προσπάθησαν να χορέψουν μα ολοένα και τις έσπρωχναν, τις άγγιζαν καταλάθος λαίμαργα χέρια ή απρόσεχτα τσιγάρα.Και η μουσική χάλια! Το μπιτ τόσο δυνατό, που νόμιζες πως θα σταματούσε η καρδιά ξαφνικά! Κατάφεραν όμως να συνεννοηθούν.

-          ΔΕΝ αντέχω άλλο! Πάμε να φύγουμε!

-          Περίμενε, να πιούμε κάτι πρώτα...

-          Καλά...πονάνε τα πόδια μου, δεν τα νιώθω.

-          Αφού έχει 3 μέρες που διανύεις χιλιόμετρα με αυτές τις μπότες!

-          Χαζομάρα μου... ουφφφ...

-          Αν με αγγίξει ακόμα ένας θα τον χαστουκίσω!

-          Ελεύθερα! Θυμάσαι την άλλη φορά;

-          Χαχαχαχα, ναι!!!

-          Η Ν πού είναι;

-          Εμ, την χάσαμε μήπως;

-          Δεν είχε πάει πριν μισή ώρα στην τουαλέτα; Πάω να την βρω, πάρε χρήματα για τα ποτά. Έρχομαι!

-          Καλά...

Η Ν είχε αποκλειστεί στην ουρά για την τουαλέτα. Εμ βέβαια, 5 τουαλέτες και 300 γυναίκες στον ίδιο χώρο. Κάνε την αναλογία. Χωρίς υπερβολή! Περίμενε η καημένη ήδη 20 λεπτά και όταν έγιναν 30 αποφάσισε πως κι αυτή την βόλευε η άμεση επιστροφή στο σπίτι.

Στο μπαρ, τα παγάκια στα ποτήρια είχαν ήδη λιώσει. Διψασμένες, ρούφηξαν το αλκοόλ σα να ήτανε αναψυκτικό.

Κι αμέσως έτρεξαν, σπρώχνοντας σαν παίκτες του ράγκμπι, προς την έξοδο, στο δρόμο, στον αέρα! Φρέσκο οξυγόνο, επιτέλους! Με λίγο καυσαέριο, εννοείται!

Το χιόνι είχε απλώσει άνετο στο πεζοδρόμιο για τα καλά. Πεντακόσια μέτρα αργότερα, παρολίγον να λυποθυμήσει από τον πόνο στον αστράγαλο. Μετρήσανε τα χρήματα τους, δεν έφταναν για ταξί. Ούτε καν για εισιτήριο τραμ, που δεν υπήρχε κιόλας τέτοια ώρα...

Κάθισε στο παγκάκι και έβγαλε τις μπότες. Για τα επόμενα 3 χιλιόμετρα, περπατούσε στο χιόνι με μόνη προστασία τις μάλλινες κάλτσες. Περίεργη η αίσθηση του να καίει ο πάγος την πατούσα. Μα τουλάχιστον είχε απαλλαγεί από τον πόνο στον αστράγαλο, ο οποίος στο μεταξύ είχε φουσκώσει επκίνδυνα... Οι άλλες δύο, ολοένα ρωτούσαν αν είναι εντάξει κι αυτή απαντούσε θετικά μα σχεδόν έτρεχε.

Όταν έφθασαν στην κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας, άρπαξε τα κλειδιά, άνοιξε και έτρεξε στο διαμέρισμα, στο μπάνιο. Άνοιξε το ζεστό νερό, πέταξε τις κάλτσες στο καλάθι, έβγαλε το θεόστενο τζιν, κάθισε στην άκρη της μπανιέρας και άφησε τα πόδια της να ηρεμήσουν στο καυτό νερό, που της έμοιαζε χλιαρό.

Ενώ έτριβε τα πόδια με σαπούνι, μπήκε η Ε και τράβηξε μια φωτογραφία.Μια γελοία φωτογραφία.  Κορίτσι σε «ενδυμασία και μακιγιάζ κλαμπ» διπλωμένο σε μια μπανιέρα.

-          Τί κάνεις εκεί;

-          Την παπαράτσι!

-          Έτσι αρχίζουν οι λανθρασμένες φήμες, το ξέρεις κυρία παπαράτση;

-          Ω, ναι!

Αυτά θυμούνται τώρα οι δύο και γελάνε. Πεθυμάνε το Ντ και την εποχή που κάνανε το τέλειο Τρίο. Όμως στο μεταξύ την κυρία Παπαράτση την διαγράψανε αφού ο συγκεκριμένος ρόλος της ταίριαζε γάντι! (Και στολή ολόκληρη, με τα υπόλοιπα απαραίτητα αξεσουάρ μην σου πω! :Ρ)

"Τί μου τα στέλλεις τα ήμειλς κι εσύ, βραδυάτικα, καλή μου; Θα βρεθούμε στο Ντ, να κατακτήσουμε ξανά τα παλιά λημέρια! :))))))))"