Εκπέμπω S.O.S!!Βοήθεια Χριστιανοί!Δεν μπορώ άλλο!
Φέτος για πρώτη φορά στη ζωή μου,μου εμφανίστηκε αλλεργία και όχι μόνο εμφανίστηκε,κοντεύει να με ισοπεδώσει.Βέβαια,δεν είναι και τόσο άσχετη,πιστεύω,με την ιγμορίτιδα που με ταλαιπωρεί τα τελευταία χρόνια.Είμαι από τους ανθρώπους που όταν αρρωσταίνω,πάω σπάνια στον παθολόγο,εκτός αν έχω 40 πυρετό,πάω όμως πολύ συχνά στον ΩΡΛ,ο οποίος τραβάει τα μαλλιά του κάθε φορά,με αυτά που βλέπει.Πολύ καλός γιατρός και απόλυτα ειλικρινής,μου λέει πάντα τι έχω,χωρίς να το ωραιοποιεί.Μου έχει φτιάξει μια λίστα τι να αποφευγω.Καπνός,σκόνη,από φαγητά καυτερά και ξινά(για το λαιμό),την πολύ ομιλία αν δεν υπάρχει λόγος,και ένα σωρό άλλα.Θυμάμαι μια φορά μου είχε βρει ότι ημουνα τόσο μπουκωμένη που είχα χάσει ένα μικρό ποσοστό ακοής,και στα δυο αυτιά.
Αυτή τη φορά,είπα ότι θα το γλιτώσω και δεν θα με δει,αλλά που τέτοια τύχη!Είμαι εδώ και ένα μήνα χάλια.Το πρόβλημα είναι ότι δεν θα γλιτώσω όχι μόνο την αντιβίωση αλλά και την κορτιζόνη,πολλές φορές είμαι τόσο χάλια που το ένα χαπάκι είναι κορτιζονούχο.
Η μύτη μου έχει πρηστεί από το πολύ φύσημα,έχει γίνει σαν τις κόκκινες μύτες που βάζουν οι κλόουν,ή της γάτας στο νιαου βρε γατούλα,με τη ροζ μυτούλα.Τα χείλη μου κι αυτα πρησμένα και σκασμένα,σαν αφρικάνος που πουλάει cd είμαι.
Ωραία είναι η άνοιξη αλλά η συγκεκριμένη του 2008 με έχει ισοπεδώσει.
Και βλέπω όνειρο(με ανοιχτά μάτια,όχι στον ύπνο μου) ότι είμαι στην Νάξο,σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα,χειμώνα-καλοκαίρι,κάνω κάθε χρόνο πάνω από 100 μπάνια,από Μάη μέχρι Σεπτέμβρη,δεν αρρωσταίνω ποτέ,και όταν πάω στο σουπερ μάρκετ,δεν αναγνωρίζω τα κουτιά με χαρτομάντηλα γιατί δεν χρησιμοποιώ ποτε μου,αφού δεν αρρωσταίνω,δεν με πιάνει βήχας στο δρόμο,στη στάση του λεωφορείου,γιατί εκεί,σε αντίθεση με εδώ,δεν περνάνε 500 αυτοκίνητα σε 20 λεπτά που κάτα μέσο όρο περιμένω το λεωφορείο,ούτε φορτηγά με χώματα όπως περνάνε πολύ συχνά και τρελαίνομαι στο βήχα από τη σκόνη που παίρνει ο αέρας απ'την καρότσα.Συνεχίζοντας την ονειροπόληση,θα πήγαινα στο φαρμακείο και δεν θα ήξερα τι είναι το depon και οι λοιποί συγγενείς του,γιατί δεν θα με έπιανε πονοκέφαλος.αλλά και στις σπάνιες φορές που θα με έπιανε,με μια βόλτα στη θάλασσα,θα πέρναγε αμέσως.
Σε λάθος πόλη γεννήθηκα...Κέντρο Αθήνας μάλιστα,στους Αμπελοκήπους,που μόνο Αμπελο-κηποι δεν είναι...Να τους πουν Τσιμεντο-κηπους να το καταλάβω.
Αυτά από μένα,μια ταλαιπωρημένη ύπαρξη...
Ζητάω πολλά;Ενα σπίτι και μια δουλειά εκεί,για να πάω να βρω ξανά την υγεία μου,να αναπνεύσω σωστά.
Ωραία είσαι,άνοιξη,γιατί δεν μας λυπάσαι...
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιοαγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες