Όμορφο που είναι να χαρίζουν τα μάτια σου

ήλιους καινούργιους στους μικρούς μου ουρανούς

και σε σταθμούς ερημικούς

και στων ανθρώπων τους καημούς

στο πέρασμά μου  να με συντροφεύεις…

 Ήρθα και έγειρα μέσα στα χέρια σου

σαν φυλλαράκι που ο άνεμος σέρνει…

Κι  απ’ τη δική σου τη φωνή

σαν μουσική νυχτερινή

σ’ όμορφους δρόμους η ζωή με παίρνει…

 Όμορφο που είναι να χαρίζουν τα λόγια σου

καινούργιο χρώμα στη νύχτα που πέφτει…

Μοιάζεις ποτήρι με κρασί

κι είναι η γεύση σου πικρή...

...μα είναι τόσο γλυκιά  

           η δική σου μέθη…