Είναι πιστεύω νομοτελειακός νόμος κάπως, κάπου και κάποτε να βρεθείς στο λάθος μέρος, την λάθος στιγμή, με το λάθος άνθρωπο, να κάνεις λάθος πράγματα. Και να σας πω και κάτι; Η δικαιολογία και εξήγηση …δεν είναι αυτό που νομίζεις/φαίνεται/πιστεύεις…είναι τόσο πειστική σαν τις προεκλογικές υποσχέσεις.

Σίγουρα θα μπορείτε να σκεφτείτε και άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, πολλώ δε μάλλον και να βάλετε τον εαυτό σας μέσα σ’αυτές.

Ο Judge Dredd παραπάνω-για όσους ξέρουν το κόμικ δηλαδή-είναι μια φιγούρα στην οποία κανείς δε θα ήθελε να εξηγήσει τα ανεξήγητα (και να μη το ξέρετε δηλαδή φαντάζομαι φαίνεται από την εικόνα έτσι δεν είναι;) και έχει και μια κάποια σχέση με την παρακάτω ιστοριούλα.

Αυτή η περίπωση που ακολουθεί ήταν μια δική μου συμπεριφορά, όταν κάποτε πήγα να δώσω εξηγήσεις για να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα.  

Ένα καλοκαίρι στο Λουτράκι, γυρίζω με ένα φιλαράκι από το Cocoon, έχοντας πιεί όσο και ένας Άγγλος στο Φαληράκι της Ρόδου, αξίζει να σημειώσω ότι ο τύπος ήταν φρέσκος οδηγός και γιορτάζαμε την απόλυση του από το στρατό. Κανονικά ο δρόμος Λουτράκι-Λουτρά Ωραίας Ελένης είναι δεν είναι 10 λεπτά, αλλά θα είχαμε κάνει τουλάχιστον 20 και δεν είχαμε δει ακόμη Ισθμό, αυτό τώρα μπορεί να οφείλεται στο ότι σταματάγαμε ανά 5 γιατί ο φιλαράκος έπρεπε να ανακουφιστεί από την κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών δια της φυσικής εκκένωσης του στομάχου του-κοινώς ξέρναγε τα άντερα του. Με τα πολλά καβατζώνουμε τον Ισθμό, στρίβουμε αριστερά προς Επίδαυρό, περνάμε τη γέφυρα και ιουιουιοιυ το πολύχρωμο φωτάκι και περάστε παρακαλώ για αλκοτέστ.

Πάω στο όργανο και πριν προλάβει να μιλήσει, συγνώμη κύριε;…(είναι καλό να συνομιλείς με ονόματα καθώς δίνει πιο προσωπικό τόνο)…(ας πούμε Παπαδόπουλος) κύριε Παπαδόπουλε έχετε δίκιο είμαστε απαράδεκτοι…όχι απαράδεκτοι κύριε εγκληματίες, με τόσο πετρέλαιο στο αίμα δεν πάνε στους δρόμους αλλά στα διυλιστήρια,  συγνώμη κύριε Π.(χάριν συντομίας) πατέρα έχετε; Με κοίταξε έκπληκτος, τι ερώτηση είναι αυτή κύριε, βέβαια και έχω δε φύτρωσα σε χωράφι; Εγώ εννοώ αν ζει, γιατί βλέπετε ο φίλος μου από εδώ τον έχασε σήμερα το πρωί και καταλαβαίνετε,

Εντάξει, ηλίθια, μίζερη και απαράδεκτη η εξήγηση-δικαιολόγηση μιας πατάτας μέσα από το «θάψιμο» κάποιου ανθρωπάκου (παρεμπιπτόντως ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι μια χαρά στην υγεία του), αλλά είπαμε το ουισκάκι έκανε υδρατμούς στα ρουθούνια και η Βαστίλη ξεχώριζε στο βάθος. Εδώ μου αρέσει που αργότερα στο στρατό κορόιδευα κάτι τελειωμένους Τσαμπίκους (παναπεί Ροδίτες) που κάνανε το ίδιο για να τσιμπήσουνε καμιά άδεια και πώς το λέει αλήθεια η παροιμία για την καμπούρα του διπλανού;

Εντάξει δεν ήταν τόσο η εξήγηση που πήγα να δώσω, όσο το ότι κέρδισα χρόνο και το γλυτώσαμε το Γεντί-Κουλέ, πάντως αυτή ήταν και η τελευταία φορά που μπήκα σε αμάξι με οδηγό λιώμα στο πιώμα.

Μια ανεκδοτικού τύπου εξήγηση, που πιάνει το πνεύμα έξυπνου προς ηλίθιο είναι η παρακάτω,
 

Μια μαθήτρια ζητά από τον καθηγητή της να της εξηγήσει τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ χρόνου και αιωνιότητας.
 

Και ο καθηγητής:
 

- Θα μπορούσα να σου το εξηγήσω αν είχα χρόνο, αλλά δεν έχω. Μα και αν ακόμη είχα χρόνο, εσύ θα χρειαζόσουν μια αιωνιότητα για να το καταλάβεις.  

Σωστός ο προφέσορας, να είναι για αυτό άραγε που κανένας μαθηματικός-φυσικός-χημικός, δηλαδή όλη η παλιά καλή 1η Δέσμη ποτέ δεν μπήκε στον κόπο να μου εξηγήσει τίποτε;

Και να τέλος να μια ακόμη απολαυστική κινηματογραφική εξήγηση από έναν άφθαστο κωμικό (και σχετικά παραγνωρισμένο) τον Χρόνη Εξαρχάκο: