Περασμένα μεσάνυχτα. Ίσως κάποιος, κάπου τώρα να ξυπνάει. Ίσως κάποιος άλλος να ξαγρυπνάει. Κάποιος θα κοιτάζει έξω από το παράθυρό του και θα αισθάνεται ευγνωμοσύνη για τον ουρανό που βλέπει. Κάποιος άλλος θα κοιτάζει το ρολόι του και θα κυριεύεται από πανικό επειδή έχει αργήσει σε ένα ραντεβού.

Κάποιος θα ζει όσα θέλω αλλά δεν μπορώ να ζήσω. Θα έχει αξιοποιήσει τις μοναδικές ευκαιρίες που πέρασαν μπροστά από τα μάτια του. Θα ανοίγει τα παράθυρα και δεν θα φοβάται τον αέρα. Θα περπατάει με τα μάτια στραμμένα στο τώρα και όχι στο πάτωμα. Θα έχει μάθει να αγαπάει αυτό που είναι και δεν θα προσπαθεί να το αλλάξει. Δεν θα βρίσκει ένα "ΟΧΙ" να υψώνεται μπροστά από κάθε "θέλω" του...και πάνω απ'όλα θα χαμογελάει...

Εδώ έχει πέσει σκοτάδι. Κάπου αλλού θα έχει φως.

Εδώ οι άνθρωποι τρέχουν. Κάπου αλλού απλά περπατάνε και παρατηρούν.

Εδώ διαφημίζουμε το κενό μας. Κάπου αλλού όμως θα έπρεπε να το κρύβουμε...

Και παντού απλώνονται μονοπάτια...ας τα ακολουθήσουμε για να δούμε που βγάζουν....