ανοιγει η πορτα...και μια λαμψη που κραταει ενα δευτερολεπτο...ανοιγω τα ματια δεν βλεπω τιποτα και τα ξανακλεινω...δευτερη λαμψη...ανοιγω τα ματια και...ενας αντρας στεκεται στην ακρη του κρεββατιου μου...ακολουθω το ενστικτο μου και βαζω τις φωνες και ο αντρας τρεχει να φυγει.

σε μιση ωρα περιπολικα αστυνομια κακο. απο που μπηκαν? δεν ξερω κυριε αστυνομε μου. μα καλα βαλατε αλουμινια στα παραθυρα μια πορτα ασφαλειας δεν ξερατε να βαλετε? κυριε αστυνομε μου τετοια ωρα τετοια λογια. ξερω δεν μπορειτε και εσεις να κανετε τιποτα να βοηθησετε αλλα μην με κανετε εμενα και την οικογενεια μου να νοιωθουμε οτι καλα παθαμε αφου δεν ειχε τριαινα η πορτα. και κερατας και δαρμενος παει πολυ.

ακομα σαν κακο ονειρο μου φαινεται αλλα δεν ειναι. εγινε εχθες το βραδυ στις 4:30. και δεν με νοιαζουν ουτε τα λεφτα που μου κλεψανε, ουτε τα χρυσαφικα, ουτε η ακριβη τσαντα, να τα φανε και να τα χαρουνε. μου κλεψανε κατι πολυ πιο σημαντικο που δεν ξερω αν θα τα καταφερω ποτε να το ξαναβρω, την ικανοτητα να νιωθω ασφαλης μεσα στο σπιτι μου...