Ποιο κενό παλεύεις να κλείσεις

σε ποια αγκαλιά να σωθείς

ποια χείλη γλυκά να φιλήσεις

να σε βγάλουν απ'τη φυλακή.

Ποια στεριά παλεύεις να φτάσεις

την κοιτάζεις από μακριά

ποια σχεδία θα σε βοηθήσει να περάσεις

το ποτάμι που κρύβεις βαθιά.

Ποια λιμάνια αφήνεις πια πίσω

το μαντήλι ανεμίζεις ξανά

λες δεν θα ξαναγυρίσω

στο παρελθόν και σε ό,τι πονά.

Μια νέα αρχή θα κάνω για μένα

μακριά από το παρελθόν

μια ευχή θα κάνω να έχω

σύμμαχο την τύχη και τον καιρό.

Να μπορέσω να φύγω

από ο,τι πόνεσε στο παρελθόν

να πιάσω ένα νέο λιμάνι

ένα νέο όνειρο να ακολουθώ.

(τα στιχάκια δικά μου,σχετικά πρόσφατα,αν και τώρα τελευταία δεν έχω έμπνευση.Καλό σημάδι το θεωρώ,δεδομένου ότι γράφω όταν είμαι στεναχωρημένη.)

Πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος αν ψάξει μέσα του θα βρει το θάρρος να αλλάξει τη ζωή του αν αυτή δεν τον ικανοποιεί.Θάρρος χρειάζεται,υπομονή και επιμονή.Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την αφήνουμε να φεύγει,σαν την άμμο ανάμεσα απ'τις παλάμες μας.Οφείλουμε στον εαυτό μας και σε αυτούς που αγαπάμε, να είμαστε ευτυχισμένοι.Ενας ευτυχισμένος άνθρωπος κάνει και τους γύρω του ευτυχισμένους.

Ο γόρδιος δεσμός δεν λύνεται,κόβεται... Είναι η φράση-μοτο που έχω στη ζωή.Για αυτό το λόγο,ό,τι με χαλάει,με καταπιέζει ή μου κάνει κακό,το αφήνω να φύγει ή το σταματάω.Μαχαίρι όμως.Οι αποφάσεις μου.Αν κάτι το αποφασίσω θα γίνει.Αποφάσεις της στιγμής που ποτέ δεν μετάνιωσα που πήρα.

Δεν μπορείς να ξεκινήσεις ταξίδι αν δεν έχεις το θάρρος να αφήσεις την ακτή...

Γιαυτό ανοίγω πανιά για τα όνειρά μου...