Αγαπητοί φίλοι των σελίδων μου,

αφορμή για να γράψω τις σκέψεις μου αυτές, μου έδωσε για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες, το ότι βρήκα εγκατελειμμένα να κλαίνε γοερά τρία νεογέννητα-ολίγων ωρών- γατάκια που κάποιος κύριος ή κάποια καθώς πρέπει κυρία άφησε στην άκρη του ημικεντρικού δρόμου στο Ν. Ηράκλειο με απίστευτη σκληρότητα, στερώντας τους την μητρική τους φροντίδα αλλά και από την μητέρα γάτα τα παιδιά της, κάνοντάς την να τα αναζητά, με τις θλιβερές επικλήσεις της.

Μάλιστα μέσα στο χαρτοκιβώτιο-τάφο, που τα απίθωσε είχε αφίσει και γάλα φρέσκο. Λες και θα μπορούσαν τα γατάκια να αυτοσερβιριστούν. Τέτοια εξυπνάδα έχουν αυτά τα παλιανθρωπάκια λοιπόν.

Τα πήραμε στο σπίτι μου και τα φροντίζουμε δίνοντάς τους γάλα με το μπιμπερό.

Έχουμε άλλες τρεις γάτες, τον έναν (γάτος αυτός) τον μαζεψε βαρειά τραυματισμένο ο γυιος μου πριν λίγες μέρες και τον φροντίσαμε ιατρικά και με ότι άλλο χρειάζεται, και τώρα μας δίνει χαρά όπως και οι άλλες δυο.

Αυτή την χαρά που ποτέ δεν θα νοιώσουν όλοι αυτοί που εγκαταλείπουν τα ζώα στους δρόμους. Κατά τα άλλα δεν ξεχνούν μερικοί από αυτούς κάθε Κυριακή να πηγαίνουν υποκριτικά στην εκκλησία και να προσεύχονται στον Θεό.

Όμως Εκείνος ποτέ δεν θα τους συγχωρήσει. Γιατί στη ουσία διαπράττουν φόνο.

Φίλοι μου,

πάρτε μια γάτα στο σπίτι σας. Θα σας κάνει ευτυχισμένους, ιδαίτερα τα παιδιά σας που θα τη βλέπουν να μεγαλώνει, να παίζουν μαζί της και να μαθαίνουν από αυτήν πολλά. Τόσα που θα αποτελέσουν την βάση για μια ζωή, σωστή, βασισμένη σε υψηλές αξίες.

Αύριο πάλι.

Γεια σας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ