Κοιτω τα ματια σου και χανομαι
στην αγκαλια σου βρισκω την ασφαλεια που μου παιρνει ο
χρονος...............
Απορεις πως ενας ανθρωπος μπορει να σου χαρισει
τοσα ,τα παντα ,αλλα και ταυτοχρονα να μπορει με μια κουβεντα
του να στα παρει ολα μα ολα.Ολα γυρω σου ειναι τοσο ευαλωτα ,τοσο
γυαλινα .Απορεις πως εκει εκει που η μοναξια και η σιωπη κανουν
ενα αχτυπητο διδυμο στην ζωη σου ξαφνου ολα γυρνανε αναποδα .Ομως το
συμπαν παντα συνομωτει και ολα αλλαζουν ,ολα χρωματιζονται ,ολα αποκτουν
ενα γαλαζιο χρωμα ,το γκριζο φευγει εξαφανιζεται και ξανα τα ονειρα και η
ελπιδες για μια ζωη με καποιο νοημα που θα μεινει στον χρονο ξαφνικα
παιρνουν ανασα.Εμαθα στην ζωη μου να ψαχνω για το απολυτο για την μια.
Εκεινη που θα ανετρεπε τα παντα ,θα μαζευε ολα τα σπασμενα και θα
ξαναφτιαχνε τα παντα απο την αρχη.Δεν μετανιωνω αν αυτη η πορεια με
οδηγησε εκει ,ξανα απο την αρχη .Δεν μετανιωνω αν ολη αυτη η απογοητευση
ολος αυτος ο χειμωνας ,ολη η συναισθηματικη αδιαφορια μετουσιωθηκε σε
κατι που συμβαινει μια φορα και αλλη καμια.Εγω ειμαι αυτος που δεν συγχωρει
τα ιδια μου τα λαθη.Εγω ειμαι αυτος που τιμωρει επι τουτου τον εαυτο του
αλλα ισως να ειναι αρκετο πια .Η συναισθηματικη τιμωρια θερμοκηπιου ηρθε στο
τελος της .Μεγαλωνοντας και εννια μερες πριν τα τριαντα μου η ενταση μεσα
μου για παρα πολλα πραγματα ειναι μεγαλη.Δεν μετανιωνω διολου , οσο και
αν παντα με υποτιμω,αν παντα ειμαι των ακρων ,αν παντα μπορω να σου
δωσω τα παντα και να στα παρω ολα.Ολα αυτα ειναι ζωη και δεν αξιζει ποτε
να την σταματας, γιατι ολα τα οποια εχουν μεγεθη και μετριουνται εχουν
ημερομηνια ληξης η εστω μια αρχη και ενα τελος.Η αγαπη και τα συναισθηματα
τα οποια δημιουργουνται παντα απο δυο δεν τελειωνουν ποτε.Καπου
καποιος εκει πανω πρεπει να γελαει πολυ μαζι μου ...
1 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |