Σήμερα μετά το μάθημα κάθισα λίγο στην γκαλερί, για ένα καφέ. Ανακατεμένες οι σκέψεις από τα διάφορα μαθήματα. Δίπλα μου κάποιος ήθελε με τον καφέ να καπνίσει. Τον συνόδεψα κάτω στην αυλή, όπου το κάπνισμα επιτρέπεται. Ήθελα να πάρω και λίγο αέρα. Μιλώντας λίγο για τα διάφορα θέματα, με ρώτησε τέλος ποια η γνώμη μου για το θέμα « ποιος είναι άνθρωπος»……

Ποιος μπορεί να αποκαλείται άνθρωπος και ποιος όχι; Και ποια είμαι εγώ για να κρίνω; Με παρακίνησε να χωρίσω τη λογική από το συναίσθημα και να απαντήσω, όπως διδαχτήκαμε σε ένα από τα μαθήματα της φιλοσοφίας.

Μα διαφωνώ. Εντάξει, στη φιλοσοφία, υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνονται ψυχρά, χρησιμοποιώντας μόνο το μυαλό. Αλλά για το θέμα «τι είναι άνθρωπος» δεν ξέρω αν μπορώ ποτέ να κοροϊδέψω τον εαυτό μου και να απαντήσω χωρίς ψυχή. Βλέπεις, αν το δούμε απόλυτα λογικά το πράγμα, τότε μπορούμε κάλλιστα να πούμε, ότι άνθρωπος είναι οποιοσδήποτε είναι δίποδος, κατέχει μια ανθρώπινη γλώσσα και κάνει απλές λειτουργίες εγκεφαλικές. Όμως είναι αυτό σωστό; Και κυρίως είναι διαχρονικό;

Παλιά, δεν υπήρχε καν ως λέξη. Στην αρχαία Αίγυπτο, αν δεν λανθάνομαι, δεν υπήρχε καν η λέξη «άνθρωπος». Υπήρχανε οι Αιγύπτιοι και οι ξένοι. Στην αρχαία Ελλάδα, υπήρχανε οι Έλληνες και οι Βάρβαροι. Έννοιες που αποκτούσαν διαφορετική σημασία με την κάθε εποχή. Αλλά για τους Έλληνες, οι βάρβαροι, γεννιόντουσαν κατώτεροι, και οι ίδιοι ελεύθεροι, άρα ανώτεροι. Έπρεπε να περιμένουμε τον Ηρόδοτο να γεννηθεί και να κάνει τα ταξιδάκια του για να συνειδητοποιήσουνε ότι πέρα από την Ελλάδα υπήρχε πολιτισμός και μάλιστα αρχαιότερος. Έτσι έμαθαν πως ούτε όλοι οι βάρβαροι γεννιούνται για να γίνουν κάποτε δούλοι.

Νομίζω πρώτοι οι στωικοί μιλήσανε για Παγκόσμια Ανθρωπότητα. Και ίσως ο Μ. Αλέξανδρος προσπάθησε να το βάλει σε πράξη. Ίσως με υστεροβουλία, ποιος ξέρει; Αλλά ένα ταρακούνημα το χρειαζόντουσαν οι διάφοροι λαοί. Να συνειδητοποιήσουν ότι ένας ξένος, δεν παύει να είναι άνθρωπος. Μα σάμπως και με τις χιλιετίες άλλαξε αυτό ποτέ;

Αν μιλήσει μόνο η λογική, όταν συγκρίνω ένα γορίλα και ένα αφρικανό, τότε θα μπερδευτούμε. Είναι και οι δύο μαύροι και μιλάνε μια άγνωστη προς εμένα γλώσσα. Αλλά και ο μαύρος αφρικάνος δεν γνωρίζει ελληνικά. Αν του τοποθετήσουμε ένα μαλλιαρό μεσογειακό και μια αρκούδα, θα σκεφτεί ότι οι δύο που στέκονται απέναντι του έχουνε περισσότερα κοινά από ότι ο ίδιος και ο μαλλιαρός μεσογειακός άνδρας.

Όσον αφορά τους Ινδιάνους της Αμερικής…. Άλλη αποτρόπαια ιστορία. Θεωρώντας οι πρώτοι λευκοί Ευρωπαίοι ότι πρόκειται για άγριους, αφού ο πολιτισμός τους και η ζωή που είχαν οι διάφορες φυλές τόσο κοντά στην φύση, έμοιαζε τόσο απολίτιστος, τους αποδεκάτιζαν για αιώνες. Μέχρι που αναγκάστηκε ο πάπας, τώρα ποιος ακριβώς δεν θυμάμαι, να βγάλει ανακοίνωση ότι και οι Ινδιάνοι είναι πραγματικοί άνθρωποι. Έτσι ίσως να σώθηκαν ένας δύο.

 Και ξανά πίσω στους μαύρους της Αφρικής…. Πόσοι ακόμα και σήμερα δεν τους θεωρούνε ανθρώπους; Ισότιμους. Πόσοι ντρέπονται για όσα κάνανε οι λευκοί στην μαύρη ήπειρο; Αφάνισαν τον πολιτισμό τους, τους φόρτωσαν στα καράβια και τους έφεραν δούλους στον Νέο Κόσμο. Όπου άρχισαν να γίνονται ίσοι με τους λευκούς στον εικοστό αιώνα. Και μάλιστα στις τελευταίες 3 δεκαετίες. Ποιοι είναι λιγότεροι άνθρωποι; Οι πρώην σκλάβοι ή οι πρώην ιδιοκτήτες;

Ε όχι, δεν μπορώ να συμφωνήσω ότι ο άνθρωπος ορίζεται χωρίς την ψυχή. Και δεν απολογούμαι. Διότι υπάρχει και συνέχεια.

Η γυναίκα. Αυτό το αντικείμενο πόθου από την εποχή του Αδάμ. Που φταίει για όλα. Σε πολλές γωνιές και πλατείες του μοντέρνου πολιτισμού, δεν παύει να είναι απλά ένα ακόμα αντικείμενο. Με κάποια αξία. Και κάποιες συναισθηματικές αντιδράσεις που οφείλονται στις ορμόνες. Ελαττωματική κατασκευή μάλλον. Και υπερβολική χρήση της καρδιάς παρά του μυαλού. Άρα δεν είναι άνθρωπος. Εξάλλου για αυτό μέχρι πριν κάποια χρόνια δεν είχε και πολιτικά δικαιώματα στις σημερινές πολιτισμένες χώρες. Αλλά ναι, η γυναίκα δεν θεωρείται ακόμα για πολλούς άνθρωπος. Και ας είναι η δημιουργός του ανθρώπινου είδους.

Φυσικά δημιουργός του ανθρώπινου είδους είναι πια και η επιστήμη. Μέσω σκοτεινών φημών και αποδείξεων, μάλλον τα πρώτα κλωνοποιημένα μωρά μπουσούλισαν εδώ και λίγα χρόνια. Τώρα μπορεί να είναι και σχολιαρόπαιδα. Αυτά θα θεωρούνται άνθρωποι στο μέλλον; Διότι αν ξεχάσουμε το μυαλό και το σώμα, υπάρχει και η πνοή, η ψυχή. Είναι μήπως τα κλωνοποιημένα όντα, απλά ανθρωποειδή σαν τους πίθηκους; Ή είμαι εγώ πιθηκοειδές που σκέφτομαι κάτι τέτοιο;

Και με το παιχνιδιάρικο μυαλουδάκι μου πάω και ένα βήμα παραπέρα. Δεχτήκαμε πλέον, θεωρητικά τουλάχιστον, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι άνθρωποι, ανεξαρτήτου φυλής, φύλου, χρώματος, θρησκείας. Μερικοί δέχονται και τους γκέι ως ανθρώπους. Φτάνει να μην είναι δικό τους παιδί, βεβαίως βεβαίως. Αλλά τι γίνεται με τα ρομπότ; Θα είναι αυτά ισότιμα με τους πίθηκους ή με τους ανθρώπους; Κι αυτά θα είναι δίποδα, με εγκέφαλο και σώμα. Χωρίς ψυχή…..

Για αυτό πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν μετριέται πρώτα για το σώμα και το μυαλό του αλλά για την ψυχή του. Και ας είμαι συναισθηματική. Εξάλλου είμαι γυναίκα. Τι να κάνουμε; Όταν γίνω άνθρωπος θα φροντίσω να λειτουργεί περισσότερο το μυαλό. Φιλιά!!!!