ενα υγρο βλεμα που το αποφευγεις συνηδειτα γιατι ξερεις οτι θα κολλησεις.μια πεταχτη ματια μονο στα υπεροχα της ματια ηταν αρκετα για να ταξιδεψεις παντου.απο το απεραντο γαλαζιο τησ θαλασσας μεχρι την πορτα του ουρανου.ο κομπος στο στομαχι ηταν το πρωτο συμπτωμα οτι κατι δε παει καλα.το να μη μπορω να μιλησω ηταν το δευτερο.με το που που την ειδα η σκεψη μου πηγε απευθειας σε ηλιοβασιλεματα, σε ορκουσ αιωνιας αγαπης,σ αγκαλιες και σε φιλια.προσπαθω να συγκεντρωθω σε οτι μου λεει.το λαμπερο προσωπο της εχει μια απιστευτη αντιθεση με μια μελαγχολια.την ξερω τοσο λιγο και θελω να την αρπαξω σφιχτα στην αγκαλια μου. να της ψιθυρισω το ποσο τυχερος ειμαι που ανακαλυψα πως απλα υπαρχει γιατι ομοια της ποτε πριν δεν ειχα δει.οτιδηποτε κι αν μου ελεγε,ασημαντο η μη ,το ακουγα με προσοχη γιατι ηξερα οτι ειναι ενα κομματι της ζωης της.ετσι καπωσ γνωρισα τον ερωτα.για το αν θα γινει ποτε τπτ το θεωρω απιθανο.μα θεωρω τυχερο τον εαυτο μου που τουλαχιστον εστω και για καποιες ωρεσ ενοιωσα ενα τοσο τρομερο συναισθημα που ευτυχως δε λεει να φυγει με τπτ
2 σχόλια - Στείλε Σχόλιο Frida (27.04.2008) Ναι, αυτά είναι τα συμπτώματα αυτής της "ασθένειας" :)
Σου εύχομαι το καλύτερο και αν όχι τότε θα μείνει η γλυκιά ανάμνηση της εμπειρίας αυτής.
να σαι πάντα καλά
kozanitis (14.09.2008) Mάνο είσαι μεγαλύτερος από μένα και σιγουρα θα ξέρεις καλύτερα...
Ο έρωτας είναι μεγάλη απάτη...Μεγαλύτερη και από την ρωγμή του χρόνου...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog