Από μόνο του αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της όρασης δεν είναι τόσο κακό. Ίσα ίσα τα γυαλιά προσδίδουν και ένα σοφιστικέ στυλ στο κάτω κάτω! Το χειρότερο είναι, πέρα από μύωπας, να είσαι και αδέξιος!

Το πιο άμεσο και κοντινό παράδειγμο που μου έρχεται τυχαία στο μυαλό είναι εγώ! Από τα εννιά μου φοράω γυαλιά. Κατάφερα να ξεπεράσω κάποιες παιδιάστικες κοροϊδίες και έφτασα στα 16(σε μια βδομάδα 17! Να μην ξεχνιόμαστε!). Για να το κάνω πιο συγκεκριμένο το παράδειγμα: Βρισκόμαστε στο σωτήριο(!) έτος 2008, μεσημέρι της 29ης Απριλίου. Λόγω χτεσινού ξενυχτιού κοιμήθηκα μέχρι τις δώδεκα και μισή(υπό κανονικές συνθήκες κοιμάμαι μόνο μέχρι τις δώδεκα). Ξυπνάω λοιπόν όλο κέφι επειδή σήμερα θα άρχιζα να διαβάζω για το διαγώνισμα Αρχαίων της Παρασκευής. Πάω να καθαρίσω τα γυαλιά μου(τα πολύπαθα γυαλιά μου που από χτες το βράδυ έχουν στραβώσει επικίνδυνα!) και ω! τι έκπληξη! Έσπασαν! Δηλαδή ο ένας φακός έσπασε. Δηλαδή δεν έσπασε ακριβώς αλλά μου έμεινε στο χέρι. Δηλαδή απλά βγήκε! Δηλαδή μικρό το κακό! Βέβαια, επειδή η όλη ιστορία έχει εμένα σαν βασικό ήρωα, εκεί που πήγαινα να ανακοινώσω το θλιβερό συμβάν στην οικογένεια τσαφ! μου έπεσε ο φακός απ'τα χέρια! Έκανα μισή ώρα να τον βρω(ήταν σκοτεινά στο δωμάτιο και δεν έβλεπα και καλά!).

Να μην τα πολυλογώ πάπαλα τα γυαλιά! Ξέθαψα ένα παλιό ζευγάρι που το είχα από το γυμνάσιο. Με το ζόρι βλέπω! Κανονίστηκε βέβαια ένα επείγον ραντεβού με τον οφθαλμίατρο. Ευτυχώς τον οφθαλμίατρο τον συμπαθώ, τον οδοντίατρο δεν αντέχω(αχρείαστρος να'ναι!).

Τα γυαλιά πάντως δεν έσπασαν έτσι στο άσχετο! Και δεν φταίω μόνο εγώ! Όχι! Υπάρχει βαθύτερο αίτιο! Χτες, ως γνωστόν, γιόρταζαν οι Γιώργηδες(χρόνια πολλά!). Ε, πήγαμε για επίσκεψη σε έναν Γιώργο(λογικό!). Το κακό είναι ότι στο σπίτι του συγκεκριμένου Γιώργου έχουν ένα πιτσιρίκι(πολύ γλυκούλι και χαριτωμένο!) που δεν μας άφησε σε ησυχία! Έφαγα δύο μπαλιές στα μούτρα! Από τότε τα γυαλιά άρχισαν να τα φτύνουν...

Και φτάσαμε στο σήμερα! Δεν βλέπω καθαρά, δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δεν μπορώ να διαβάσω(μην γελάτε σοβαρολογώ!), με το ζόρι μπήκα internet, δεν μπορώ να δω τηλεόραση(καλό αυτό!), δεν μπορώ να διαβάσω βιβλία(δράμα!). Και τι θα καταλάβω που θα πάω στον οφθαλμίατρο; Μετά θα πάω να πάρω γυαλιά. Πότε όμως θα είναι έτοιμα τα γυαλιά; Με αυτά που έχω τώρα δεν βγάζω ούτε μία μέρα! Πώς θα διαβάσω; Τί θα κάνω τόσες μέρες; Έχω και μάθημα αύριο! Δεν θα αντέξω τους φακούς επαφής! Έχω να τους φορέσω γύρω στον ένα χρόνο!

Την μυωπία μου!

ΥΓ: Δεν έχω το κουράγιο να ξαναδιαβάσω τα όσα έγραψα. Παρακαλώ συγχωρέστε μου τα τυχόν ορθογραφικα λάθη! Πάλι καλά που έγραψα και ό,τι έγραψα!