Καλως ήρθα ξανά πίσω!!Χρόνια πολλά σε όλους!Χρόνια πολλά και σε όσους γιόρταζαν όσες μέρες έλειπα.

Πέρασα ένα υπέροχο Πάσχα στη Ζάκυνθο.Νομίζω το καλύτερο που έχω περάσει την τελευταία δεκαετία.Οσο ήμουνα μικρή,περνούσαμε το Πάσχα συνήθως με τα ξαδέλφια μου,που ήταν και εκείνα μικρά τότε,αλλά όλα έχουν αλλάξει από τότε...Τα ξαδέλφια μου έχουν παντρευτεί,ο θείος μου δεν ζει,και όλοι σιγά-σιγά απομακρυνόμαστε,όχι σκόπιμα,αλλά γιατί έτσι μας κάνει η ζωή,χρόνο με το χρόνο να κλεινόμαστε στον εαυτό μας...

Φέτος λοιπόν,εκτός ότι πήγα σε υπέροχα μέρη,περισσότερο από όλα με ευχαρίστησε το γεγονός ότι πέρασα αυτές τις μέρες,με μια μεγάλη παρέα ανθρώπων από διάφορα μέρη της Ελλάδας.Κυρίως από Ζάκυνθο,συγγενείς της φίλης μου.Από Αθήνα,συγγενείς και φίλοι του γαμπρού.Από Κρήτη,συγγενείς του πατέρα της φίλης μου,που είναι από τα Χανιά.Από Λευκάδα,φίλες της κοπέλας από την εποχή που δίδασκε εκεί.Αλλά όλοι αυτοί οι άνθρωποι με ένα κοινό γνώρισμα.Ηταν όλοι απίστευτα ζεστοί και φιλικοί άνθρωποι και δεν σε έκαναν ούτε λεπτό να νιώσεις ανεπιθύμητος ή ξένος.

Ο καιρός λίγο μας τα χάλασε...Ηταν η πρώτη φορά που θυμάμαι να κάνω Ανάσταση με καταιγίδα!Πήγαμε στην εκκλησία με τις ομπρέλες και μέχρι να πει το Χριστός Ανέστη,έριχνε καταρρακτωδώς.

Όλες τις μέρες,μια βροχή,μια ήλιος,σε εναλλαγή.Το πιο αστείο της υπόθεσης ήταν ότι ανάμεσα στα χωριά,που μπορεί να είχαν απόσταση 4-5 χιλιόμετρα,στο ένα χωριό έβρεχε και στο άλλο δεν είχε ρίξει ούτε ψιχάλα!Σε ένα χωριό που πήγαμε εκδρομούλα,έριξε χαλάζι!Επεφτε σε σχήμα καρυδιού με θόρυβο πάνω στο αυτοκίνητο.Μόλις έβγαινα να φωτογραφήσω,συνήθως προλάβαινα να τραβήξω 2-3 φωτογραφίες και άρχιζε να ψιχαλίζει.

Αλλά ήταν τέλεια!!Στεναχωρήθηκα απίστευτα που έφυγα.Εκεί τουλάχιστον μπορείς να περπατήσεις.Χόρτασα βόλτα,στις πλατείες και τα φαρδιά πεζοδρόμια της πόλης.Τράβηξα 160 φωτογραφίες,με μια δεύτερη ματιά,έσβησα κάποιες και είναι γύρω στις 125.

Ο γάμος ήταν από τους πιο ωραίους που έχω πάει ποτέ.Την νύφη την συνοδεύσαν στην εκκλησία με τα πόδια,με κιθάρες και μαντολίνα,τραγουδώντας καντάδες.Η ίδια η νύφη ήταν μια κούκλα!!Διακριτικά βαμμένη και σε αντίθεση με άλλες νύφες,με ελέυθερα τα μαλλιά,και ελαφρώς κατσαρωμένα.Δεν μου αρέσει το συνήθειο που έχουν όλες οι νύφες να κάνουν κάτι τυπικά χτενίσματα και να δείχνουν 10 χρόνια μεγαλύτερες,ούτε το συνήθειο να βάφουν το μαλλί πριν το γάμο.Η φίλη μου έχει κατάμαυρο μαλλί,15 χρόνια που την ξέρω,δεν το έχει βάψει ποτέ,είναι της ίδιας φιλοσοφίας με μένα,ότι το φυσικό είναι το καλύτερο.Και ο γαμπρός ήταν πολύ καλός,ούτε γραβάτα φόραγε.Και πολύ καλό παλικάρι,τώρα τον γνώρισα,μόνο φωτογραφία μου τον είχε δείξει πριν 2 χρόνια η φίλη μου.

Γενικά όλες τις μέρες δεν κοιμηθήκαμε μια μέρα νωρίς.Από γλέντι σε γλέντι.Ανάσταση σε ταβέρνα,Δευτέρα μετά το γάμο γλέντι.Μόνο την Κυριακή κοιμηθήκαμε λίγο νωρίτερα,είχαμε φάει όλοι μαζί,το μεσημέρι όμως.

Οσο για φαγητό;Δοκιμάσαμε πολλά ντόπια φαγητά,αλλά και Κρητικά,φάγαμε-προς μεγάλη μου απογοήτευση,επειδή δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα-πολλά κρέατα.Εγώ έτρωγα σαν σπουργίτι,κυρίως τυριά,πατάτες,και κρέας μόνο αν ήταν ψητό.Αρνί ούτε κατα διάνοια.Αηδιάζω μόνο στη σκέψη.

Τα όμορφα τελειώσαν εχθές...Τώρα τι γίνεται...Ακόμα δεν ήρθα σήμερα και ξύπνησα με πονοκέφαλο.Γιατί να μην με ξεχάσουν εκεί;Καταλάθος-επίτηδες;Να μην ξανάρθω Αθήνα...

Αυτές τις μέρες,μεταξύ άλλων,σκέφτηκα και κάποια πράγματα.Τελικά αποφάσισα να ξαναδώσω ΑΣΕΠ για τους καθηγητές,κι ας παρουν ΜΟΝΟ 20 άτομα.Αξίζει τον κόπο.Αν είμαι κι εγώ μες τους 20;Θα μου άρεσε πολύ να διδάσκω και επίσης είναι ένας σίγουρος τρόπος να φύγω από την μισητή μου Αθήνα.Αλλιώς,σκέφτηκα ότι όπου βρω δουλειά,με την νέα χρονιά πρώτα ο Θεός,να είμαστε καλά,να δώσω και στον διαγωνισμό,αν δεν περάσω,θα ψάξω να βρω δουλειά,οπουδήποτε,και όπου βρω,θα πάω,όχι απαραίτητα στη Νάξο.Και σε άλλο νησί να ήταν μια χαρά,εκτός από 2-3 που δεν θα πήγαινα  και να με πληρώναν εκατομύρια(πχ Μυκονο,Πάρο,Σπέτσες,Κέα).Σε όλα τα άλλα,μια χαρά πάω.Στη Χαλκίδα επίσης θα μου άρεσε.Ακόμα και στη Ζάκυνθο να έβρισκα,καλά θα ήταν.Θα ήμουνα και με τη Βάλια,την φίλη μου.Αυτό που έχω καταλάβει όλα αυτά τα 15 χρόνια είναι ότι είναι η μόνη μου αληθινή φίλη,μαζί με την δασκάλα μου.Οι μόνες αληθινές φίλες που έχω.Ποτέ δεν χαθήκαμε,πάντα επικοινωνούσαμε,με γράμματα,κάρτες,τηλέφωνα,μηνύματα,και όταν ερχόταν Αθήνα,ήμουνα από τους πρώτους που συναντούσε.Εχουμε 9 χρόνια που τελειώσαμε την Πάντειο,αλλά δεν πέρασε πάνω από 6μηνο να μην έχουμε μιλήσει έστω μια φορά.Εδώ έχω "φίλες" στην Αθήνα και κάνω 5 και 6 μήνες να τις δω ή να μιλήσω που μένουν στα 2-3 χλμ,όχι τόσο μακριά.Τα εισαγωγικά στη λέξη φίλες δεν τα έβαλα τυχαία.Εχω πικραθεί πολύ με τέτοιες "φίλες".Γιαυτό είχα γράψει εκείνο το θυμωμένο post πριν φύγω...Εκείνη η κοπέλα,που επαιρνε η μπάλα κυρίως,δεν μου έστειλε ούτε ένα μήνυμα...Με θυμώνει ο λόγος.Θεωρώ ΘΑΝΑΣΙΜΟ αμάρτημα την τσιγκουνιά και το να βάζεις τα χρήματα πάνω από τους ανθρώπους...Τέλος πάντων,δεν θέλω να "θάβω"ανθρώπους που δεν είναι μπροστά,γιατί αν αρχίσω να λέω...Θα ξεχυθεί όλο το δηλητήριο.Εχω πολύ θυμώσει με αυτό το άτομο,επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο και δεν είμαι η μόνη που έχει παράπονο,αλλά και οι άλλες κοινές μας φίλες συνέχεια παραπονιούνται ότι αδιαφορεί εντελώς.

Η φιλία είναι ΙΕΡΗ λέξη.Δεν μπορείς να πουλας τους φίλους σου επειδή στοιχίζουν τα τηλέφωνα,δεν έχεις κάρτα στο κινητό,δουλεύεις όλη μέρα,ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο μπορεί να συμβαίνει.ΟΛΟΙ έχουν έστω 5 λεπτά ξεκούρασης,με το να στείλεις ένα μήνυμα δεν χάλασε ο κόσμος.Για όλους ισχύει αυτό.Κανένας δεν πρέπει να το κάνει αυτό.Κάποιοι άνθρωποι που διάλεξαν να είναι δίπλα μας και μας τιμάνε με την παρουσία τους,σημαίνει ότι το κάνουν συνειδητά γιατί μας αγαπάνε.Δεν πουλάμε τους φίλους μας για ΚΑΝΕΝΑ λόγο.Εκτός αν κάνουν κάτι που μας βλάπτει.Ο μόνος λόγος που μπορώ να δεχτώ.Είμαι επίσης τελείως κατα με την τακτική κάποιων μόλις γνωρίσουν το άλλο τους μισό να κάνουν πέρα τις παρέες τους.Αν κάτι στραβώσει;Μένεις μόνος μετα...

Η φιλία είναι ιερή περισσότερο ίσως κι απ'τον έρωτα.Ο έρωτας πολλές φορές πληγώνει.Ο φίλος,αν είναι ας πουμε σαν την φίλη μου την Βάλια,θα είναι μια ζωή δίπλα σου.Ο έρωτας κάποτε μπορεί να ξεθυμάνει προς το ταίρι σου,και από τις δυο πλευρές,δεν φταίει ποτέ ένας,αλλά φυσικά δεν είναι και απόλυτο ότι ο έρωτας θα ξεθυμάνει.Μπορεί και να ζήσει αιώνια,σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις.Είναι στο χαρακτήρα κάποιου.Εγώ ας πουμε,αν ερωτευτώ,και αξίζει ο άνθρωπος αυτός την αγάπη μου,θα είμαι ΠΑΝΤΑ εκεί.Ας πούμε όμως,ότι μέχρι στιγμής,δεν βρέθηκε ο άντρας να με πείσει ότι αξίζει να είμαι πάντα εκεί.Αλλά μπορεί να βρεθεί ανα πάσα στιγμή,μπορεί να περιμένει κάπου,σε μια γωνία να περάσω,αλλά να έχω ακόμα δρόμο ως εκεί,να στέκεται στην πλατεία και εγώ να είμαι στο απέναντι πεζοδρόμιο,αλλά να περνάνε συνέχεια αυτοκίνητα,να μην έχει φανάρι, και να με εμποδίζουν να περάσω,να τον συναντήσω.Οταν όμως περάσω και τον συναντήσω...Θα είμαι πάντα εκεί.Με όλες τις αισθήσεις.Και δεν εννοώ απαραίτητα με τις επίσημες ευλογίες.Ο γάμος είναι κάτι τυπικό.Το ουσιαστικό είναι η ανθρώπινη επικοινωνία.Σε αυτή πιστεύω.Οχι στον γάμο.Μια κοινωνική σύμβαση είναι απλά.Οχι ότι κατακρίνω όσους τον πιστεύουν.Απλά δεν μου ταιριάζει εμένα.Δεν το κατακρίνω,αλλά αν υπάρχει αγάπη...Ολα τα άλλα είναι λεπτομέρειες.

Δεν θα πω άλλα.Είπα ήδη πολλά.Πρωτότυπο.

Μόλις γύρισα,ήρθε και η ώρα για δουλειά.Μεθαύριο θα ξεκινήσω,θα πάω για εκπαίδευση.Να και κάτι καλό...Φέτος δεν έχω δουλέψει ούτε μια μέρα.

Αυτά λοιπόν προς το παρόν.Τα λέμε σύντομα.Με περισσότερες φωτογραφίες.

Εδώ:Η πόλη της Ζακύνθου από την Μπόχαλη,το μπαλκόνι της Ζακύνθου,ένα μικρό τουριστικό χωριουδάκι,περίπου 2χλμ προς τα πάνω.