Είμαι πολύ χαρούμενη σήμερα!!Επιτέλους,ήταν η πρώτη μέρα του 2008 που δούλεψα!!Οχι τον κόσμο!!Αυτό το κάνω 365 μέρες το χρόνο.Ξεκίνησα σήμερα το μεσημέρι,αρχικά με εκπαίδευση,σχετικά με το νέο πρόγραμμα,τα νέα δεδομένα που περιμένουν καταχώρηση.

Πρόκειται πάλι για καταχωρήσεις στοιχείων σε υπολογιστή,μια δουλειά που κάνω τα τελευταία 6 χρόνια,με μικρά διαλείμματα ανεργίας και μετακίνησης από την μια εταιρία σε άλλη.Χρόνο με το χρόνο η ταχύτητα με την οποία πληκτρολογώ έχει αυξηθεί,αφού μου έχει μείνει συνήθεια και ακόμα και στο κινητό πληκτρολογώ ένα μήνυμα σε δευτερόλεπτα.Είναι η μόνη δουλειά τελικά που μου αρέσει από την άποψη ότι δεν είναι πιεστική.Αυτό ζητάω από μια δουλειά.Δούλεψα πέρυσι σε σουπερ-μάρκετ 3 μήνες και δεν άντεξα.Το χειρότερο από όλα ήταν ότι αν αργούσες έστω και ένα λεπτό άκουγες τον εξάψαλμο...Αυτό με γεμίζει άγχος.Το να πηγαίνω στην ώρα μου.Πάντα ξεκινώ περίπου μιαμιση ώρα νωρίτερα,γιατί-θα το πω για άλλη μια φορά κι ας γίνομαι κουραστική-αν μένεις στο Galatsi City ξεκινάς το πρωι και φτάνεις μεσημέρι κάπου,βγάζεις αράχνες στη στάση περιμένοντας το υπέροχο λεωφορείο με τίτλο Γουδή-Γαλάτσι...Ασχετο,την πρώτη φορά που είδα το Γουδή με Η,μου ήρθε να μην το σταματήσω,με πιάσαν τα νεύρα μου,μέχρι και ο πατέρας μου το σχολίασε που είναι ο πιο ανορθόγραφος.Πρέπει να υπάρχει ο Γουδής λογικά;Τι απορίες έχω όμως...Δεν παίζομαι...

Ως συνήθως άλλα ξεκινάω να πω κι άλλα λέω.Πήγα λοιπόν σήμερα στη δουλειά,ξέροντας τι περίπου θα αντικρίσω.Πρώτα από όλα,αντίκρισα τη ΦΟΒΕΡΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ,την προισταμένη μας από προηγούμενη δουλειά.Απίστευτο άτομο!!Ρίχναμε γέλιο!Εκείνη τη δουλειά τότε στο Λυκαβηττό,ακόμα και 80 χρονών να φτάσω και να έχω πάρει σύνταξη(λέμε τώρα)θα την θυμάμαι.Μια δουλειά που ήταν τόσο ευχάριστη που νόμιζα κάθε πρωί ότι ξυπνάω για εκδρομή,να πάω να δω τους φίλους μου.Βάραγα κάτι απίστευτα 12ωρα δουλειάς,πήγαινα μέρα,7.30 το πρωί και έφευγα νύχτα,7.30 το απόγευμα.Ξύπναγα για να πάω 7.30 πρωί!!!Αυτό κι αν είναι!!Τώρα για να ξυπνήσω τόσο πρωί...Για να δουμε...Θα τα καταφέρω;

Από το 2004 που τελειώσαμε στο Λυκαβηττό,σκορπίσαμε όλοι σε διάφορες δουλειές.Οι περισσότεροι όμως κατα καιρους συναντιόμαστε σε παρόμοιες δουλειές.Ετσι κι εκεί που πήγα σήμερα,είδα πολλά παιδιά που τα ήξερα,κάτι εξαιρετικά ευχάριστο όταν πηγαίνεις σε νέο περιβάλλον.Από την Δευτέρα θα έρθουν και δυο ξαδέλφες μου να δουλέψουν,οι δίδυμες κόρες της ξαδέλφης μου από τη Νάξο.Ανηψιές μου για την ακρίβεια.Αστείο δεν είναι;Εχω και ανηψιό στην ηλικία μου,η μάνα του είναι ξαδέλφη μου και είναι 3-4 χρόνια μικρότερη από τη μάνα μου.

Άλλη σύμπτωση.Σε αυτό το κτίριο δούλευε και ο καλύτερος μου φίλος ο Φάνης,όταν τον γνώρισα πριν 8 χρόνια.Ο Φάνης είναι δικηγόρος,αλλά τότε έκανε και μια άλλη δουλειά παράλληλα,σε εταιρεία ερευνών.Τώρα έχει δικό του γραφείο.Ασχετο,αρραβωνιάστηκε τις μέρες που ήμουνα Ζάκυνθο,με πήρε να με καλέσει στην Καρδίτσα,από εκεί είναι η κοπέλα(εκείνος από Λήμνο),του λέω πάω σε γάμο.Γέλαγε.Πάντως ένα μυστήριο δεν θα το γλίτωνα,ή γάμο ή αρραβώνα.Ο Φάνης είναι από τους λίγους ανθρώπους που ήταν και είναι πάντα δίπλα μου.Πάντα με συμβουλεύει και έχει δίκιο,αλλά μήπως ακούω και κανέναν;Του κεφαλιού μου κάνω πάντα και μετά παίρνω φόρα και το χτυπάω στον τοίχο.Ρισκάρω πάντα.Είμαι πάντα της άποψης θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό. Αν είμαι σε δίλημμα αν θα κάνω ή όχι κάτι,σχεδόν πάντα το τολμάω.Τουλάχιστον έχω την ικανοποίηση ότι προσπαθώ.Δεν περιμένω το μάννα εξ ουρανού.Επίσης μια ζωή στο ρίσκο. Ασχετο αν μετά ζωγραφίζω ένα γιατί. Δεν σημαίνει ότι στη ζωή κερδίζει πάντα όποιος έχει αξία ή όποιος προσπαθεί...Αυτό είναι μια ρομαντική θεώρηση της ζωής.Νικάει ο πιο δυνατός, τα τραγούδια είναι πάντα σοφά.

Η ικανότητα μου να αλλάζω θέμα είναι παροιμιώδης.Οι σκέψεις μου ακολουθούν το άλλος για Χιο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη. Οπου θέλουν πάνε.

Ξεκίνησα να λέω για τη δουλειά και μόνο για την δουλειά δεν λέω.

Ενα τελευταίο άσχετο και επανέρχομαι.Σε αυτή τη δουλειά επίσης μένουν κοντά ένας φίλος μου,με μακριά μαλλιά και μούσι,για όσους έχουν έρθει στη Ροζαλία και το bat city,τον έχετε δει,επίσης καλός φίλος την τελευταία δεκαετία,έχουμε γνωρίσει όλες τις μουσικές σκηνές της Αθήνας.Λίγο πιο πέρα μένει και μια φίλη και παλιά συμφοιτήτρια και αυτή,όπως κι η κοπέλα στη Ζάκυνθο.Η Γιώτα με τα δυο πιτσιρικάκια.Τις αδυναμίες μου!Μπόμπιρες ετών 6 και 4.

Επανέρχομαι στο αρχικό θέμα λοιπόν.Αυτές οι δουλειές,και η συγκεκριμένη και όλες που της μοιάζουν είναι οι πλέον κακοπληρωμένες δουλειές.Πρόκειται για συμβάσεις έργου,που σημαίνει στην πράξη ότι δουλεύεις όσο διαρκεί το έργο,το οποίο σε ένα 90% των περιπτώσεων πρόκειται για μια αναληψη δημοσίου έργου,με διαγωνισμό,και όταν τελειώσει ενδέχεται το δημόσιο ως εργοδότης να το αναθέσει αλλού.Οσο καιρό δουλεύεις δεν έχεις άλλο δικαίωμα εκτός μισθού και ενσήμων,ο οποίος μισθός σε ένα 90% των περιπτώσεων έχει απόλυτη σχέση με την παραγωγή που θα βγάλεις.Δηλαδή ψίχουλα.Αλλά δεν με πειράζει,ποτέ δεν θέλησα τα πολλά...Δεν υπάρχουν επιδόματα,ούτε δώρα,ούτε άδεια.Αδεια έχεις όποτε θέλεις αλλά χωρίς αποδοχές.

Αν σας ακούγονται ολίγον τι τρομακτικά όλα αυτά,εμένα δεν με ενοχλούν από την άποψη ότι έχεις ελευθερία κινήσεων,δεν πειράζει αν αργήσεις,αν χρειαστεί να λείπεις μια μέρα επίσης δεν πειράζει,αρκεί να το έχεις πει από την προηγούμενη,δεν έχεις αφεντικά πάνω απ'το κεφάλι σου,δουλεύεις αν θέλεις με μουσική,με ακουστικά(σιγά μην δεν θέλω,καλωδιωμένη 8 ώρες θα είμαι),ό,τι χρειαστείς υπάρχει άνθρωπος να σε βοηθήσει,διάλειμμα αν θέλεις κάνεις,δεν υπάρχει πρόβλημα(όχι σαν το σουπερ μαρκετ που δεν κάναμε ΟΥΤΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ,ακόμα και τουαλέτα πηγαίναμε με άγχος).Θέλω να πω ότι το αρνητικό της πληρωμής που σου δίνουν λίγα χρήματα,αντισταθμίζεται με τα θετικά που απορρέουν από το σχεδόν μηδενικό άγχος.Είμαι τόσο χύμα σαν άνθρωπος που σε άλλη δουλειά ασφυκτιώ,άσε που θα μου φωνάζαν συνέχεια.

Το πρόγραμμα,για να περάσω και στο πρακτικό μέρος της υπόθεσης,είναι πολύ εύκολο!!Δεδομένα του Ε9 της εφορίας.Φακελώνουμε τον κόσμο!!χαχα!!Αυτά πάντως είναι περασμένων χρόνων,προφανώς για το αρχείο.Τρέχει απίστευτα το πρόγραμμα.Ετοιμάζομαι να διαπρέψω!!χαχα!!

Με χαροποιεί επίσης πολύ το γεγονός ότι θα δουλεύω για ακόμα μια φορά με ένα άλλο φιλαράκι μου,τον Χρήστο.Ο Χρήστος είναι φίλος μου από την εποχή Λυκαβηττού,τα τελευταία 5 χρόνια.Από τα πιο καλά παιδιά που έχω γνωρίσει ποτέ μου.Τότε είμασταν κολλητοί σε εκείνη τη δουλειά.Οταν είχε φύγει φαντάρος τότε,έκλαιγα!!Σαν μικρός μου αδελφός είναι ο Χρήστος,είναι και μικρότερος μου ηλικιακά.Ποτέ δεν χαθήκαμε από το 2004 που τελειώσαμε στο Λυκαβηττό,και είμασταν συναδελφοι και σε άλλες δουλειές,όταν ο ένας από τους δυο έχει δουλειά,το λέει και στον άλλο για να έρθει.Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γνωρίσει το Χρήστο και να μην τον συμπαθήσει,όλοι τον αγαπάνε.Κι εγώ σαν μικρό μου αδελφό,μοναχοπαίδια είμαστε και οι δυο,παλιά του έλεγα να τον υιοθετήσω και γελάγαμε.

Οπως θα καταλάβατε έχω πιο πολλούς φίλους παρά φίλες.Δύσκολα κάνω παρέα με κοπέλες,παρά με ελάχιστες.Ξενερώνω με αυτά που συζητούν.Μόδα,μακιγιαζ,δίαιτες.Δεν έχω χειρότερα από αυτά.Εντάξει,όχι ότι δεν με αφορούν,γυναίκα είμαι,αλλά δεν μπορώ την εμμονή.Οι 2-3 φίλες που μπορώ να συνεννοηθώ,συζητάμε γενικά θέματα,και αγαπάνε τις τέχνες.Οπως η Ρια,η άλλη φίλη μου,η μόνη που ταιριάζουμε σαν άνθρωποι,και συζητάμε τα πάντα.Απίστευτη κοπέλα.Μου έχει εμπιστευτεί μυστικά της που τα ξέρουν μόνο το αγόρι και η αδελφή της.Αλλά γενικά αν κάποιος μου πει κάτι είναι σαν να το λέει στον τοίχο.Οσο θα το μαρτυρήσει ο τοίχος,άλλο τόσο κι εγώ.

Αυτά λοιπόν.Από Δευτέρα πρωινό ξύπνημα...Αφού τους πρότεινα να πάω στο βραδυνό τμήμα,10 το βράδυ-6 το πρωί.Ο μόνος μου ενδοιασμός είναι ότι θα δυσκολεύομαι να κοιμηθω τη μέρα στο σπίτι,γιατί έχει φασαρία στη γειτονιά...Αλλιώς είμαι βραδινός τύπος.

ΥΓ1--->ξέχασα να αναφέρω ότι έχουμε καινούριους υπολογιστές,με επίπεδη οθόνη,και πληκτρολόγια ΜΑΥΡΑ!!!!!!!!!Δεν έχω καλύτερο από αυτό!!Το άσπρο με κουράζει απίστευτα στα μάτια,κάνει αντανάκλαση.

 ΥΓ2--->Η φωτογραφία άσχετη,από Ζάκυνθο.Εμφάνισα 118 φωτογραφίες τελικά.ΤΕΛΕΙΕΣ!!!Ανοιξη!!Και στη διάθεση μου.Ανθισε.