Ο τρελός είναι ξαπλωμένος στο γρασίδι. Κοιτάζει τον ουρανό και αποχαιρέτα την γαλάζια διαύγειά του. Γελά αφελέστατα στην θύμηση παιχνιδιών και χαμένων λουλουδιών. Αλλά στο κάτω κάτω τρελός είναι...γελάει με το κάθετι.
Ο τρελός έφερε και τους φίλους του! Βρήκαν το σπίτι μου. Χτυπάνε την πόρτα. Δεν τους ανοίγω όμως καταφέρνουν να μπουν μέσα. Τους ακούω να μιλάνε. Οι τρελοί στέκονται στο χωλ του σπιτιού μου. Τρέχω να κλειδωθώ στην κρεβατοκάμαρα.
Τελικά ανακαλύπτω ότι ο τρελός είναι μέσα στο μυαλό μου. Τον ακούω! Ακούω τις σκέψεις του να τυλίγονται με τις δικές μου και να ηχούν αλλότριες. Νιώθω την φωνή μου να χάνει την χροιά της και να γίνεται επίπεδη.
Κάποιος να βγάλει τον τρελό από μέσα μου! Κάποιος να επαναφέρει την χαμένη λογική μου! Κάποιος να με φτιάξει! Α να! Ένας κύριος με άσπρη μπλούζα σηκώνει το νυστέρι του και κάνει τη δουλειά του! Ωραία! Θα τον ρωτήσω εαν η νάρκωση θα είναι τοπική. Η απάντηση του με βάζει σε υποψίες.
"Η νάρκωση θα είναι ολική και θα διαρκέσει περισσότερο απ'ότι νομίζεις! Η νάρκωση θα είναι μόνιμη!"
Αυτό μου ακούγεται άσχημο όμως τώρα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ο τρελός πρέπει να εξαφανιστεί με κάθε κόστος. Πρέπει να φύγει προτού μετατραπώ εγώ σε τρελό...
Πάντως ό,τι και να γίνει...I'll see you on the dark side of the moon. Εκεί που όλοι συνυπάρχουν...τρελοί και μη...
Εμπευσμένο απο το Brain Damage των Pink Floyd...
5 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια