Να ανοίγεις την τηλεόραση με φόβο για αυτό που θα ακούσεις.
Να φεύγεις το πρωί απ'το σπίτι σου για τη δουλειά σου και να γυρνάς σε φέρετρο.
Να ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή κάποιος μπορεί να σου καρφώσει ένα πιστόλι στον κρόταφο.
Να μετράς τα χρήματά σου για να μπορέσεις να αγοράσεις κάποια βασικά πράγματα.
Να ξέρεις ότι αμοίβεσαι με ψίχουλα όταν οι βουλευτές έχουν υψηλότατους μισθούς, αυτοκινητάρες, προσωπική φρουρά, δικαίωμα συνταξιοδότησης σε δύο τετραετίες.
Να βλέπεις τους γονείς σου να πληρώνουν τα φροντιστήρια για πράγματα που θα έπρεπε να τα μαθαίνεις στο σχολείο.
Να βλέπεις τους φελλούς να επιπλέουν ενώ εσύ να προσπαθείς να αναδειχτείς επειδή πραγματικά το αξίζεις.
Να γνωρίζεις ότι κάπου στην πρωτεύουσα αλλοδαποί αναγκάζονται να παίζουν ξύλο μεταξύ τους χρησιμοποιώντας ως ονόματα τα νούμερα ένα και δύο.
Να φοβάσαι να κοιτάξεις τον άλλον στα μάτια επειδή δεν ξέρεις τι τρέλα κουβαλάει μέσα του και πως θα ξεσπάσει.
Να μην προλαβαίνεις να ευχαριστηθείς κάποια μικρά καθημεριμά πράγματα επείδή συνεχώς τρέχεις!
Τρέχεις...τρέχεις όλη μέρα. Ακόμα και στον ύπνο σου τρέχεις! Ναι! Ακόμα και στον ύπνο σου! Βλέπεις όνειρα όπου τρέχεις!
Το κακό δεν είναι που τρέχεις. Το κακό είναι που δεν ξέρεις τον προορισμό σου. Ούτε τον ξέρεις, ούτε τον διακρίνεις στον ορίζοντα. Δυστυχώς όμως, όταν έχεις τρέξει πολλά μίλια δεν σταματάς εύκολα. Δεν σταματάς για να σκεφτείς γιατί τρέχεις και προς τα που. Οπότε λοιπόν συνεχίζεις να τρέχεις και δεν σκέφτεσαι την κατάντια που απλώνεται γύρω σου...
6 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια