Σήμερα δεν θα σας πω πολλά...Αποφάσισα να μην μιλάω πολύ...Δεν έχω και πολλά να πω άλλωστε.Κουρασμένη είμαι.Κοιμάμαι λίγο και κάθομαι 9 ώρες στον υπολογιστή στη δουλειά.Στο σπίτι τώρα κάθομαι ελάχιστα στον υπολογιστή.Θα έρθει και μέρα που δεν θα γράψω και τίποτα.Προς τα εκεί προσανατολίζομαι.

Από σήμερα θα κάθομαι στον 4ο όροφο.Ο καλός άγγελος ονόματι Χριστίνα,μου βρήκε θέση στη δική της ομάδα,μόλις της είπα ότι εκεί που με έβαλαν στον 3ο,δεν βολεύομαι.Κάθισα δίπλα σε μια πολύ ευγενική κοπέλα,στον 4ο,μου έκανε χώρο και δούλευα άνετα.

Το φωτιά του τίτλου δεν είναι άσχετο.Οταν έφυγα απ'τη δουλειά,πήγα για το τρόλει και εκεί κοντά στο τέρμα είδα καπνούς.Μια αποπνικτική ατμόσφαιρα,και μια ακόμα χειρότερη μυρωδιά καμένου λάστιχου.Είχε πάρει φωτιά ένα αυτοκίνητο,καιγόταν η μηχανή εκείνη την ώρα.Ολοι έφυγαν από κοντά φοβηθήκαν για έκρηξη.Μέχρι να έρθει η πυροσβεστική...Τελικά έφυγα με το τρόλει δεν ξέρω τι έγινε.Ο οδηγός έφυγε αμέσως,πιθανόν από φόβο.Δεν είχε άδικο.Δεν μπορούσες ούτε καν να αναπνεύσεις,για πολύ δρόμο,όσοι ήταν στις επόμενες στάσεις κρατούσαν τη μύτη τους την ώρα που μπήκαν.

Αλλιώς,everything under control.Μου αρέσει να δουλεύω.Καλωδιώνομαι και είμαι στον κόσμο μου...Ταξιδεύω σε θάλασσες...Δεν είμαι εκεί...Μου κάνει καλό να δουλεύω.Δαμάζω τις σκέψεις μου.Ή τουλάχιστον προσπαθώ.Θα τις ζήλευε σεναριογράφος.Μιλάμε για φαντασία,όχι αστεία.Μου λέει εχθές η δασκάλα μου εσύ έχεις κάνει διατριβή στο θέμα.Σενάριο και εξαγωγή συμπερασμάτων.Δεν σε φτάνει κανείς.Εχει δίκιο και τους λόγους της που το λέει,από αυτά που έχει ακούσει 11 χρόνια!Αφού έχει μαλλιά ακόμα,πάλι καλά!χαχα!!

Η σκέψη μου είναι κουβάρι,μόνιμα μπερδεμένο.Εχω μια τάση να υπεραναλύω τα πράγματα,που μόνο κακό μου κάνει.Γιατί όμως οι σκέψεις μου πάνε σε άσχημα μονοπάτια;Δεν είμαι έτσι απ'τη φύση μου...Είμαι αισιόδοξη.Αρκεί να υπάρχουν αισιόδοξα πράγματα γύρω μου...Γιατί νιώθω το σκοτάδι του τουνελ γύρω μου κι εντός μου...Πολύ καιρό...Ανάβω φωτιά να βλέπω.Πάλι σκοτάδι.

Θα κλείσω στιχουργικά.

Πόσο ταυτίζομαι με αυτούς τους στίχους...Τραγούδι πολυαγαπημένο.ΤΡΥΠΕΣ.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ

Όταν θα'ρθείς να με ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά.

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
και άνεργες θα θρηνούν
Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν.

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα άλλα τρένα να περνούν.

ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΑ.ΤΡΕΝΟ ΚΙ ΕΓΩ.ΣΕ ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΡΑΓΕΣ.ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΑΛΛΑ ΤΡΕΝΑ ΝΑ ΠΕΡΝΟΥΝ...

Ωσπου να βρεθεί ένα χέρι να με ξεθάψει απ'τις στάχτες,να διώξει τη σκουριά και να κυλήσω μπροστά,όπως ήξερα πάντα να κυλάω και να μείνουν άνεργες οι λύπες,που τώρα δουλεύουν υπερωρία...Θα βρεθεί αυτό το θαυματουργό χέρι;

ΥΓ1--->Μ'αρέσει που θα ήμουνα σύντομη!!Δεν κόβονται οι κακές συνήθειες τελικά!!

ΥΓ2--->Φωτογραφία δεν έχει σήμερα.Ο φωτογράφος απεργεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας.Γιατί διαμαρτύρεται;Δεν ξέρω!!χαχαχα!!Μάλλον θέλει ένα θαυματουργό χέρι.Για να βάλει τις ρόδες του σε ράγες.

Υγ3--->πέρασε και η παγκόσμια μέρα γέλιου και δεν σχολίασα το αγαπημένο μου θέμα.Επιφυλάσομαι για άλλη μέρα.Οταν θα γελάνε τα μάτια μου.Αυτό το γέλιο θέλω.Να γελάνε τα μάτια μου...Γιατί σημαίνει ότι γελάει η ψυχή μου...Δεν γελάει όμως τώρα...Για πολύ καιρό...