Υπάρχουν κάποιες μοναδικές στιγμές στην ζωή μας που η επικοινωνία με αυτόν που έχουμε απέναντι μας είναι εύκολη.
Είναι ωραίο να μιλάς με τον άλλον ελεύθερα. Να του λες πράγματα και απόψεις που σε άλλους θα ακούγονταν ψεύτικα και γελοία. Να εκφράζεις τα πιστεύω σου και να βλέπεις ανταπόκριση και σοβαρότητα. Να νιώθεις ότι είναι μέσα στο μυαλό σου και εσύ μέσα στο δικό του. Να μην καταλαβαίνεις πόσο γρήγορα περνάει η ώρα. Να φεύγεις με ένα χαμόγελο και με μία ικανοποίηση. Να περπατάς στα πεζοδρόμια της άδειας πόλης και να μην σε πειράζει η ζέστη και η ερημιά.
Δύο φορές το έχω βρει αυτό μέχρι τώρα. Μοναδική αίσθηση. Να χαίρεσαι να λέγεσαι άνθρωπος. Να χαμογελάς όταν μιλάς. Να νιώθεις ότι σε σέβονται και σε υπολογίζουν. Δεν αναφέρομαι σε ερωτική σχέση, ούτε καν σε φλερτ. Αναφέρομαι στην ουσιαστική και αβίαστη επικοινωνία, στην επικοινωνία που έχει χαθεί μέσα στο τρέξιμο και στην υλιστική πλευρά της πραγματικότητας.
Είναι υπέροχο να μπορείς να μιλήσεις δίχως φόβο και ενδοιασμούς. Να προσμένεις κάποιες ώρες ελεύθερης έκφρασης. Να νιώθεις άνθρωπος μέσα στην ζούγκλα του σήμερα...
8 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοΑδέσποτα Για γέλια μπορεί και για κλάματα Διάλογοι Εκρήξεις Μελαγχολικά Περί πολιτικής Ποιήματα Στιγμές έμπνευσης Στιγμές καθημερινότητας Στοχασμοί Συναυλίες Ταινίες Τραγούδια