...στη δουλειά.Σήμερα.Δική μου επιλογή.Για τουλάχιστον 10-15 λόγους,που θα ήθελα πολύ χώρο να αναλύσω.
Με λίγα λόγια,άλλα περίμενα να βρω εκεί μέσα και άλλα βρήκα.Δεν έκανα πρώτη φορά παρόμοια δουλειά και ήμουνα προετοιμασμένη για το τι θα συναντήσω.Έλα όμως που τελικά δεν ήμουνα και τόσο...
Δουλεύω σε παρόμοιες δουλειές από το 2002.Στις άλλες,παλιά,είχα μια σταθερά ανοδική πορεία,από άποψη παραγωγής.Δεν σε πιέζαν να βγάλεις παραπάνω.Το γεγονός ότι δεν υπήρχε μισθός,αλλά η πληρωμή είχε άμεση συνάρτηση με την παραγωγή,λειτουργούσε σαν κίνητρο να δουλέψεις.
Δεν είμαι και τόσο γρήγορη σε σχέση με άλλους.Τυφλό σύστημα δεν ξέρω.Γρήγορη έχω γίνει από την εμπειρία.Αλλά δεν βάζω το 100% των δυνάμεων μου.Κι αυτό γιατί δεν θέλω να πληρώσω στους γιατρούς τα επιπλέον χρήματα που θα πάρω.Τι να πάρω 250 Ευρώ,τι να πάρω 300...Το επιπλέον 50ευρω,το πιο πιθανόν θα είναι η επίσκεψη στον ορθοπεδικό...Εχω χρόνιο πλέον πρόβλημα τενοντίτιδας.Από το 2003 και μετά κυρίως,αλλά από τα σχολικά μου χρόνια,είχε ξεκινήσει το κακό...Η πρώτη επίσκεψη για το χέρι στο γιατρό ήταν στο λύκειο.Βασικά φταίξιμο δικό μου.Κουράζω υπερβολικά πολύ τα χέρια...Δεν έχω ησυχία.Γιαυτό τώρα με το δεξί χέρι δεν έχω σχεδόν καθόλου δύναμη.Πολλές φορές αν σηκώσω κάτι βαρύ,μπορεί να μου πέσει απ'τα χέρια.
Αξίζει λοιπόν τόσος κόπος για το τίποτα;Για αέρα κοπανιστό;Για ένα περιβάλλον σαν κι αυτό;Ας μην αναφέρω περιστατικά...Σιχαίνομαι και μόνο να τα αναφέρω.
Το μόνο που με στεναχωρεί,έχασα κάποιες παρέες...Σήμερα μου λέγανε γιατί φεύγεις... Να είναι καλά τα παιδιά...Θα τους λέιψω και θα μου λείψουν...Καλά,όχι ότι δεν θα με ξαναδούνε.Δίνουμε πάντα αόριστο ραντεβού, τα τελευταία χρόνια,και πάντα συναντιόμαστε.Σε παρόμοιες δουλειές.Μπορεί να ξαναπάω άλλωστε.Θα πάει και ένας φίλος μου για δουλειά,καλως εχόντων των πραγμάτων.Εφυγα εγώ αλλά πρώτα έπρεπε να "βολέψω" τις δυο ξαδελφούλες μου και το φιλαράκι που έχει ανάγκη άμεση...Εντάξει,δεν είναι δουλειά για να ζήσεις,αλλά ένα χαρτζιλίκι όσο να 'ναι βγαίνει.
Περνάω και με ένα Ευρώ την ημέρα,απλά περιορίζω τις μετακινήσεις στις απολύτως απαραίτητες,δεν ψωνίζω παρά τα απολύτως απαραίτητα,αλλά για άλλους,που έχουν ενοίκιο,ή έχουν οικογένεια,δεν γίνεται αυτό.
Στο καπάκι,σήμερα,με πήραν τηλέφωνο ξανά από το ερευνητικό.Δεν θα μείνω τελείως άνεργη.Θα είμαι μέλος ερευνητικής ομάδας,και μάλιστα σε θέματα που έχουν άμεση σχέση με όσα σπούδασα,θέματα κοινωνιολογικού ενδιαφέροντος,με τέτοια ασχολούνται στο κέντρο αυτό.Θέματα της τρέχουσας καθημερινότητας.Για αυτό το λόγο κυρίως δεν με στεναχώρησε τόσο πολύ που έφυγα.Η αίτηση μου είχε ήδη γίνει δεκτή,είχα στείλει τον φάκελο με τα απαιτούμενα δικαιολογητικά,αιτήσεις,αντίγραφο πτυχίου και τέτοια,και απλά περίμενα ειδοποίηση,για την πρώτη συνάντηση,η οποία θα γίνει την επόμενη εβδομάδα.Μου έδωσε μεγάλη χαρά αυτό!!
Αλλιως,απολαμβάνω την ελευθερία μου.Τέρμα το καταπιεστικό ξύπνημα.ΖΗΤΩ Ο ΠΡΩΙΝΟΣ ΥΠΝΟΣ!!ΖΗΤΩ!!
Η έρευνα θα είναι μια απασχόληση που δεν θα με απασχολεί full time,δεν θα χρειάζεται να είμαι παρούσα στο κέντρο,και θα μπορώ και από το σπίτι ενδεχομένως να συλλέγω στοιχεία.Δεν έχω καλύτερο!!!Να μην μετακινούμαι.Σιχαίνομαι την μετακίνηση,με τις συγκοινωνίες.Για λόγους που δεν θα αναφέρω ξανά,γιατί σίγουρα θα νομίζετε ότι είμαι υπερβολική.Αν κάποιος δεν έχει ζήσει στην ηλίθια περιοχή που μένω,δεν μπορεί να καταλάβει.ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΗ να μένεις εδω.Ούτε στον εχθρό μου.
Μια και το έφερε η κουβέντα.Εχθές πήρα ένα περιοδικό από το Μετρό.Ανοίγω παρένθεση.Εχθές το μεσημέρι είχε πορεία στην Αθήνα(ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ) και πήρα τρόλει μέχρι Ζάππειο(μας κατέβασε),πήγα μες τον καύσωνα Σύνταγμα,πήρα Μετρό,μέχρι Κατεχάκη και μετά από εκεί λεωφορείο.Από τις 2 έφυγα από τη δουλειά και έφτασα 4 σπίτι...Ακριβώς 4 η ώρα,ξεκλείδωνα την πόρτα.Ήξερα ότι έχει πορεία,ακούω ραδιόφωνο.Αυτό το σκηνικό,σε πολλές παραλλαγές έχει εκτυλιχθεί τουλαχιστον 5 φορές μέσα στον ένα μήνα δουλειάς...Και εννοείται,ότι το λεωφορείο από την Κατεχάκη,το aircondition το έχει για φιγούρα...Μεσημέρι 3 η ώρα,με 37 βαθμούς,νόμιζα ότι θα πάθω θερμοπληξία...Ούτε η φωνή μου δεν έβγαινε,να φωνάξω στον οδηγό να ανάψει τον κλιματισμό...Και η μητέρα μου που παίρνει κάθε πρωί αυτό το συγκεκριμένο λεωφορείο,ΠΟΤΕ δεν ανάβουν κλιματισμό.Πρέπει να τσιρίξει ο κόσμος.Αλλά ποιος να ενδιαφερθεί;Οι άρχοντες της Αδιαφορίας; Μόνο η μητέρα μου και 2-3 άλλες γυναίκες,μιλάνε το πρωί.Οι άλλοι κλείνουν τα παράθυρα.Και μιλάμε να είναι μέσα πάνω από 50 όρθιοι,άρρωστη πάει στη δουλειά η μητέρα μου καθε πρωί,από την πολυκοσμία και την κλεισούρα... Λυπάμαι,τα χιόνια δεν τα βλέπω,λόγω μυωπίας.Αυτοί προφανώς βλέπουν χιονισμένα τα γύρω βουνά και φοβούνται μην αρπάξουν πνευμονία...
Τι μας ψεκάζουν ρε παιδιά...Που πάμε...ΕΛΕΟΣ!!!!!!!!!!ΤΟΣΗ ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ ΠΙΑ...ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΑ ΜΥΑΛΑ...ΑΧΡΗΣΤΑ...
Κλείνω την παρένθεση.Ελεγε λοιπόν το περιοδικό του Μετρό,ότι η γραμμή που θα ξεκινάει από Μαρούσι,θα διέρχεται,μεταξύ άλλων,από Χαλάνδρι,Ζωγράφου,Καισαριανή,Γουδί,Ευελπίδων,Εξάρχεια,Κυψέλη,και θα καταλήγει Γαλάτσι,με σταθμό στο Αλσος Βείκου,είναι ακόμα υπο συζήτηση,ούτε καν υπο μελέτη,και δεν υπάρχει χρηματοδότηση.Ειχε και σχετικά διαγράμματα,με διαφορετικά χρώματα γραμμών,όσες είναι υπο κατασκευή,ή υπό μελέτη κατασκευής.Αυτό στο ΕΛΛΑΔΙΣΤΑΝ μεταφράζεται σε τουλάχιστον μια 10 ετία.Ελπίζω μέχρι τότε να μην το προλάβω.Να ζω ήδη στην πολυαγαπημένη μου Νάξο ή οπουδήποτε αλλού βρω δουλειά.
Πηραμε τη ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή...
Καλά,όχι ακριβώς έτσι...Δεν επέλεξα να μένω στην Αθήνα.Εδώ γεννήθηκα,εδώ γεννήθηκε ο πατέρας μου,η μάνα μου στο Λαύριο,εντός Αττικής δηλαδή,και από 8 χρονών στην Αθήνα,από αρχές δεκαετίας 1960.Ο πατέρας μου είναι από τους λίγους γνήσιους Αθηναίους.Αρκετές γενιές πίσω.Ο πατέρας του,γέννημα θρέμμα Αθηναίος,Νέο Κόσμο.Εχω και κάτι Ιταλικές ρίζες.Κάποιος προπάππους του πατέρα μου Ιταλός.Το επώνυμο μας,έχει Ιταλική ρίζα.Εχω και μια Αρμενική ρίζα.Από την γιαγιά μου.Εδώ είχε γεννηθεί η γιαγιά μου,Αθήνα,αλλά οι γονείς της ήταν από εκεί.Πρόσφυγες ήρθαν στη Νέα Σμύρνη μετά το 1922.
Από τη μητέρα μου πιο ξεκάθαρα πράγματα.Παππούς Νάξο,γιαγιά Σαντορίνη,στην οποία δεν έχω πάει.Κι η γιαγιά 80 χρονών πήγε στη Σαντορίνη.Στο Σούνιο γεννήθηκε.ο Παππους της μητέρας μου είχε γεννηθεί στη Σαντορίνη.Δεν τον γνώρισε η μητέρα μου,αλλά έχει το όνομα του.Χρήστος-Χριστίνα.Αγιος άνθρωπος,λέει η γιαγιά μου.Του μοιάζει η μητέρα μου στην καλοσύνη κι ας μην τον γνώρισε.
Δεν είναι παράξενο να μοιάζουμε σε ανθρώπους που δεν έχουμε δει ποτέ;Το "μικρόβιο"της μουσικής,θα σας φανεί περίεργο από που το πήρα...Ο παππούς μου είχε έναν αδελφό που πέθανε στην κατοχή,και τραγουδούσε καταπληκτικά και έπαιζε λαούτο.Μόνο ένας ανηψιός του,και ξάδελφός μου,στη Νάξο,το κληρονόμησε αυτό,τραγουδούσε υπέροχα,και μάθαινε μικρός κιθάρα,τώρα τα ψιλοπαράτησε, και μετά εγώ.
Ηρθε και με βρήκε η μουσική,δεν την βρήκα εγώ...
Παράξενες συγκυρίες...
Πως τα καταφέρνω και είμαι πάντα εκτός θέματος;Κλασικά.Αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο!!χαχα!!
Αυτά ως τώρα.Από δω και πέρα πάλι σπίτι δηλαδή.Δεν παραπονιέμαι.Θα έχω το ερευνητικό.Απο Σεπτέμβρη βλέπουμε.Υγεία να έχουμε.Απαραίτητη προυπόθεση για να έχω υγεία είναι να κάνω πολλά μπάνια.Είμαι η πρώτη που αρρωσταίνω το χειμώνα και η τελευταία που γίνομαι καλά την Ανοιξη.Μιλάμε πολύ πίκρα.
Τώρα που κάθομαι,θα παίρνω το καραβάκι και θα πηγαίνω στο αγαπημένο μου Αγκίστρι ή στην εξίσου αγαπημένη μου Αίγινα.Για μπάνιο.Μήπως δω και τους Αντώνηδες.Δυο καλοί μου φίλοι από την Αίγινα,θείος και ανηψιός,35 και 19 χρονών,εδώ Αθήνα μένουν,αλλά πιστεύω να τους δω εκεί,μια και στην Αθήνα χανόμαστε.Τα κλασικά.Η Αθήνα που μας αποξενώνει.Με νευριάζει αυτό.Ο μικρός είναι το γούρι μου!!Και μεγάλο μουσικό ταλέντο επίσης.Πραγματικά,από πέρυσι τον Αυγουστο,σαν να πέρασε μια νεράιδα με μαγικό ραβδάκι.Μάλλον Νεραίδος...χαχαχαχα!!Ακου "νεραίδος"!!Καλό!Αδελφή ψυχή τελείως.Στις απόψεις.Αν και λίγο σκοτεινός τύπος.Μέταλ-Γκοθικ κατάσταση.Φοβερό παιδί!Μικρός αδελφός μου!Κι ο θείος.Φοβερό παιδί!Απίστευτο χιούμορ.
Τραγουδάκι αφιερωμένο σε όσους θέλουν και κάνουν νέα ξεκινήματα,όταν αισθάνονται ότι κάπου έχουν κάνει λάθος.Σε όσους δεν φοβούνται να ρισκάρουν,και να αναλάβουν την ευθύνη και της αποτυχίας.Η ζωή δεν έχει μόνο επιτυχίες.Καλό είναι να μάθουμε να χάνουμε.Καλό είναι να ξαναρχίζουμε.Να τολμάμε πάνω από όλα.Αλλάζουμε τον εαυτό μας,είναι το πρώτο βήμα για να αλλάξουμε τον κόσμο.Από όλους εμάς ξεκινάει.Γινόμαστε το καλό παράδειγμα,που τόσο λείπει σήμερα...
ΤΟ ΜΗΔΕΝ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
Το μηδέν θα κάνω κύκλο
Κι εκεί μέσα θα χορεύω
Κι ας μην ξέρω που πηγαίνω
Κι ας μην ξέρω τι γυρεύω.
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι
Με ταχύτητες μεγάλες
Μοναχά η γη αλλάζει.
Έτσι μόνο η γη αλλάζει
Με ταχύτητες μεγάλες
Βάλαμε φωτιά στα φρένα
Και μας έμεινε το γκάζι.
Στάχτη γίνανε τα πάντα
Κάηκε το παρελθόν μου
Όλη μου η περιουσία
Στην καρδιά και στο μυαλό μου.
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πάει να πει πως ξαναρχίζω,
Τη ζωή μου μηδενίζω,
Πίσω δεν ξαναγυρίζω...
ΥΓ-->Φωτογραφία εντελώς άσχετη.Προχθές στην ηχοληψία.Το ένα από τα δυο γατάκια,της γατούλας που μεγαλώνει στην αυλή.Εχει έρθει πολλές φορές μέσα,την ώρα που κάνουμε μάθημα.Την μια φορά γράφαμε τεστ και ήρθε και κάθησε στα πόδια του Βαγγέλη,του ενός από τους δυο συμμαθητές μου,και δεν μπορούσε να γράψει.Η συμπάθεια της είμαστε,ο Βαγγέλης κι εγώ.Μάλλον επειδή μυρίζουμε από τα ζωάκια,εγώ τις γάτες και εκείνος από το σκυλάκι.Το γατάκι αυτό δεν έχει απίστευτα μάτια;Σχεδόν ανθρώπινο το χρώμα.Δεν το έχω ξαναδει αυτό το χρώμα σε μάτια γάτας.
αγάπη ελπίδα ζωή ταξίδι αλλαγή αναμνήσεις σκέψεις γνώσεις παράξενα σοφίες δημιουργία διάφορα στιγμές ευχές χαρά χαμόγελο όνειρο ιδέες νοσταλγία συμπεράσματα συνταγές συνταγή ανέκδοτα φιλία θυμός μοναξιά ιστορία λιμάνι ψυχή λέξεις Μουσική παραμύθι περι ζωής μουσικής φιλίας έρωτα χαμόγελου ποιήμα σιωπή πιστεύω συμπέρασμα χιούμορ χιουμορ ζωγραφική συμβουλές τραγούδια ταινία ταινίες γάμος μετακόμιση παρέα ευτυχία χρήσιμα site ψηφιδωτό στιγμες