Νωρίς το απόγευμα ξεκίνησα για τον Λυκαβηττό,με το μαγικό χαρτάκι της εισόδου,στην τσάντα μου.

Για κακή μου τύχη-ή μήπως καλή;-είχα αργήσει αρκετά και δεν αφήναν αμάξια να ανέβουν πάνω...

Ανέβηκα με τα πόδια,με τη γλώσσα να σέρνεται στο δρόμο,2-3 φορές την πάτησα κιόλας.

Το καλή τύχη δεν το είπα τυχαία...

Είδα το υπέροχο ηλιοβασίλεμα...

Κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι που μένω στην Αθήνα...Μόνο κάτι τέτοιες στιγμές...

Ανέκαθεν,ο Λυκαβηττός μου άρεσε.Δούλευα ενάμιση χρόνο,λίγο πιο κάτω από το δρόμο που βγάζει στο θέατρο.Πριν 5 χρόνια.

Τι υπέροχη θέα από εκεί ψηλά...

Ανέβηκα,μπήκα μέσα και βρήκα και τις ξαδέλφες μου.Μπροστά-μπροστά.Αν δεν υπήρχε κάγκελο και δίναμε το χέρι,θα κάναμε χειραψία με τον Λαυρέντη.

Εγώ φυσικά απέιρως πιο τρελή από τις ξαδέλφες μου.Θα σοβαρευτώ ποτέ;Μπα...Σιγά μην σοβαρευτώ...Γέρασα με ένα παιδικό παντελονάκι.Αύριο 5/6 έχω και γενέθλια...Μετράω αντίστροφα...Αυτό έχει διπλή ανάγνωση.Μετράω αντίστροφα για τη μέρα γενεθλίων μου,και μετράω αντίστροφα την ηλικία μου.Η δύσκολη εφηβεία των 29(γέλασε κανείς;;;είπα μήπως!!χαχαχαχα!!).

Αλλά αυτά θα σας τα πω αύριο.Πρέπει όμως να σας βασανίσω λίγο πριν σας μιλήσω για τη συναυλία.χαχαχα!!

Εφτασα 9 η ώρα.Ενα τέταρτο αργότερα αρχίσανε.Το ακαδημαικό τέταρτο.

Μεγάλο γεγονός η επανένωση των ΤΕΡΜΙΤΩΝ.Ή ΤΕΡ-ΜΥΤΩΝ,που είπε κι ο Βασίλης-πως είναι έτσι το παιδί και τι μεγάλη μύτη.

Καλά,δεν συζητώ για τον Μιτζέλο τι απίστευτος κιθαρίστας είναι...Ενα σολο στο μακό, είχα πάθει πλάκα...Κι ας μην τον έβλεπα πρώτη φορά να κάνει τα απίστευτα σόλο...

Με αυτή τη μουσική παρέα,τον Λαυρέντη και διάφορες παραλλαγές ατόμων που εναλλάσονταν δίπλα του,πέρασα 2-3 χρόνια συνεχών συναυλιών,πριν από 2-3 χρόνια,όταν παίζαν οι φίλοι μου μαζί,ο Γιώργος κι ο Αλέξανδρος.Μέχρι και στο καράβι τους είχα πετύχει,πήγαινα Ανδρο,πήγαιναν Τήνο,για συναυλία εννοείται.

Κοίταζα απόψε το φιλαράκι μου,τον Αλέξη...Σε 20 χρόνια που θα έχει την ηλικία περίπου που έχει ο Μιτζέλος τώρα,θα παίζει έτσι...Ισως και καλύτερα...Εχει γνώσεις και ταλέντο.Κι εγώ θα χαίρομαι που θα εξακολουθεί να έχει μια ζεστή αγκαλιά για μένα...Κι ένα ζεστό χαμόγελο...Κι εγώ το ίδιο...

Εγω κι εσύ μαζί,δυο φιλαράκια σε μια ψυχή,του λέω πάντα και γελάει.

Απόψε είδα και κάποιους πρώτη φορά.Τον Γερμανό,τον Μπουλά,τον Μικρούτσικο και την Ευσταθία.

Τους άλλους,Θηβαίο,Νταλάρα,Τσακνή,Σταρόβα,τους έχω δει άπειρες φορές.

Οπως επίσης και τον κύριο Γαμώ την καταδίκη μου. Καλά αυτό το παλικάρι παίζει τουλάχιστον 4 όργανα κάθε φορά!!Βιολί,κιθάρα,μαντολίνο,τρομπόνι(νομίζω έτσι λέγεται).Ταλέντο!!

Καλά για τον Μπάμπη δεν το συζητώ...Ημουνα νιά και γέρασα, που λένε.Ημουνα 18 χρονών τότε...Τα εφηβικά και φοιτητικά χρόνια με τα τραγούδια τους τα πέρασα.Πάντα τον συμπαθούσα...Εβλεπα πίσω από αυτό το απόμακρο look ότι κρύβεται ένας ευαίσθητος άνθρωπος.Καλά δεν συζητώ τι ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ είναι...Νομίζω δεν υπάρχει αμφιβολία.

Κι ο Θηβαίος μου αρέσει πολύ...Μόλις ειπε το τραγούδι απ'το Μεγάλο Θυμό...Κάπου μεταξύ γης και ουρανού βρισκόμουν...Τι τραγούδι...Αλλά κι ο παλιός στρατιώτης...Ψυχή έδωσε,που δεν είχε δώσει ο Νταλάρας στην πρώτη ερμηνεία.Ο Νταλάρας έχει μεγάλη φωνή,αλλά κοιτάζει περισσότερο να είναι σωστός τεχνικά,παρά να βγάλει την ψυχή του.Οχι πάντα βέβαια.Αυτό το τραγούδι συγκεκριμένα,ψυχή θέλει.Παρεπιπτόντως κάπου πήρε το μάτι μου και τον Σούση.Αλλη μεγάλη μου συμπάθεια.Μεγάλο ταλέντο ο άνθρωπος!!Τον είχα γνωρίσει σε παρουσίαση του Λαυρέντη,πρόπερσυ,για τους ήρωες με καρμπόν.Ενα επεισοδιακό βράδυ για μένα,για διάφορους προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους.Πίναμε μετά κόκκινο κρασί με τον Αλέξανδρο και τα λέγαμε παρεούλα όση ώρα κάθισα.Δεν ήξερα και κανέναν εκεί μέσα.Ολους τους βλέπω από μακριά.

Ανέβηκε και ο Βασίλης.Σαράντα χρόνια έφηβος,κοντά μισό αιώνα.Τι Σαράντα δηλαδή...Τα Εξήντα πλησιάζει σε 2-3 χρόνια ,είναι λίγο μεγαλύτερος 1-2 χρόνια απ'τους γονείς μου.Απίστευτη ενέργεια!Με τα τραγούδια του-μεταξύ άλλων-μεγάλωσα.

Ο Μπουλάς μετά.Πόσο μου αρέσει...Το μπανάκι-μανάκι πρέπει να πήγαινα δημοτικό όταν βγήκε.Είναι ανάμεσα στα 10-15 τραγούδια που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία,μαζί με τα τραγούδια των Κατσιμίχα,από τα Ζεστά ποτά,κυρίως το Ρίτα-Ριτάκι,κάποια τραγούδια του Μηλιώκα,και άλλα που αυτή τη στιγμή 2 η ώρα το πρωί,μου διαφεύγουν.

Σε κάποια φάση πήγα και κάθισα.Μετά δύσκολο να ξαναπάω πίσω.Τρομερό κόσμο!!!Λαός ολόκληρος!!Μια μικρή κωμόπολη ήταν μαζεμένη,πληθυσμιακά.

Τι ωραίο συναίσθημα να μην έχεις να ξυπνήσεις!!!!Τέλεια!!Οι ξαδέλφες μου θα ξυπνήσουν για δουλειά...Για αυτό το λόγο έφυγα και τόσο γρήγορα...Δεν τον βρήκα τον Αλέξανδρο...Κλαψ...Και κάτι  ήθελα να του πω...Τεσ-πα...Γιαυτο υπάρχουν και τα τηλέφωνα και τα mail.Ευτυχώς!

Ετσι φύγαμε και κατεβήκαμε Σόλωνος για ταξί.Θέλαμε άδειο,είμασταν 4 άτομα.Αφησα τα παιδιά Κυψέλη και συνέχισα.

Αυτή τη φορά δεν χτύπαγα τα τακούνια μου κάτω.Επειδή φόραγα πάνινα.

Είχα όμως μια διάθεση για τραγούδι.Παρά το γεγονός ότι πονάνε τα πόδια μου μετά από τόση ορθοστασία και περπάτημα.Καλά,δεν πτοούμαι...Αντέχω.Ιδιαίτερα το ξενύχτι.

Αύριο έχω μάθημα,αλλά πριν από αυτό,συνάντηση για τη νέα μου δουλειά,το ερευνητικό πρόγραμμα.Το περιμένω με αγωνία!Αλλά σ'αυτη την αγωνία,έχει προστεθεί και φόβος.Προβλέπω να κάνω ελάχιστες διακοπές και μπάνια,κάτι που με στεναχωρεί...

Αύριο θα ξέρω.Θα έχω τις απαντήσεις.

Θα πέσω να κοιμηθώ,με υπέροχες εικόνες,να χαιδεύουν τις νότες των ονείρων που θα δω...

Μια από τις 4-5 φωτογραφίες που τράβηξα από το κινητό,και βγήκε πιο καθαρή σε σχέση με τις άλλες.

Nα μην βάλω τραγουδάκι;Δεν γίνεται!!

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι
βρίσκομαι χάνομαι απελπίζομαι επιζώ
κι όταν δεν έχω τι να κάνω σε θυμάμαι

Σφίγγω τα δόντια παριστάνω το χαζό
χάνω ευκαιρίες γιατί θέλω να θυμάμαι
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψω δεν μπορώ
σ' ένα παράδεισο που μ' έδιωξε και να 'μαι

Όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου
όταν θα έχεις μ' ένα σύννεφο δεσμό
και μόνο σύμμαχο τον εαυτό σου

Εγώ να ξέρεις θα τραβιέμαι γύρω εδώ
εγώ να ξέρεις θα 'μαι πάντα ο άνθρωπος σου
όταν θα νιώσεις όπως ένιωσα εγώ
το πρόβλημα μου όταν γίνει και δικό σου.

Έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις
ρίχνεις τα δίχτυα σου αλλού μα απορείς
ποιον απ' τους δυο μας δεν μπορείς να συγχωρήσεις.

Δεν ξέρω πόσο θα σου πάρει να το βρεις
κι έτσι μαθαίνω απ' τ' αδέσποτα ειδήσεις
έτσι κι αλλιώς να επιστρέψεις δεν μπορείς
είναι νωρίς απ' το θυμό σου να χωρίσεις.

Μουσικό και στιχουργικό ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΙ.Στίχοι Ισαακ Σούσης.Μουσικη Λαυρέντης Μαχαιρίτσας.Στο live cd πριν 2-3 χρόνια,το είχε τραγουδήσει με τον φίλο μου το Γιώργο,που όπως πάντα,απόψε,είπε υπέροχα το Ημίφως.

Αλλα εσύ κάτι έχεις,είσαι εδώ μα απέχεις...

Μαγικές στιγμές...