Μου λείπει ο έρωτας.  Πολύ. Πάρα πολύ.

Δεν ξέρω, θέλω να είμαι ερωτευμένη και όμως δεν το βιώνω εδώ και κάποια χρόνια. Κρίμα, είναι τόσο όμορφα να τραγουδάς να γελάς και να κλαις ταυτόχρονα και να μην ξέρεις γιατί… ή μάλλον να ξέρεις κι εσύ και όλες οι γριές που χαμογελάνε με τα νάζια των ματιών και το κοκκίνισμα των μάγουλών σου….

 Να αγοράζεις δωράκια που μπορεί και να μην του αρέσουν, να γράφεις στιχάκια που δεν θα του τα διαβάσεις ποτέ, αν δεν κλείσει το χέρι σου στο δικό του. Να σε γεμίσει χάδια και αγκαλιές αλλά όχι λόγια κούφια. Όχι γρήγορα «σ΄ αγαπώ». Ένα μπουκέτο κρίνα μωβ  αλλά ποτέ τριαντάφυλλα κόκκινα. Έχουν γίνει τόσο εμπορεύσιμα είδη αγάπης τα τελευταία, που είναι παράλληλα με  την πορνεία και το γρήγορο σεξ. Κι εγώ θέλω άλλα……

Αλλά δεν μπορώ και να βιάσω καμιά κατάσταση. Αν δεν γίνει μέσα μου σεισμός, πως μπορώ να χάσω τον ρυθμό;   

 Πλησιάζουν οι γιορτές και δεν με λυπεί που θα τις περάσω μόνη. Για την ακρίβεια χαίρομαι. Το ήθελα πολύ. Να βάλω μουσική και να χορέψω άτσαλα και να μην με νοιάζει για κανένα. Να πιω ένα ποτήρι κρασί και να απολαύσω το άρωμα του χωρίς να σχολιάζει κάποιος ότι το έβαλα σε ποτήρι χαμηλό και πήλινο.

Διάβασα και τα κείμενα του φίλου μου του Γιώργου και γελώ με τον ρεαλισμό του. Δεν απέχει πολύ η γενιά μας από αυτά που γράφει. Μα είναι δυνατόν όμως να μετράμε την αγάπη με ιπποδύναμη και πετρέλαιο; Θα βάλουμε τιμή ανά κιλό στο πόσο δίνουμε από την καρδιά μας; Ε όχι!!!! 

Βάζω να ακούσω Μελίνα Κανά, το «Φιλί Αμέθυστο»….. 

«Ένα φιλί που γεύτηκα
στου σκοταδιού τη φύρα
μπορεί να το ονειρεύτηκα
μπορεί και να το πήρα

Για μέρες το 'χα πάνω μου
στα χείλη τυλιγμένο
της μέθης ήταν πρόσφορο
και βάσανο κρυμμένο

Της ζάλης τα φτηνά φιλιά
στην άκρη θα τ' αφήσω
κι ένα φιλί αμέθυστο
θα 'ρθω να σου ζητήσω»………. 

Φτάνει να συναντηθούμε κάποτε με αυτόν που μου το έδωσε…. Στο όνειρο μάλλον, διότι εκτός ονείρου θα το θυμόμουνα………ή όχι;