Πάει ο μπαμπάς στο κρεβάτι του παιδιού του, για να το καληνυχτίσει και το ακούει λέει: "Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου, το μπαμπά μου, τη γιαγιά μου και δώσε χαιρετίσματα στον παππού μου"!

 

Το βράδυ πήγε επίτηδες να κρυφακούσει:
"Θεούλη μου θέλω να έχεις καλά τη μαμά μου και δώσε χαιρετίσματα στον μπαμπά μου"!

Με το που το ακούει αυτό ο μπαμπάς τρελαίνεται! Την επόμενη μέρα φεύγει απ' το σπίτι νωρίς για τη δουλειά και γυρίζει αργά το βράδυ ευτυχισμένος που μέχρι στιγμής ήταν ζωντανός! Μπαίνει στο σπίτι καλησπερίζει τη γυναίκα του και της λέει:
"Συγνώμη αγάπη μου που άργησα αλλά είχα μια πολύ άσχημη μέρα"..
και η γυναίκα:
"Μιλάς εσύ; Εγώ τι να πω που πέθανε ο κουμπάρος μπροστά στην πόρτα μας;"

Ο κουμπάρος - Βασίλης Παπαωνσταντίνου (Βατόμουρα - 2008)

οι στίχοι: 

Τώρα που έφυγες, πόσο ξαλάφρωσα
την πόρτα κάρφωσα μπας και γυρίσεις
ήσουνα άσχημη μάλλον κακάσχημη
κι όλο κρυβόμουνα μη με φιλήσεις

Ήσουν σαν κόλεϊ, μ’ αυτά τα ρόλεϊ
με το κεφάλι σου θα ΄παιζα βόλεϊ
εξεθεώθηκα που σε χρεώθηκα
μου είπες φτου!  Ξελευτερώθηκα

Πόσο γουστάρω μα  πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με το κουμπάρο
Που μου την έκανες με το κουμπάρο
πόσο γουστάρω μα πόσο γουστάρω

Πως αηδίαζα όταν σ ‘εκθείαζα
σα μια ξαδέρφη μου σε παρουσίαζα
σε σιχαινόμουνα είχες το χάλι σου
έτσι που μύριζε η αμασχάλη σου.

Τα βράδια έτρωγες κι ονειρευόσουνα
δε με λυπόσουνα που όλο ρευόσουνα
κι έτσι ναρκώθηκα και σε φορτώθηκα
μα μου πες φτου!  Ξελευτερώθηκα

Πόσο γουστάρω μα  πόσο γουστάρω
που μου την έκανες με το κουμπάρο
Που μου την έκανες με το κουμπάρο
πόσο γουστάρω μα πόσο γουστάρω

…….μόνο λυπήθηκα για το κουμπάρο
μήπως να πήγαινε μ’ ένα φαντάρο…..
…….μόνο λυπήθηκα για το κουμπάρο
μήπως να πήγαινε μ’ ένα φαντάρο…..

(Μπορείτε να το ακούσετε κι από εδώ..)

---

---