φίλες, φίλοι,

(ΤΟ ΞΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ το θέμα του τίτλου επαυξημένο, ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ, ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΝ.)

Μια ζωή είμαι ταγμένος, (ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΩ ΒΕΒΑΙΑ), να ασκώ καλοπροαίρετα την κριτική μου, και έχω μάθει να δέχομαι την κριτική των άλλων. Μπορώ να πω πως επιδιώκω να την έχω. Γιατί η κριτική μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι.

Όταν διαβάζω κάτι και δεν βγάζω νόημα, ή δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιος-α κάθεται και δαπανά χρόνο και γιατί όχι φαιά ουσία, για να πει κάτι που τον ίδιο αφορά ή τους περί αυτόν, με εκατοντάδες όμορφες λέξεις ή και της λεγόμενης argo που χρειάζεται κανείς λεξικό, που όμως δεν δημιουργούν ένα ΚΑΤΑΝΟΗΤΌ ΑΠΟΤΈΛΕΣΜΑ, δεν μπορώ να το αντιπαρέλθω.

ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΟΣΘΕΤΩ,

πως και οι παραπλανητικοί τίτλοι ενδημούν στα BLOGS.

Και ένα σωρό σαχλαμάρες.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΩ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΤΑΣΗ διάφοροι BLOG-ατζήδες να ξεσκονίζουν ο ένας την άλλη και αντίθετα, και μεταξύ τους (ίδιο φύλο). Γιατί πως αλλοιώς να το σκεφθώ, μπορείς να συγχαίρεις κάποιον που γράφει "κοτσάνες";

Αν αυτοί-ες βέβαια, εδώ βγαίνουν για να παίξουν, έχει καλώς το πράγμα και εγώ πρέπει να τα μαζεύω και να φεύγω, (μόνο που δεν θα τους κάνω την χάρη, επί του παρόντος-λέω να το πολεμήσω το πράγμα-), αν όχι , πρέπει όλοι μας να σκεφτόμαστε, ΟΛΟΙ, αυτό που θα δημοσιεύσουμε. Τα παραπάνω είναι μια σημερινή παρένθεση ..

Και συνεχίζω με το προηγούμενο σημείωμά μου, με κάποιες μικροαλλαγές όπου χρειάζεται.

Διαβάζοντας μερικά τέτοια κείμενα σε κάποια BLOGS, σκέφτηκα πόσο τελικά ματαιόδοξος είναι κανείς να αραδιάζει , όπως είπα και παραπάνω όμορφες λέξεις, πλήν όμως άδετες μεταξύ τους, ώστε να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς εννοεί ο -η συγγραφέας με τον καταιγισμό των λέξεων, να θέλει δηλαδή, δημόσια να εκθέσει ότι εκθέτει. ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΤΑΛΑΒΙΣΤΙΚΑ ή γραμμένα στην ΝεοΕΛΛΗΝΙΚΗ μη ARGO, γιατί δεν είναι ούτε ARGO, υπάρχουν στα BLOGS.

Το να γράφεις δεν είναι απλή υπόθεση.

Πρέπει να κυριολεκτείς, να είσαι ουσιώδης, δεν φθάνει με το αράδιασμα των λέξεων να λες πολύ λίγα ή και τίποτα ή να τα καταλαβαίνεις μόνο εσύ. Ή να γράφεις βαρύγδουπες κοτσάνες και μη φιλοσσοφικές εκφράσεις.

Δεν έστειλα κανένα μήνυμα στον-στην συγγραφέα τότε -μόνο σήμερα το τόλμησα, δηλαδή μια φορά και ούτε θα ξανασχοληθώ με το θέμα εις το εξής - για να του-της πω τις παρατηρήσεις μου, φοβούμενος την αντίδραση αυτού-αυτής που νομίζει ότι έγραψε ένα φοβερό κείμενο.

Θα μου πείτε μην τα διαβάζω, όπως μου έγραψε κάποιος και μάλιστα απειλητικά.

Μα γιατί γράφουμε εδώ;

Για ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Αλλως δεν χρειάζεται να γράφουμε.

Και έχουμε επιτύχει. μόνο αν από μέσα από τα λεγόμενά μας, κάποιος αποκομίζει κάτι το θετικό.

ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΙ ΘΑ ΜΕ ΡΙΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ.

Θα πουν ότι ο adreo προκαλεί.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΑΛΩ, ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΩ κάποιους μη σοβαρούς.

ΑΥΤΟΣ είναι ο στόχος μου.

Απλά θέλω να διαβάζω και να καταλαβαίνω, θελω να διαβάζω και να κερδίζω.

Θέλω να μπορώ να πω... Να ένας ταλαντούχος-α. Να άξιοι άνθρωποι που θα μπορέσουν να συνεχίσουν.

Και να ξέρετε πως εδώ υπάρχουν κάποιοι, κάποιες.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ ΠΩΣ ΟΤΙ ΓΡΑΦΩ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΛΑΒΕΤΕ ΕΣΦΑΛΜΕΝΑ, αλλά και αυτό να γίνει ελπίζω εδώ να είμαι για να δώσω εξηγήσεις.

Και βέβαια δεν διατείνουμαι πως είμαι αλάνθαστος, πως είμαι η μεγάλη πένα.

Αυτά για σήμερα... και αύριο μέρα είναι.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ

Υ.Γ Ήταν ενα μίγμα προηγούμενης δημοσίευσης με κάποιες τωρινές επαυξήσεις.

ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΘΟΥΜΕ.

ΠΟΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ που ζητούν λύσεις,

ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ;

ΣΑΣ ΤΟ ΖΗΤΩ ΧΑΡΗ!