Θέλω να ξεχάσω…
Το δίλεπτό μου ξέσπασμα στη μητέρα μου μετά στριγγλιών και δακρύων, γιατί αντί να ηρεμούν εκείνοι εμένα συνέβαινε το αντίθετο. Και το αντίστροφο.Το ότι η κουμπάρα μου ήταν jet-lagged ή/και στον κόσμο της κι έτσι έσερνα την ουρά μου (του νυφικού) με αποτέλεσμα να γίνει μαύρη.
Τον Ήμισυ (τώρα και Χάσπαν) που διακατεχόταν από ένα Άλφα εκνευρισμό και δεν δεχόταν να βγάζουμε φωτογραφίες με τους φίλους μας μην τυχόν και καθυστερήσουμε τον κόσμο που περίμενε για να μας συλληπηθεί.Τον Χάσπα που δεν έκανε σαν τρελός απ’ τη χαρά του όταν έπαιξε ο ύμνος του Ολυμπιακού για την είσοδό μας στην αίθουσα, αλλά αντίθετα είπε ότι πρέπει να σεβόμαστε και τους αντιπάλους (βρήκε μέρα να θυμηθεί ότι ο κουμπάρος του είναι Βάζελος).
Τα παιδάκια που παίζανε με κάτι πετρούλες που κρεμόντουσαν από το νυφικό, με αποτέλεσμα να απολεσθεί μια αξίας δεκάδων ευρώ (βασικά χέστηκα, έτσι το ‘πα αυτό, χάριν της ιδιοτροπίας).
Το ότι, κατά το συγκλονιστικό χορό του αγγουριού, δεν άκουσα ούτε νότα απ’ το τραγούδι μας γιατί ο Χάσπας είχε όρεξη για κουβέντα (ίσως να ‘ταν καλύτερα όμως, γιατί μπορούσε να συγκινηθώ και να χαλάσω το μακιγιάζ - είν' αυτό που παίζει).
Τη διακόσμηση που έκανε το ανθοπωλείο που ήταν λες και τους είπα ότι μισώ τα λουλούδια και δε θέλω να τα βλέπω ούτε ζωγραφιστά (τα …πέταλα που διακοσμούσαν μια …μουχλόμπαλα μετριούνταν στα δάκτυλα του ενός ποδιού).
Τα πρώτα μας ξαδέρφια που ήρθανε συν γυναιξί και απαγορευμένοις τέκνοις στο δείπνο με το έτσι θέλω και φέρανε για δώρο κάτι ψωροευρώ.
Την δεσποινίδα Πρώτηφοράτηβλέπω Ασχετίδου που άρπαξε το μπουκέτο που έριξα μέσα από τα χέρια μιας που το άξιζε (ακόμα δεν κατάλαβα τι έγινε).
Θέλω να (και θα) θυμάμαι…
Την πανέμορφη χειρονομία από τη chocolat και τη neerie που μου στείλανε μια ωραία και μεγάλη ανθοδέσμη για να ξεκινήσει όμορφα η μέρα μου.
Το ότι όλα πήγαν θαυμάσια κι ότι η υπόθεση με τα ανύπαρκτα λουλούδια ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε να μας συμβεί (αν το ήξερα νωρίτερα, θα έπαιρνα αυτά της chocoleerie μαζί μου).
Το καλό φαγητό και τη διασκέδαση με τους φίλους μου.
Το ότι όλοι φάνηκαν ικανοποιημένοι (άμα κάνεις το δικό σου, πώς να μην είσαι; Κακία μου, αλλά μόλις ξανάδα το σημείο με τα πρώτα ξαδέρφια).
Τα συγκινητικά δώρα από φίλους.
Τις φίλες μου που ήταν όλες κούκλες.
Τη μητέρα μου που ήταν κούκλα.
Τον Χάσπα με το ωραίο κουστούμι...
Toν Μορφέα που πήρε τον Χάσπα πριν προλάβει με δει που έγινα σαν βρεγμένο κοτόπουλο στον κάμπο μονάχο έχοντας κατακλύσει τα μαλλιά μου καταλάθος στην προσπάθειά μου να βρω το ζεστό και το κρύο...
:)
Κεραστείτε!
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιο
Ο Άρχοντας του Δακτυλιδιού Όλα του γάμου δύσκολα
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |