Πως τραγουδούσαν τα Ξύλινα σπαθιά,η φωτιά στο λιμάνι...Καμία σχέση...

Ένα φαινομενικά ήσυχο μεσημέρι,γύρισα από τη συνάντηση που είχαμε με την ομάδα του ερευνητικού.Ιδρωμένη,κουρασμένη και με μια διάθεση να ξαπλώσω επειγόντως.Τι ζέστη είναι αυτή!!Όταν μάλιστα κατεβαίνεις στο κέντρο το μεσημέρι,κατεβαίνεις μετά με τα πόδια από τη Χαριλάου Τρικούπη στην Πατησίων και στο καπάκι περιμένεις 20 λεπτά το λεωφορείο στη στάση...Όσο να 'ναι...Γυρίζεις σπίτι και κοντεύεις να ξεχάσεις το όνομα σου...

Ίσα που πρόλαβα να βάλω μια μπουκιά φαγητού στο στόμα.Ήταν κι η μητέρα μου και συζητούσαμε όσο έτρωγα.Μήπως συναντιόμαστε;Ειδικά τον πατέρα μου,έχει τύχει να κάνω και δυο μέρες να τον δω,και μένουν από πάνω.Πολυάσχολη έχω γίνει.

Τότε ακούσαμε φωνές στο διάδρομο και μια άσχημη μυρωδιά ήρθε στα ρουθούνια μας.

Βγαίνει η μητέρα μου να δει.Πυκνός καπνός στο διάδρομο.Σύννεφο.

Βγήκα μες το μεσημέρι στη βεράντα.Είχα αρχίσει να παθαίνω δύσπνοια.Παθαίνω πολύ εύκολα.

Τελικά στο ισόγειο,που μένει μια οικογένεια,είχε σκάσει ένα γκαζάκι,πήγε να το ανάψει η γυναίκα και έσκασε,είχε διαρροή,και δίπλα το καντηλάκι,άρπαξε αμέσως η φωτιά.Έπαθε σοκ.Ευτυχώς η κόρη της πιο ψύχραιμη,πήρε τους πυροσβεστήρες και καταφέραν να την σβήσουν,αφού είχαν βγει όλοι από την πολυκατοικία και από δίπλα και πήγαν να βοηθήσουν.Η κοπέλα κι αυτή δύσπνοια έπαθε...Πολύ καλό κορίτσι είναι,αλλά όλο ατυχίες...Από τα λίγα άτομα που αξίζουν στην πολυκατοικία...Οι υπόλοιποι,εκτός από 2-3 εξαιρέσεις...Ας μην επεκταθώ...Ο εγκέφαλος είναι ένα σημείο στο κεφάλι στο οποίο έχουν κενό.Απλά,δεν υπάρχει.Ακατοίκητο κεφάλι.

Ολοκληρωτική καταστροφή έπαθαν οι άνθρωποι στην κουζίνα...

Σε όλο το σπίτι εδώ ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα...Έβαλα μαντήλι στη μύτη και είχα πρόχειρα τα μαντηλάκια Hondos center και μύριζα για να μπορώ να αναπνεύσω.Να που χρειάζονται τελικά...

Είχα και δουλειά στον υπολογιστή και έμεινε πίσω,είχα ακόμα 2 πινακάκια να φτιάξω,τα θέλει ο υπεύθυνος να του τα στείλω,το ένα το τέλειωσα,το άλλο θα το φτιάξω αργότερα,να κάνω ένα μπανάκι πρώτα.Μήπως πρόλαβα με όλα αυτά;

Είμαστε πολύ πιεσμένοι με την ομάδα για να τελειώσουμε...Έχει μείνει ένας μήνας...Πρέπει να κάνουμε καλή δουλειά,μια σωστή εργασία,γιατί ουσιαστικά μια παράμετρος για τη χρηματοδότηση-όχι η μόνη φυσικά-της Γενικής Γραμματείας Ισότητας,θα είναι και οι λύσεις στο θέμα που εξετάζουμε και θα προτείνουμε εμείς...

Έχω πήξει λίγο.Έχω και τα τρεχάματα για το ΤΕΒΕ.Δεν έχω προλάβει να πάω και στον λογιστή.Ελπίζω να μπορεί να βοηθήσει γιατί οι άλλες κοπέλες που πήγαν στο ΤΕΒΕ τους ζητήσαν ένα σωρό παραλογισμούς,του στυλ,θέλουμε το ένα χαρτί,θέλουμε το άλλο κ.ο.κ. και όλα ξεκάρφωτα.Η γνωστή γραφειοκρατία.

Αυτό το καλοκαίρι θα το περάσω με τρέξιμο...Έχω απογοητευτεί με το θέμα διακοπές,μετά και την ακύρωση που έφαγα,από την εργατική εστία.Την ΑΔΙΚΗ,το τονίζω,ακύρωση που έφαγα.Πέντε χρόνια είχα να πάρω εισιτήριο...Λες και θα κουβαλούσα μαζί καμιά δεκαριά άτομα...Μόνη μου είμαι.Δεν έχω κλείσει τίποτα,γιατί δεν μου αρέσει ο Αύγουστος,για λόγους που έχω αναφέρει άπειρες φορές.Θα πάω το Σαββατοκύριακο 19-20/7 στη Σίφνο.Αλλά με 2 μπάνια...Το χειμώνα θα είμαι όχι απλά άρρωστη...Αμφιβάλλω αν θα υπάρξει μια μέρα να είμαι καλά...Απλά τα πράγματα...Όχι διακοπές,όχι μπάνια=όχι υγεία το χειμώνα.Η ιγμορίτιδα καραδοκεί...Η θάλασσα κάνει καλό.Κάνει καλό και στο θυροειδή,κάνει καλό και ως γυμναστική,στα πόδια.Δεν την βγάζω χωρίς διακοπές...Το μόνο σίγουρο.

Όσο για την φωτιά...Στην πολυκατοικία έχουμε παράδοση στις φωτιές!Μια άλλη φορά μια κοπέλα στο υπόγειο,έσκασε το φουρνάκι της.Μια άλλη φορά,μια γιαγιά στον τρίτο όροφο ξέχασε το μάτι ανοιχτό.Μια άλλη φορά πριν χρόνια,πρωτοχρονιά,είχαμε βγει μια βόλτα,με τους γονείς και την ξαδέλφη μου,και όταν γυρίσαμε βρήκαμε έξω από την πολυκατοικία,την πυροσβεστική!Δεν είχαμε ρεύμα όλη νύχτα και ο πατέρας μου φύλαγε σκοπιά μην τύχει τίποτα.Λέει ένας κύριος που μένει απέναντι από τους γονείς μου και είναι ηλεκτρολόγος,ότι η πολυκατοικία είναι χτισμένη πάνω σε ωρολογιακή βόμβα,από κάτω,δίπλα στην είσοδο,υπάρχει υποσταθμός της ΔΕΗ!Πριν 32 χρόνια,ψιλά γράμματα ήταν αυτό...Ακόμα και σήμερα.

Ευτυχώς που έχουμε πυροσβεστήρες...Η μητέρα μου φρόντισε ΚΑΙ για αυτό,όπως για χιλιάδες άλλα...Τριάντα χρόνια ήταν η πολυκατοικία ρημαδιό και περίμεναν τη μητέρα μου να γίνει διαχειρίστρια για να φτιάξει τα πάντα.

ΥΓ1-->Μέχρι και το σκυλάκι ζεσταίνεται και ετοιμάζεται για μπάνιο!

ΥΓ2-->Οι προβλέψεις της ΕΜΥ όπως πάντα μας έκαναν την καρδιά περιβόλι...Ζέστη,ζέστη,ζέστη,και πάλι ζέστη!ΘΕΛΩ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!!!!!ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ!!!

ΥΓ3-->Οι γονείς μου θα πάνε 21-27/7 με γκρουπ στην Ιταλία.Για μια στιγμή άγγιξα το όνειρο ότι θα πάω κι εγώ...Για αυτό και οι Ιταλικοί τίτλοι που έβαζα.Μέσα μου ήξερα ότι αποκλείεται να τα καταφέρω,γιατί ξέρω ότι εκείνες τις μέρες με το ερευνητικό όχι απλά θα είμαστε πιεσμένοι,και κάτι παραπάνω,αφού μέχρι 28/7 παραδίδουμε την εργασία.Αλλά αυτές οι λίγες ώρες,οι λίγες μέρες που ονειρεύτηκα την φάτσα μου να φιγουράρει σε φωτογραφία στο Μπάρι, στην Ρώμη,στη Βενετία,στην Φλωρεντία,στην Πομπηία και την Ανκόνα,έστω κι αυτό το ωραίο όνειρο...Καλά ήταν.Αλλά δεν το βλέπω.Αποκλείεται.Το ήξερα αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.Ίσως πάω όμως τον Οκτώμβρη,ο πατέρας μου πάει πιο συχνά Ιταλία από οπουδήποτε αλλού,τρίτη φορά θα πάει τώρα.Υγεία να έχουμε...Αλλά αν δεν πάω διακοπές...Δεν βγάζω χειμώνα...

ΥΓ4-->Θα με πιάσει τάση φυγής και θα πάω στη Νάξο το χειμώνα.Άλλωστε προς τα εκεί προσανατολίζομαι.Θα εξαρτηθεί πόσα χρήματα θα πάρω από το ερευνητικό.Κάποτε η Αθήνα θα αποτελεί κακόγουστο αστείο για μένα...Σιχαίνομαι πια τον τόπο που μεγάλωσα...Δεν ήταν πάντα έτσι...Μέχρι πριν 15 χρόνια,ήταν πιο υποφερτή η ζωή εδώ...Τώρα η ποιότητα ζωής όχι απλά έχει πιάσει πάτο,έχει αγγίξει τα Τάρταρα..Αυτό όμως που με ενοχλεί περισσότερο από όλα είναι ότι αλλάζει όλη η στάση μου στα πράγματα...Είμαι ο πιο cool άνθρωπος,και κοντεύει να με μετατρέψει αυτός ο τρόπος ζωής σε περιφερόμενη μιζέρια...Βρίζω τον εαυτό μου.Με κάνει η ίδια η καθημερινότητα να χάνω το τραγούδι μου,την ψυχραιμία μου...Το χαμόγελο είναι εδώ,αλλά δεν βγαίνει τόσο εύκολα όσο παλιά...

ΥΓ5-->Αύριο παντρεύεται μια καλή μου φίλη και μόλις σημέρα συνειδητοποίησα ότι δεν έχω απολύτως τίποτα να φορέσω...Πόνταρα σε κάποια ρούχα...Αλλά...Ατύχησα...Λόγοι ανωτέρας βίας,κατωτέρας μην πω...'Εχω φρικάααααρει!!!!!!!!!!!!!Τι να βρω τελευταία στιγμή;Είπα να αποφύγω το περιττό έξοδο,αφού είχα ένα τέλειο συνολάκι...Τα καλά ρούχα μένουν αφόρετα στη ντουλάπα,που να τα φορέσω;Έχω ένα χειμωνιάτικο-ένα καλοκαιρινό συνολάκι,άντε άλλο ένα,αν τύχει να πάω σε γάμο ή βάπτιση που είναι γνωστοί και στα δύο.Ζαβολιά ε;Μπα,καθόλου!Από ρούχα καθημερινά πάσχω,να μπορώ να πάω μια βόλτα,στις δουλειές και τα μαθήματα μου.Κυριλέ δεν ντύνομαι.Τι θα κάααανω...Κλαψ...Θα πάω αύριο πρωί να αναζητήσω ρούχα...

ΥΓ6-->Καλό κουράγιο σε όλους μας...