Δεν ξέρω,αυτές τις μέρες νιώθω πολύ κουρασμένη για να πάω οπουδήποτε...Αν έχω λίγο κενό από τις δραστηριότητες μου,προτιμώ να ξαπλώσω,παρά να πάω βόλτα.Πιθανόν να μου βγαίνει τώρα η κούραση ενός πολύ έντονου χειμώνα που έμεινα ελάχιστα στο σπίτι.

Σήμερα το μεσημέρι αγχώθηκα πολύ...Ως συνήθως για βλακείες.Με έχει αγχώσει όλη αυτή η γραφειοκρατία που είμαι αναγκασμένη να υποστώ...ΤΕΒΕ,ΙΚΑ,ΕΦΟΡΙΑ.Και μόνο αυτά τα τρια ονόματα φτάνουν για να σου χαλάσουν τη διάθεση.Συνήθως σε τέτοιους οργανισμούς,υπάρχουν οι "καρεκλάκηδες",οι τύποι που έχουν πιάσει μια θέση,με μέσο τον γνωστό-του γνωστού και θεωρούν ότι θα κάνουν τη ζωή δύσκολη στον καθένα...Δεν λέω ότι είναι πάντα έτσι όλοι,εννοείται.Υπάρχουν και άνθρωποι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους.Αλλά η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα.Βέβαια,υπάρχουν και πελάτες-κοινό,όπως θέλετε πείτε το,που είναι τόσο εκνευριστικοί που θα έκαναν εξω φρενών τον πιο ψύχραιμο άνθρωπο.Είπαμε,σε μια σχέση ή επαφή,έστω και λίγων λεπτών,όλα είναι αμφίδρομα,ποτέ δεν φταίει ο ένας,αλλά πάντα ή κανένας ή και οι δυο.

Ετσι λοιπόν σήμερα το απόγευμα ήμουνα ψιλοχαλαρά στο σπίτι.Εκεί που βαριόμουνα τη ζωή μου,ξαφνικά,όσο πέρναγε η ώρα,άρχισα να φορτσάρω!!όπως πάντα,τη νύχτα μου έρχεται η διάθεση,είμαι νυχτερινός τύπος,σαν τις νυχτερίδες(μην πω ένα άλλο σιχαμένο ζωύφιο)Έκανα δουλειές στο σπίτι.Το βράδυ,πριν 1-2 ώρες,αποφάσισα να κάνω ξεκαθάρισμα επιτέλους σε ένα τεράστιο καλάθι που έχω δίπλα στο κρεβάτι μου,στο οποίο,μόνο εγώ λείπω...Τι δεν έχει...

Αναμνήσεις...

Έχω κυρίως δυο μεγάλες τσάντες που περιέχουν παλιά και καινούρια αντικείμενα.Υπερτερούν σαφώς τα παλιά.

Έχω λίγο και το ένστικτο του παλιατζή,δεν μπορώ εύκολα να πετάω πράγματα...Μην γελάσετε με αυτά που έχω κρατήσει...

Εχουμε και λέμε:Μπρελόκ,παλιά γράμματα,κάρτες,αποκόμματα από φαξ που έχω στείλει βιογραφικά(περίπου 100-150 και δεν είναι όλα),τα αρνητικά των φιλμ που έχω εμφανίσει με την παλιά αναλογική Olympus(εννοείται καταχωρημένα ανα ημερομηνία και μέρος που έχω πάει),αναμνηστικά χαρτάκια από την Ιταλία(που είχε πάει ο πατέρας μου,μέχρι αποδείξεις από καφετέριες που λένε uno cappuccino),manual φωτογραφικών μηχανών,μπλοκάκια που σημείωνα στις παλιές μου δουλειές και πολλά-πολλά άλλα που θέλω ώρες να απαριθμώ...

Τελευταίους άφησα 2 μεγάλους φακέλους όπου έχω φυλάξει την αλληλογραφία μου.Την είχα ξεκαθαρίσει πολλές φορές στο παρελθόν.Ξανά απόψε.

Κάτι που αναφέρω πρώτη φορά είναι ότι παλιά,πριν μια δεκαετία περίπου,αλληλογραφούσα με διάφορα παιδιά,κάποια από επαρχία,και κάποια από Αθήνα.Με κάποιους/ες γνωρίστηκα,με άλλους/ες όχι.Με κάποιους/ες που γνώρισα προέκυψε φιλία,με άλλους/ες όχι.Απέκτησα έτσι 2-3 πολύ καλούς φίλους,που ακόμα και σήμερα κάνουμε παρέα και τους θεωρώ τους καλύτερους μου φίλους.

Εκτός όμως από αυτά τα παιδιά,κατά καιρούς ανταλλάσαμε γράμματα και με φίλες μου που ήταν μακριά για ένα διάστημα ή απλά μένουν επαρχία,πχ η Βάλια στην Ζάκυνθο κι η Ελλη στην Κρήτη,που τώρα έχουμε χαθεί,δυστυχώς...Αυτή είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία...Ο λόγος που δεν μπορώ πλέον να επικοινωνήσω με την Έλλη...Πως να της πω ότι η φίλη μου παντρεύτηκε στη Ζάκυνθο;Όταν ο αδελφός της ήταν κάποτε ζευγάρι με τη φίλη μου;Προιστορικά μεν,αλλά...Τέλος πάντων...Εχω ιστορίες ...Εκατοντάδες...Πολλές ιστορίες και όλες γεμάτες συμπτώσεις και περίεργα γεγονότα...Δεν σε κάνουν να πλήττεις...Οι ανατροπές.

Δίπλα στα γράμματα και οι προσκλήσεις σε γάμους και βαπτίσεις.Γάμος στην Ελλασόνα,βάπτιση στη Σύρο,γάμος στην Αθήνα(στη Λαμπρινή),βάπτιση στην Αθήνα(στο Χαλάνδρι),γάμος στη Ζάκυνθο,γάμος στην Αθήνα(στην Καλλιθέα).Όλα φίλων(και των δυο φύλων).

Η Παναγιώτα,η Ολγα,η Έλλη,η Βάλια,η Κατερίνα,η Μάρω,η Γιώτα,η Ειρήνη.

Ο Γιάννης,ο Τάσος,ο Ζαχαρίας,ο Σωτήρης,ο Γιάννης,ο Γιάννης,ο Μπάμπης,ο Λεωνίδας.

Εφτά ζευγάρια και δυο αδέλφια.

Πλάι,οι φίλοι μου.

Ο Φάνης,ο Νίκος,ο Πέτρος,ο Στράτος.

Η Τζένη,η Ειρήνη,? και ?(αδέσμευτοι)

Όλοι,σαν να ενώσαν τα χέρια,μες τα γράμματα...Όλοι μαζί,μια παρέα.Από διάφορα μέρη.Διάφορες ηλικίες,διάφορες εμπειρίες,διαφορετικά όλα.Αλλά και τόσο όμοια...Έδωσαν και πήραν χαρά...Εκείνοι σε μένα κι εγώ σε αυτούς.

Σαν να θυμάμαι όλα τα παλιά γεγονότα.Χαμογελώ...

Κάποια γράμματα τα κράτησα.Κάποια άλλα-τα περισσότερα- όχι.Είμαι σε φάση εκκαθαρίσεων,θέλω να κάνω και μια εκκαθάριση στα συρτάρια και τις βιβλιοθήκες μου,μια μέρα.

Αλλά πως να πετάξω πχ τα γράμματα της Παναγιώτας;Γνωρίζόμαστε από την Α' γυμνασίου.Πάντα καλές φίλες.Την είδα πριν από 3 χρόνια.Στον τόπο καταγωγής της,την Πάρο,όπου και μένει μόνιμα.Παντρεμένη,με 3 παιδιά.Αλλά σαν να μην πέρασε από πάνω της ο χρόνος.Δεν έχει φύγει εκείνο το καλόκαρδο πειρακτήρι...Σε ένα από τα γράμματα που μου είχε στείλει,μου θύμισε ένα αστείο που κάναμε στο σχολείο,με μια τσάντα που είχα,στο γυμνάσιο.Πάνω από 15 χρόνια μετά,μου έλεγε στο γράμμα,ότι αν είχα ακόμα την τσάντα,το ίδιο θα έκανε...Κι ας είχε ήδη την κόρη της.Πιο μωρό εκείνη!Αιώνιο τρελό διδυμάκι,σαν κι εμένα!Έχουμε λίγες μέρες διαφορά,εκείνη 26 Μαίου εγώ 5 Ιουνίου.

Θυμάμαι όλες τις στιγμές...Χριστούγεννα με χιόνι και ομίχλη στη Λάρισα,να έχουμε πάει για το γάμο της Γιώτας,της άλλης μου συμφοιτήτριας...Βάπτιση στη Σύρο,με βροχή,του γιού της Όλγας...Και άλλα πολλά...Και άλλοι πολλοί άνθρωποι...Πολλές γνωριμίες που έμειναν,άλλες που έφυγαν...Αλλά οι αναμνήσεις,είναι κάτι που δεν φεύγει...Κι ας έχουν φύγει τα άτομα απ'τη ζωή σου,πολλές φορές-σχεδόν πάντα-όχι σκόπιμα.

Πόσο μελό να γίνω ακόμα...

Φτάνει...

Καλό μήνα είπα;Δεν είπα!Καλό μήνα σε όλους!!!!!!

Είναι και ο μήνας του πάρτυ!!!!Περάσαν οι μέρες...Πάντα γρήγορα...Αλλά εντάξει,έρχονται ωραία γεγονότα...Με περιμένει κι η Italia!Μια τρελή που φωτογραφίζει μέχρι και τα πιάτα που τρώει,τα ποτήρια και τα βιβλία που διαβάζει,έρχεται!!

Pizza!!pasta!!!cappuccino!!!Roma,Firenze,Venezia!!!La vita e bella!!Si!!Bellissimo!!

ΥΓ-->κάποια από τα γράμματα,στη φωτογραφία,και η πρόσκληση στη βάπτιση της κορούλας της δασκάλας μου,πριν 4 χρόνια.Η Μάρω πάλι μεγαλούργησε!Εκείνη είχε φτιάξει αυτές τις υπέροχες προσκλήσεις!!