πρόσεξε! αυτή η πόρτα έχει φτιαχτεί να την ανοίξουμε
έχει χτιστεί κι ένα γιοφύρι από μετάξι, να διαβούμε
στον πάτο θα κυλά το γάργαρο νερό, στο πλάι τριαντάφυλλα
οι ώριμες, ζεστές, οι πορφυρές, του κόσμου οι χλωμές και βαθυκόκκινες δικές μας παπαρούνες
και πίσω από την πύλη, ποιος να ξέρει να μας πει τι θα μας ξημερώσει;
για σήμερα γεννιέται μια αγάπη, κι απ’ αύριο πεθαίνει ένα φιλί
γατζώνεται μια αγκαλιά στο μπράτσο σου και σβήνει
σαν νιόβγαλτο, ανάπηρο, νιογέννητο παιδί και σβήνει με το χρόνο
κρατιέται άραγε κι αυτό από ένα θόλο βυσσινί;
πιάσε το χέρι μου και πάμε, ποιος ξέρει να μας πει τι θα μας ξημερώσει;
θέλω ν’ ακούω την πνοή σου στο ταξίδι, για τώρα να σου πω μια καληνύχτα
που ίσως δεν προλάβω όταν πρέπει να τη βγάλω απ’ τα χείλη
γι’ απόψε μας αρκεί ένα Αντίο, που ίσως δεν προλάβουμε κανείς μας να το πούμε απ’ τα χείλη
μα θα ‘ναι μια αλήθεια, που εσύ να μην πιστέψεις
με τόκο κάποια προκαταβολή, για ένα όνειρο που ζήσαμε και πάει
θα ‘ναι ένα ψέμα που στο λέω απ’ την καρδιά μου όταν σβήνω
μα εσύ να μη μιλάς, όπως και τώρα, παρά μονάχα να συλλέγεις μία-μία τις πνοές μου
παρά μονάχα να συλλέγεις στοργικά ανάσες, ως την τελευταία
σβήσε τα δάκρυα απ’ τα μάτια σου και πάμε, θέλω μονάχα να γελάς
πιάσε το χέρι μου! ! αυτή η πόρτα έχει φτιαχτεί να την ανοίξουμε..

γιώργος_κ