Εχθές με παρέα φίλων.

Σήμερα με παρέα οργάνων.

Εχθές ένα όμορφο βράδυ.Με καλή παρέα.

Φίλος...

Κάποιος με τον οποίο νιώθεις άνετα να του ανοίξεις την καρδιά σου.Να πεις ένα αστείο,να χαμογελάσεις,να τραγουδήσεις.Χωρίς να έχεις έννοια ότι θα γίνεις ρεζίλι.Απλώνεις τις πατούσες σου γυμνές χωρίς να ντρέπεσαι.Ξαπλώνεις...Σωπαίνεις...Μιλάει η σιωπή περισσότερο...Κι ένα βλέμμα...

Αισθάνομαι τυχερή που έχω φίλους.

Δεν είμαι και εκδηλωτική,ρε παιδί μου...Για να το πω...Το γράφω όμως.Κυρίως το νιώθω.Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα εκφραστεί εύκολα.Προτιμώ τις πράξεις απ'τα λόγια.

Δέχομαι όπως είναι τους φίλους μου και με δέχονται όπως είμαι.Δεν είμαι και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου.Δεν μπορεί να με παρακολουθήσει εύκολα κάποιος.Έχω αντοχές και μπορώ να λείπω όλη μέρα από το σπίτι χωρίς να κουράζομαι,μπορώ να ξενυχτάω.Θέλω να κρατάνε διπλές οι στιγμές παρέας...Αλλά αυτό μπορεί να είναι κουραστικό για άλλους.Για μένα είναι κουραστικό να γυρίζω στο ίδιο άδειο δωμάτιο...Με τη σιωπή...

Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν έμειναν δίπλα μου είναι επειδή δεν αντέχουν την αλήθεια μου.Γιατί δεν μπορώ να πω ψέματα,και δεν μπορώ να κρύβομαι.Κάποιοι άνθρωποι όμως συνειδητά προτιμούν το ψέμα.Αυτό βέβαια περισσότερο σε σχέσεις συμβαίνει.Η φιλία δεν υπάρχει αν μπει το ψέμα στη μέση.Αλλά στη σχέση...Οι περισσότεροι αυτό που λένε ότι σιχαίνονται,αυτό προσκυνάνε...Κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο εμφανώς ψεύτες και δήθεν αλλά έχουν τόσο εμφανώς ανθρώπους δίπλα τους να παιδεύουν...Γιατί εκείνοι κολλάνε σαν τη μύγα στο μέλι...Δεν φταίει πάντα εξ'ολοκλήρου ο θύτης...Έχει βάλει και το θύμα το χεράκι του...Με το να εθελοτυφλεί και να ψάχνει κάτι να γυαλίζει. Η αλήθεια δεν κρύβεται σε ακριβά περιτυλίγματα,αλλά σε απλές κόλλες δώρου...Δώρο και η ίδια.Η αλήθεια.

Μακριά από μας τέτοιες καταστάσεις...

Ξαστεριά στην καρδιά ζητώ...Κάποιοι την έχουν...Χαίρομαι όταν βρίσκονται στον δρόμο μου.

Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα από όσα δείχνω.Τα τελευταία χρόνια μιλάω λιγότερο και παρατηρώ περισσότερο τους ανθρώπους.Καταλαβαίνω περισσότερα και μιλάω για λιγότερα.

Δεν μπόρεσαν να καταλάβουν κάποιοι άνθρωποι στο παρελθόν ότι δεν υπάρχει πιο χαλαρός και υπομονετικός άνθρωπος,με ιδέες 50 χρόνια μπροστά.Ακούγομαι σαν ψώνιο,αλλά δεν είμαι,έχω αυτογνωσία όμως και δέχομαι τον εαυτό μου.Δέχομαι τους ανθρώπους και τις επιλογές τους και δεν με σοκάρουν οι διαφορετικότητες.Επίσης σε αντίθεση με πολλά κορίτσια της ηλικίας μου που το μόνο που ψάχνουν με μανία είναι έναν πλούσιο γαμπρό,αυτό για μένα είναι σενάριο τρόμου.Δεν υπάρχει ούτε θα υπάρξει.Δεν θέλω να χάσω τον εαυτό μου και να γίνω κάτι άλλο.Μπορεί να είναι εγωιστικό,αλλά όταν αλλάζουν οι προτεραιότητες στη ζωή,δεν είναι πάντα για καλό...Μπαινει κι ο συμβιβασμός στο παιχνίδι...Άστα,βράστα μετά...Έχω παράδειγμα και το λέω.Αδέλφια που δεν δίστασε η αδελφή και τα παιδιά της να κάνουν απατεωνιές στον αδελφό.Αλλά ο ψεύτης κι ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται.Κι ο πατέρας μου έχει πια μόνο εμάς...Αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς την ίδια σου την αδελφή και τα ανήψια σου...Τέλος πάντων.Είναι πολύ μεγάλη ιστορία αυτή...Γελοίες καταστάσεις.

Ξεπουληθήκαμε στο γιουσουρουμ...

Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ότι είναι προσωρινοί στη ζωή.Τα σπίτια και οι περιουσίες εδώ μένουν.

Πολλές φορές νιώθω ότι αν ήταν ο κόσμος όπως είναι στο σχέδιο του μυαλού μου,όλοι οι άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι,θα υπήρχε δικαιοσύνη και ποιότητα ζωής.Ουτοπίες...

Αλλά πάλι,όλα στο χέρι μας είναι...Δεν παραδέχομαι τους ανθρώπους της θεωρίας,αλλά τους ανθρώπους της πράξης...Δεν παραδέχομαι τους ανθρώπους που γκρινιάζουν πόσο δύσκολη είναι η ανθρώπινη επικοινωνία,από τον δερμάτινο καναπέ του σπιτιού τους,αλλά αυτούς που προσπαθούν για τους ανθρώπους που αγαπάνε.Επίσης δεν πιστεύω ότι χωρίζει κάτι ανθρώπους που θέλουν να περάσουν στιγμές μαζί.Πόσο μάλλον η απόσταση.Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να πάω από τη μια πλευρά της Αθήνας στην ακριβώς αντίθετη της.Με μεγάλη χαρά θα το κάνω για φίλους,για ανθρώπους που αγαπάω,για ανθρώπους που μπορεί να με έχουν ανάγκη ενδεχομένως.Αυτή είμαι.Δεν μπορώ να είμαι αλλιώς.Δεν θα λογαριάσω χρήματα,δεν θα λογαριάσω κόπο.Θέλω τόσο πολύ να έχω ανθρώπους στη ζωή μου...Αυτό μόνο.Τα άλλα...Λεπτομέρειες.

Είναι τι προτεραιότητες βάζει κάποιος στη ζωή.Πού γέρνει στη ζυγαριά της ζωής του.

Και όταν μένω μόνη,Σάββατο κι απόβραδο...

Γλυκές μουσικές από ακκορντεόν στο δωμάτιο...

Παρέα είχα τα όργανα σήμερα.

Το ακκορντεόν που μετά από πάρα πολύ καιρό άρχισα πάλι να διαβάζω και να κάνω ασκήσεις,από τα πολλά βιβλία που είχα αγοράσει για να μάθω μόνη.Σήμερα νομίζω ότι ήταν το πιο εποικοδομητικό μάθημα που έχω κάνει στα 9 χρόνια που το έχω.Άρχισα λίγο δειλά-δειλά και χρησιμοποιώ τα μπάσα και τις συγχορδίες σε συνδυασμό με τα ασπρόμαυρα πλήκτρα.Είμαι πολύ ευχαριστημένη.Αλλά το κακό με εμένα είναι ότι είμαι αμελής.Θέλω να το καταπολεμήσω.Δηλαδή τώρα μπορεί να ξαναπάιξω μετά από καιρό.Καταπιάνομαι με χίλια διαφορετικά πράγματα και ξεχνιέμαι.Αλλά απόψε...Επιτέλους κατάφερα και το ανοιγόκλεισα σωστά,ανοίγει-κλείνει αναπόδα,κάτι που ως τώρα δεν είχα καταφέρει.Νόμιζα ότι δεν θα τα καταφέρω,είναι παλιό και μεταχειρισμένο,με αλλαγμένη φυσούνα,η οποία χαλάει εύκολα γενικά,ευαίσθητο όργανο,θέλει τρυφερότητα στους τρόπους.Αλλά τα κατάφερα μια χαρά και είμαι χαρούμενη για αυτό.Ωραίο όργανο...Οργανο αγκαλιάς...

Οι δυο κιθαρίτσες που ποζάρουν και η άλλη,η ντροπαλή,που κάθεται στο χωλ;Άλλη μέρα θα έχουν την τιμητική τους.Γρατζούνισα λίγο εχθές.Με δανεική κιθάρα.

Τραγουδάκι;Όμορφο και αισιόδοξο.Εισαγωγικές νότες ακκορντεόν και μια φωνή γνώριμη.Παντελής Θαλασσινός.Οι στίχοι με νόημα.

Ν' αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν' αγαπάς τους ανθρώπους.

Τα θεριά ν' αγαπάς και τ' ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ' αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,

ν' αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ' αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.

Απλά πράγματα...Αν όλοι τα πιστέψουμε...Αν όλοι τα προσέξουμε και τα προστατέψουμε...Τα άψυχα και τα έμψυχα...Τα δάση,τη θάλασσα...Αλλά και τους ανθρώπους γύρω μας...Παράδεισος η γη...