Έχοντας την τύχη(μπορεί και ατυχία, ακόμα δεν ξέρω) να ζω εκτός πόλης, είμαι αναγκασμένη να περνάω ένα μεγάλο μέρος της ημέρας μέσα σε ένα αυτοκίνητο ή λεωφορείο. Αυτό δεν είναι κακό. Βάζω τα ακουστικά μου και απολαμβάνω την διαδρομή μετά μουσικής. Το κακό είναι όταν η διαδρομή δεν υφίσταται! Όχι λόγω διάβρωσης του εδάφους και κατάρρευσης του οδικού δικτύου, όχι λόγω αδειανού ρεζερβουάρ(κόψτε τις πλάκες με την τιμή της βενζίνης! Τσεκ επιταγών θα θέλουμε σε έναν μήνα για λίγα λίτρα…), όχι λόγω σκασμένου λάστιχου.  

Μία λέξη(μία και φαρμακερή): ΚΙΝΗΣΗ 

Στο μάθημα της Φυσικής μάθαμε ότι η κίνηση μπορεί να είναι επιταχυνόμενη, επιβραδυνόμενη, ομαλή και άλλα πολλά που δεν τα πρόσεχα. Γιατί δεν έγινε καμία αναφορά στην ελληνική κίνηση;  

Ευθύγραμμη(μπορεί και στριφογυριστή) ομαλά ακίνητη κίνηση: Η ελληνίζουσα μορφή της κίνησης. Κατά την διάρκεια αυτής της κίνησης το σώμα απλά δεν κινείται. Τελεία. 

 Πάρτε τον παραπάνω ορισμό και εφαρμόστε τον στο εξής ονειρικά σχιζοφρενικό σκηνικό: Ιούλιος μήνας, ο καύσωνας στα καλύτερα του, ο ήλιος στις μεγάλες του δόξες, ο κεντρικότερος δρόμος που ενώνει την κυρίως πόλη με τις γύρω περιοχές να δέχεται τις ευγενικές επιδιορθώσεις εργατών(κοινώς οδικά έργα, πιο κοινώς η χαρά του πεινασμένου εργολάβου, ακόμα πιο κοινώς τσόντα πάνω στην τσόντα) και το πράσινο φανάρι να διαρκεί ελάχιστα. Μέσα σε όλα αυτά βάλτε και μπόλικα αυτοκίνητα. Μπόλικα είπαμε, δεν θέλω τσιγκουνιές!

  Πλήρης ακινησία των αυτοκινήτων. Δυστυχώς δεν συμβαίνει και το ίδιο με τα νεύρα των οδηγών. Οδηγός δεν είμαι αλλά είμαι συνοδηγός οπότε ξέρω τι τραβάνε οι άμοιροι! Το νευρικό σύστημα να παθαίνει υπερφόρτωση, το θερμόμετρο του αυτοκινήτου να δείχνει κάτι περίεργες αφρικανίζουσες θερμοκρασίες και το ρολόι να μου υπενθυμίζει ότι σε πέντε λεπτά ξεκινά η πρώτη ώρα φροντιστηριακού μαθήματος.  

Πρωί ακόμα, λες «ας μη βάλω ακόμα κλιματισμό! Έχει ψιλοδροσιά». Ανοίγεις λοιπόν το παράθυρο διάπλατα και περιμένεις την ψιλοδροσιά να σου κάνει την τιμή να σε επισκεφτεί. Αμ δε! Το μόνο πράγμα που κάνει την εμφάνισή του είναι η μουσική ενός αυτοκινήτου προς το τέλος της ουράς(μεγάλες αποστάσεις, μαραθώνιος και πάνω). Και τι μουσική! Ό,τι πρέπει για καύσωνα! Μία μίξη επίκαιρων χιτακιών και καπάκι βαριά λαϊκά για ακόμα πιο βαριά καψούρα. Και οι διάλογοι εντός του αυτοκινήτου να σπάνε κόκαλα… 

«Α ρε παλιοκράτος! Όλα τρώτε και τον λαό τον έχετε στο περίμενε!» 

«Θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα. Εξάλλου αν φτάνεις στην ώρα σου χάνετε η μαγεία!» 

«Ποια μαγεία παιδί μου;» 

«Να ρε πατέρα: αργείς πέντε-έξι ωρίτσες και τους κρατάς τους άλλους σε αναμμένα κάρβουνα!» 

«Αυτό λέγεται ασυνέπεια!» 

«Λάθος! Αυτό λέγεται εντυπωσιακή είσοδος!» 

«Έπρεπε να σε πάμε στον παιδοψυχολόγο από τότε που είχες πάθει το κόλλημα με τα Star Wars. Τώρα είναι πολύ αργά…» 

Απελπισμένος πατήρ, κόρη στον κόσμο της και το πισινό αυτοκίνητο να αποθεώνει τον Πετρέλη που απ’τα συμφραζόμενα κατάλαβα ότι πρέπει να βρισκόταν σε λήθαργο.

 «Πέστα ρε Θάνο! Ξύπνα Θανάση! Ξυπνήστε ρε!» 

«Ξυπνήσαμε κύριος! Δεν το ξέραμε ότι ο Πετρέλης εκτελεί και χρέη ξυπνητηριού…θα τον προτιμήσουμε!»

Στα λεωφορεία η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Δεν είσαι συνοδηγός, είσαι απλά συνταξιδιώτης. Και αυτό σημαίνει ότι δίπλα σου μπορεί να κάτσει κάθε καρυδιάς καρύδι. Επίσης έκανα και μία διαπίστωση από τις ελάχιστες φορές που έχω μπει σε αστικό λεωφορείο: οι Έλληνες πρέπει να είναι πολύ οικολόγοι. Δεν εξηγείται αλλιώς η μη χρήση αποσμητικού! Είπαμε, νοιάζεστε για την τρύπα του όζοντος αλλά υπάρχουν και roll ons!

Και αφού έβγαλα από μέσα μου και αυτόν τον νταλκά, σας καληνυχτίζω! Κάτι μου λέει ότι αύριο θα ξανακολλήσω στην κίνηση...παραπλανητική λέξη! Ουφ...καλό σας βράδυ!