Γενικά δεν είμαι ζωόφιλος, μου αρέσει βέβαια να βλέπω τα ζωάκια να χοροπηδάνε στη φύση, τα κάνω χάζι γενικά, αλλά μέχρι εκεί, ποτέ δεν θέλησα να υποκαταστήσω την ανθρώπινη συντροφικότητα με μια σκυλίσια, γατήσια ή χρυσοψαρίσια. Εντάξει άμα έμενα σε ένα κτήμα 10 στρεμμάτων μπορεί να έπαιρνα και κανα δυό σκύλαρους αλλά να βασανίσω ένα ζωντανό (και εμένα μαζί του) στα Πατήσια… τσου…

Έλα όμως που ποτέ μη λες ποτέ και τις τελευταίες 2 βδομάδες βρέθηκε εκεί χάμου μια Νίτσα που μου άλλαξε την οπτική μου τελείως. 

Γύριζα που λέτε ένα βράδυ, λίαν ευχαριστημένος από το γεγονός ότι στο διπλανό κάθισμα του συνοδηγού ήταν θρονιασμένη μια γυναικεία ύπαρξη ονόματι … Λίτσα…(δεν είναι τυχαίο το όνομα) και να πετάω εξυπνάδες εγώ, να κάνει χαχα χουχου αυτή, όλα καλά όλα ανθηρά και με τη βραδιά να προμηνύεται μεγάλη και… νάσου σε μια στροφή μου πετάγεται στη ρόδα ένα μαλλιαρό πράγμα και μέχρι να φρενάρω γκντουπ πάρτο κάτω! Η Λίστα να φρικάρει ΑΜΑΝ κάτι σκοτώσαμε…εντάξει κορίτσι μου δεν ήταν δα και άνθρωπος –εδώ η Λίτσα μου έριξε ένα τέτοιο αγριεμένο βλέμμα που κατάλαβα ότι θα προτιμούσε να ήταν άνθρωπος,

-δεν ξέρω αν σας το είπα αλλά το Λιτσάκι είναι φανατική φυσιολάτρης, ζωολάτρης και ως εκ τούτου και ολίγον τι μισάνθρωπος, δε χάνει ευκαιρία να πηγαίνει στο γειτονικό ΑΝΤΙ-…ξερονήσι όπου υπάρχει λέει σταθμός ορνιθολογικής παρατήρησης και μελέτης και όταν της είπα ότι τις μπεκάτσες προτιμώ να τις τρώω από να τις βλέπω να ζευγαρώνουν παραλίγο να με χαστουκίσει (α ρε παλιομισοφόρια τι τραβάν για σας τα αγόρια…)

Έχετε δοκιμάσει να πιάσετε νυφίτσα χτυπημένη από το αμάξι σας και σφαδάζουσα από πόνο; Να μη το τολμήσετε, γιατί αυτό που θα πάρετε και αυτό που πήρα εγώ ως ενθύμιο από την πρώτη μας επαφή είναι τα σημάδια από τα λίαν αιχμηρά δοντάκια της…ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΕ ΔΑΓΚΩΣΕ! Μα δε φταίει το κακόμοιρο, αμύνεται, εμ βέβαια τέτοιος μαντράχαλος και εγώ θα φοβόμουνα! –εδώ άρχισα να λοξοκοιτάζω τη Λίτσα και να σκέφτομαι μήπως παραείναι ψηλό το αντίτιμο για να…τα μισοφόρια μου μέσα! Σβερκώνω με δύναμη τη νυφίτσα…έσκουζε ΠΡΟΣΟΧΗΗΗ… η Λίτσα, την πετάω στο πορτ παγκάζ και βουρ για το σπίτι.

Αφού με τα πολλά τελείωσε η επέμβαση και η Λίτσα αποφάνθηκε ότι έχει εκδορές και γδαρσίματα στα πίσω πόδια τέτοια που να την κάνουν να κουτσαίνει τόσο πολύ, αλλά ευτυχώς γλύτωσε το σπάσιμο και την παράλυση, γνωμάτευσε ότι με 10 μέρες ξεκούραση και φροντίδας στο σπίτι μου, θα ήταν και πάλι έτοιμη να ξαναβγεί στη φύση…και να φάει κοτόπουλα-αυτό το τελευταίο το πρόσθεσα εγώ με αρκετή δόση τσαντίλας για να λάβω ένα εξίσου οργισμένο βλέμμα (σας είπα για τα παλιομισοφόρια έτσι δεν είναι;).

Εξυπνάδες και τσαντίλες αλλά εμένα μου έμεινε αμανάτι μια νυφίτσα σπίτι μου ονόματι Νίτσα, ενώ η γυναίκα ονόματι Λίτσα, που με ενδιέφερε κυρίως, είχε πάρει των ομματίων της και όχι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.