14η Ιουλίου αύριο/σήμερα(13η άρχισα να το γράφω το ποστ) που σημαίνει ότι:

• Άλλες δύο εβδομάδες έμειναν για να τελειώσει το φροντιστήριο
• Γράφω το πρώτο μου τεστ στην Ιστορία της Γ' Λυκείου
• Το καλοκαίρι είναι περίπου στη μέση του

Και τι σημαίνει αυτό: έχει περάσει πάνω κάτω ένας μήνας διακοπών κι εγώ δεν το έχω καταλάβει! Δεν έχω καταλάβει ούτε πότε πέρασε ένας μήνας, ούτε αν όντως έχω διακοπές. Γιατί όταν ξυπνάς απ'τις εφτά για να ετοιμαστείς και απ'τις εννιά έχεις τετράωρο μάθημα, ε αυτό δεν το λες διακοπές! Όταν διαβάζεις περισσότερο απ'ο,τι διάβαζες το χειμώνα(ναι ναι!), ε ούτε αυτό το λες διακοπές!

Και πάει στο καλό, είπα "φέτος δε πειράζει, δεν θα πάμε διακοπές. Θα ξεκαλοκαιριάσουμε στο σπίτι. Εξοχή είμαστε, κάπως θα την βγάλουμε!". Και τότε είναι που πέφτει το καταραμένο το μήνυμα που λέει ότι "πάμε Ζάκυνθο! Έλα κι εσύ! πλάκα θα έχει!". Αμ πλάκα θα έχει! Γίνεται να μην έχει πλάκα; Και πλάκα θα έχει και μια καλή ευκαιρία για ξεκούραση θα είναι και θα γεμίσουν και οι μπαταρίες για τον δύσκολο χειμώνα. Βέβαια η Ζάκυνθος μια κουβέντα είναι! Μεσολαβεί πολύ ψήσιμο και διάφορα τεχνάσματα. Οψόμεθα!

Η καινούργια εβδομάδα λοιπόν ξεκινά με την θερμοκρασία +30 βαθμούς, την ώρα ξυπνήματος στις 7, τις σελίδες της Ιστορίας για το τεστ να ανέρχονται στις 10, την κάρτα του κινητού να πέφτει σταδιακά προς τα μηδέν ευρώ, την υπομονή μου να μεταναστεύει προς άγνωστη κατεύθυνση και το μυαλό μου να ταξιδεύει στη Ζάκυνθο...

Προς το παρόν τσούκου τσούκου πάω για ύπνο...