Λοιπόν , πήγα - και - την Παρασκευή που μας πέρασε να ακούσω τον Θανάση Παπακωνσταντίνου μαζί με την Μάρθα Φριντζήλα στον Σταυρό του Νότου ...

Ό,τι κι αν πω θα είναι λίγο για αυτή την εμφάνιση , ρε παιδιά ...

Για ακόμα μία φορά ο Παπακωνσταντίνου και η παρέα του με την στάση τους παρέδιδαν μαθήματα του τι σημαίνει μουσικός , τι θα πει ωραία σχέση με το ακροατήριο κτλ ...

Τα παλικάρια είναι όλα τους υπέροχα !

Ως ακροατής αισθανόσουν περισσότερο ως συλλειτουργός - ''συμπρωταγωνιστής'' στην συναυλία παρά ως απλός δέκτης - θεατής ...

Τα τραγούδια που επέλεξαν να πουν - και - αυτή την φορά ήταν όλα τους ένα και ένα ...

Απλά υπέροχα !

Επίσης , έμεινα άφωνη από την ερμηνεία του Φώτη Σιώτα στο ''Στις χαραυγές ξεχνιέμαι'' - τον είχα ξαναακούσει να το ερμηνεύει μα προχθές ''έδωσε ρέστα'' το παλικάρι , το είπε πολύ ιδιαίτερα !

Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ !

Έχω πάει πολλές φορές σε συναυλίες του Παπακωνσταντίνου μα αυτή την φορά κάτι έχει γίνει , δεν ξέρω τι ...

Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά τόσο για την προσπάθεια που έκαναν για να βγουν έτσι ωραίες οι παραστάσεις όσο και για το εξαίρετο αποτέλεσμα !

Πραγματικά , κάτι τέτοιες στιγμές χαίρομαι βαθιά για την ευλογία που μου δόθηκε να ζω την συγκεκριμένη περίοδο ώστε να μπορώ να τους βλέπω και να τους ακούω !

Σε πείσμα , λοιπόν , των καιρών και των μοιρολατρών ναι , υπάρχουν και πολύ αξιόλογοι άνθρωποι στον χώρο της μουσικής .

’νθρωποι που τιμούν και τιμούνται από την λέξη ''καλλιτέχνης'' ...

Δεν ξέρω αν είναι πολλοί ή λίγοι , ξέρω στα σίγουρα όμως οτι υπάρχουν .

Να είναι καλά τα παιδιά !