Χάθηκα. Μπορεί να ήμουν εδώ, αλλά στην ουσία έλειπα. Στον καθρέφτη δεν έβλεπα πια το είδωλο μου αλλά μία ξένη που με κοίταζε με απορία. Έκανα συνεχώς εκπτώσεις στις επιθυμίες μου ή για την ακρίβεια δεν είχα επιθυμίες. Ούτε όνειρα καινούρια.

Τα βιβλία μου έπιαναν σκόνη στον κομοδίνο μου. Το ίδιο και κάτι ταινίες στο τραπεζάκι της τηλεόρασης. Ενδιαφέροντα μηδέν. Ασχολίες τίποτα. Όρεξη ούτε για πλάκα. Γκρίνια μπόλικη.

Έπαθα σοκ όταν μόλις χθες συνείδητοποίησα πως έχουμε Ιούλιο και είμαστε στη μέση του καλοκαιριού.

Τέλος όμως πια με όλα αυτά...

Χθες, μετά το σοκ, εξέφρασα δυνατά καινούρια επιθυμία. Και απελευθερώθηκα. Ένα ολοκαίνουριο "θέλω" που μου εξιτάρει το ενδιαφέρον φύτρωσε στο μυαλό μου και αμέσως έβγαλε καρπούς. Βγήκαν κι άλλα, κι άλλα...Γέμισε το μυαλό και η ψυχή μου. Παιδιάστικες επιθυμίες σίγουρα. Αστείες; Μπορεί. Αλλά δικές μου!!!

Αρκούσε αυτό για να βγω από το λήθαργο και να έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ. Είμαι εδώ! Γύρισα και σκοπεύω να μείνω!

Οι λεπτομέρειες εν καιρώ...