Και εκεί που έλεγα ότι όλα είναι βαρετά όπως πάντα, το ποστ μου σβήστηκε χωρίς να δημοσιευτεί, και μετά από αυτό όλα πήγαν στραβά. η φίλη που που θα ερχόταν Κωνσταντνούπολη μιας και με το φίλο της είμαστε συμφοιτητές ανακάλυψε ότι το διαβατήριο της δεν ήταν ανανεωμένο. τελικα κατάφερε να έρθει μετά που ακυρώθηκε το ένα εισητήριο της και αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. αλλά ήρθε ευτυχώς.  

αυτή η βδομάδα προβλέπεται και η πιο.. χμ.. κινητική; αφού θα πάμε να δούμε πολλά πράγματα που την περιμέναμε να δούμε ή τουλάχιστον να δουν οι άλλοι. και γω δε θα βαριέμαι τόσο πολύ. τις τελευταίες δύο μέρες με είζχε πιάσει η φάση που είχα πάθει και την προηγούμενη φορά. απόλυτη βαρεμάρα σε σημείο που ακόμη και να μου παρουσιαζόταν η ευκαιρία να πάω κάπου απλά βαριόμουνα και μέσα πάλι βαριόμουνα.. 

και επίσης εκεί που έγραφα ότι για κάποιο λόγο αυτό το καλοκαίρι το ΜΗ έχει την περισσότερη επισκεψιμότητα από ποτέ και γιατί κανείς δεν πάει θάλασσα εξαφανιστήκαν όλοι και πήγαν θάλασσα! να και ένα καλό

σήμερα όμως ήταν μια καλή μέρα. έγινε κάτι και κατάλαβα ότι με λίγη προσπάθεια ίσως να μπορείς να συνενοηθείς τελικά. από την άλλη μιλώντας με τη φούλα (από το ξαδελφούλα) κατάφερα να εξωτερικέυσω κάποια συναισθήματα που απλά δε μπορούσα τις προηγούμενες μέρες.. τελικά είναι το άτομο που μιλάς που έχει σημασία αφού όσο και να μη θέλεις να εξωτερικεύσεις κάποια πράγματα μερικές φορές με το κατάλληλο άτομο σου δίνεται αυτή η ευκαιρία- και δεν πρέπει να την χάσεις.

κάτι που έγραψα προχτές πριν να σβηστεί όλο το ποστ και να γινουν όλα σκατά έστω για λίγο..

 τελικά.. όλοι οι ανθρώποι μεγαλώνοντας πληγωνόμαστε και δυστυχώς ή ευτυχώς κανείς δε μπορεί να μας προστατεύσει.. απλά έρχεται μια φάση που όντας όλοι τόσο πληγωμένοι το βρίσκουμε πολύ δύσκολο να ανοικτούμε σε νέα άτομα ακόμα και αν αυτά θα μας καταλάβαιναν πλήρως. και ο κόσμος γεμίζει μοναχικούς που νομίζουν ότι είναι και μόνοι.. στην τελική δύο πράγματα γίνονται.. η ζεις σε ένα κόσμο μόνος ή απλά μαθαίνεις να διαλέγεις καλύτερα..  όλοι περνάμε φάσεις μοναξιάς και που όλα πάνε στραβά.. και στην τελική αυτό που μετρά είναι ποιοι άνθρωποι είναι δίπλα σου για να σε βοηθήσουν να το αντιμετωπίσεις.. αυόί που δε μπορείς να εμπιστευτείς ή αυτοί που ότι μαλακία και να πεις θα είναι πάντα δίπλα σου..; και το κατά πόσον θα μάθεις ότι πρέπει να βασίζεσαι και εσύ σε άλλους αντί μόνο οι άλλοι σε σένα ή απλά θα γ΄νει κάποιος που θα βοβάται να εκθέσει σε κοινή θέα τον εαυτό που κρύβουμε όλοι μέσα μας..

σκεφτόμουν ότι εκτός από ένα δυό άτομα δε μπορώ να εκτεθώ σε άλλους.. ίσως τελικά να μπορώ ή ίσως αυτόί που έχω δίπλα μου να είναι αρκετοί.. όπως και νά'χει.. ευχαριστώ.. για όσους είναι δίπλα μου...:) χ

αύριο το πρόγραμμα έχει Αγιά Σοφιά για πολιοστή φορά και μπλε τζαμί επίσης για πολιοστη. στο blog θα έχει Λιπέρτη.. όχι τίποτε άλλο αλλά είναι μέρες που σας το χρωστώ και ας μην το ξέρετε..:)

θέλω φλιπ φλοπ και παραλία, κατεστραμένο μαλλί από τον ήλιο, ξεθωριασμένα ρούχα, σφηνάκια τεκίλας, γυναικίες συζητήσεις μέχρι αργά και χορό με το μωρό σε παραλιακό μπαράκι.. θέλω.. Κύπρο

στις 30 θα είμαι πίσω Κύπρο.. περίπου μια βδομάδα έμεινε και τόσα πολλά να δώ και ελπίζω το γεγονός ότι θα το παίζω τουρίστας να είναι αρκετό να μην αρχίσουν ξανά οι αϋπνίες της περασμένης φοράς..  

Μωρό;; σουρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιι :)) χχχχχχχ