Αυτή την παιδική χαρά που περνούσαμε για να πάμε στο ξενοδοχείο,δίπλα από έναν άδειο,λόγω εποχής, παιδικό σταθμό,την ερωτεύτηκα!!!Αν ήμουνα παιδάκι,θα την είχα κάνει δεύτερο σπίτι μου!!Με χώμα κάτω,να μην χτυπάνε τα παιδάκια όταν πέφτουν.Με πολύχρωμα παιχνίδια,τρενάκι,σπιτάκι,τραμπάλες,τσουλήθρες,κάτι ψαράκια να ανεβαίνουν πάνω τα παιδιά σαν να είναι άλογα,και φυσικά πολλές κούνιες.

Πολύ όμορφη παιδική χαρά!

Τι αντίθεση με τις παιδικές χαρές στην Αθήνα...Οι περισσότερες με 2-3 κούνιες,1-2 τσουλήθρες,και όλα ξεχαρβαλωμένα και κακόγουστα,έχουν ποτίσει γκρίζο χρώμα...Μια μιζέρια μου βγάζουν όταν περνάω...

Αυτό το πολύχρωμο αυτοκινητάκι,από το πρώτο λεπτό που το είδα με προκαλούσε να το φωτογραφήσω.Δεν είναι πολύ όμορφο;

Τραγούδι;Το τραγούδι που λέει ο τίτλος του post.Ζιγκ-Ζαγκ.Με εκφράζει.

Σε παίζουνε στα ζάρια και σε χάνουν
κάθε μέρα εδώ πέρα
και σβήνουνε τα ίχνη της αυγής
τα μεσημέρια τα ξεφτέρια
και κλέβουνε απ' τις αυλές
παλιά χαμόγελα γλυκά
κι οι δρόμοι γίνανε χλωμοί
κι η μοναξιά τόσο πυκνή
που δεν μπορείς να περπατήσεις

Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω
κι αν με γυρέψετε είμαι ακόμα στην αλάνα
ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω
μη με μαζεύεις απ' το δρόμο ακόμα μάνα

Με σπρώχνουν οι καιροί σε μέρη ξένα
από σένα κι από μένα
μα εγώ έχω μάθει αλλιώς
σ' ένα χορό που σπάει τη πέτρα
έξω απ' τα μέτρα
στα μάτια σου πιστεύω μόνο
και στην τρέλα την παλιά
μα εδώ στην ώρα των φιλιών σ'το λέω καθαρά
δεν κάνω πίσω ούτε ένα βήμα.