Το ζευγάρι καθισμένο κολλητά στον μεγάλο γωνιακό καναπέ. Σε εκείνη την καφετέρια είχαν ανταλλάξει τα πρώτα δειλά αγγίγματα και βλέμματα. Ήταν ξεχωριστό μέρος γι αυτούς. Μετά λοιπόν από τρεις μέρες απουσίας και έναν τρικούβερτο καυγά πήγαν να χαρούν εκεί την επανένωση τους με δυο μεγάλα ποτήρια μιλκ-σεικ.

-Μου έλειψες…

-Και μένα μου έλειψες!

-Δεν θέλω να τσακωνόμαστε..

-Ούτε εγώ θέλω!

-Σ’αγαπάω χαζούλι..

-Και εγώ σ’αγαπάω!

-Κοίτα τι έχω για σένα…

Απίστευτο! Της είχε πάρει δωράκι! Ήταν μαζί λίγους μήνες τώρα και δεν της είχε κάνει ποτέ δώρο. Το έπιασε με λαχτάρα στα χέρια της και άρχισε να φαντάζεται τι θα μπορούσε να είναι…

-Μμμμ…λες να είναι άρωμα?Μπα…δεν νομίζω είναι ελαφρύ…

Να είναι κάτι σε αρκουδάκι? Αλλά μακρόστενο? Όχι όχι..

Κάτι διακοσμητικό για το σπίτι? Μπορεί..

Εσώρουχα! Αυτό θα είναι! Τι χρώμμα να διάλεξε κατ τι.. σχήμα..?

Έσκισε αχόρταγα το περιτύλιγμα να δει επιτέλους τι είχε μέσα!

-Ωωωω..ένα αυτοκινητάκι…

-Ναι! Δεν είναι τέλειο! Ήθελα να στο πάρω σε κόκκινο χρώμα αλλά δεν βρήκα..

-Ναι…είναι…πολύ όμορφο…σ’ευχαριστώ…

Το ακούμπησε δίπλα της με ένα μικρό σύννεφο απογοήτευσης να πλανιέται στον αέρα..

-Τι? Δεν σου άρεσε?

-Όχι,όχι αγάπη μου! Μου άρεσε πολύ!

-Ε, τότε γιατί δεν το βγάζεις να το παίξεις?

-Να το παίξω?

-Ναι,ναι! Βζουν βζουν πάνω στο τραπέζι!

-Μέσα στην καφετέρια? Ε..ξέρεις θησαυρούλη  μου προτιμώ να το παίζω μόνη μου σπίτι…

 ΥΓ. Ένα έχω να πω: Οι άντρες μερικές φορές, όσο σκληροί και αν θέλουν  να δείχνουν, είναι  τα πιο υπέροχα, αθώα και γλυκά παιδιά του κόσμου!