Πόσο γκαντέμης μπορεί να είναι ένας άνθρωπος;Αύριο φεύγω,πρώτη φορά θα περάσω τα σύνορα της χώρας,έχουμε 3 ώρες ταξίδι μέχρι την Πάτρα και 15 ώρες μέχρι το Μπάρι,και εγώ είμαι με πυρετό!!Το μεσημέρι είχα 37,6 και πριν λίγο που έβγαλα το θερμόμετρο είχα 38...Κακό σημάδι,γιατί συνήθως το βράδυ ανεβαίνει.

Από πράγματα δεν έχω ετοιμάσει τίποτα ακόμα.Έχω μια ατονία απίστευτη,όλη μέρα ξαπλωμένη θέλω να είμαι...Ο κατάλογος υπάρχει,έχω έναν μόνιμο κατάλογο για όλα τα ταξίδια,σε χοντρό χαρτί των μπλοκ που ζωγράφιζα.Με βάση αυτόν τον κατάλογο ετοιμάζω τις βαλίτσες για να μην ξεχνάω τίποτα.

Ευτυχώς δεν θα ξυπνήσουμε πολύ πρωί,η αναχώρηση θα είναι 11.30 πμ από την πλατεία Κάνιγγος.

Είναι απορίας άξιο πως αρρώστησα...Μέχρι εχθές το μεσημέρι ήμουνα καλά,μετά άρχισε να πονάει ο λαιμός,το βράδυ ήμουνα χάλια,αφού με πήρε ο ύπνος με ανοιχτή τηλεόραση(!)πρώτη φορά,και ξυπνάω 7.30 το πρωί,δεν είχα γυρίσει πλευρό και ψαχνόμουνα αν είναι 7.30 πρωί ή 7.30 απόγευμα.Νόμιζα ότι είχα κοιμηθεί για μεσημέρι και χρειάστηκε να κάνω ζάπινγκ και να δω ότι έχει τις πρωινές εκπομπές,άρα είναι ημέρα Τετάρτη.

Πάω τώρα σιγά-σιγά να ετοιμάσω την βαλίτσα,να κάνω κι ένα μπανάκι,να πιω ένα ντεπον και ένα χυμό,μήπως και συνέλθω.

Πόσο καιρό το περίμενα αυτό το ταξίδι...Κι αν είμαι έτσι όπως είμαι σήμερα...Δεν θα το ευχαριστηθώ...

Γιατί πάντα η χαρά μου να είναι μισή;Πάντα την είχα αυτή την απορία...Πάντα όταν χαίρομαι για κάτι,λες και είναι γραμμένο κάπου ότι θα στραβώσει,έστω και στο ήμισι,θα μπουν πρώτα ένα βουνό εμπόδια,θα μου βγει πρώτα ξινό,για να περάσω λίγες μέρες χαλάρωσης.

Δεν είναι τωρινό φαινόμενο,πάντα έτσι ήταν.Και συνήθως όταν πάω κάπου διακοπές παθαίνω διάφορα,όπως όταν πήγα πέρυσι στο Πήλιο το χειμώνα και φύγαμε άρον-αρον,έπαθα όλα τα κακά της μοίρας μου μαζεμένα.Λες και πρέπει να είμαι καταδικασμένη να είμαι καρφωμένη εδώ,στην καρέκλα και μόλις σηκωθώ,όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος μου βάζουν τρικλοποδιά.Δεν έχω πάει ποτέ ταξίδι να μην πάθω κάτι.Πέρυσι στη Νάξο,πήγα μονοήμερη Ηρακλειά-Κουφονήσι,και στο Κουφονήσι με έπιασε το πόδι μου,είχα από μέρες βγάλει φουσκάλες και μπήκα στη θάλασσα,νόμιζα ότι θα πεθάνω,έκλαιγα από τον πόνο και από τον φόβο ότι θα φύγει το καραβάκι και θα με αφήσει εκεί,αφού δεν θα μπορώ να φτάσω στο λιμανάκι.Στη Σίφνο τώρα,είχα βάλει έναν τόνο αντιηλιακό και έγινα κατακόκκινη,ενώ οι φίλες μου δεν είχαν βάλει σχεδόν καθόλου και ήταν μια χαρά...

Τι να πω...Ο Θεός να βάλει το χέρι του...Γιατί εκεί και να χρειαστώ γιατρό...Ας μην το σκέφτομαι καθόλου...

Αλλιώς,είμαι χαρούμενη που επιτέλους θα περάσω τα σύνορα της χώρας και θα δω μέρη τελείως διαφορετικά.Μέρη που έχουν περισσότερο πράσινο και το σέβονται,δεν το καίνε.Μέρη όπου σέβονται τον πεζό και τον ποδηλάτη.

Λέει ο πατέρας μου,-έχει πάει 2 φορές Ιταλία-στο Μιλάνο ή στη Μπολόνια,δεν θυμάμαι που μου είπε,έχει λωρίδα ποδηλάτων στο πεζοδρόμιο,πήγαινε εκείνος αμέριμνος,συνηθισμένος από την δική μας κατάντια εδώ,και ακούει πίσω του ντριν-ντριν.Πάταγε τον ποδηλατόδρομο και ερχόταν μια γιαγιά κατά πάνω του,άντε να φρενάρει η κακομοίρα!Μια άλλη φορά μόλις πάτησε το πόδι του κάτω από το πεζοδρόμιο,σταμάτησε το ταξί να του δώσει προτεραιτότητα.Εδώ θα τον είχε χτυπήσει και θα τον έβριζε κιόλας που τον καθυστέρησε στην πορεία του.Άλλη κουλτούρα.Εντάξει μπορεί να μοιάζουν ή να είναι και χειρότεροι από εμάς(αν και δεν νομίζω) αλλά έχουν ΣΕΒΑΣΜΟ,μια λέξη που εμείς εδώ ούτε ξέρουμε τι σημαίνει.Εμείς είμαστε οι πιο αγενείς που υπάρχουν,όλο με νεύρα,φωνές,βρισιές και αγένεια.Βέβαια από κάπου πηγάζουν αυτά,αν σου σπάνε τα νεύρα με μια απλή συναλλαγή σε μια δημόσια υπηρεσία,και όχι μόνο...Κάπου θα πάει η νευρικότητα.

Τα υπόλοιπα θα τα πούμε όταν γυρίσω στις 31/7.Ελπίζω σώα...

Κι ένα τραγουδάκι για να κλείσω μουσικά.

Encardia-Το παραμύθι της ταραντούλας

IS ORIAMU

E mmu sirni e kardia na su miliso

fse ci-ppu 'vo kratenno 'sti fsichi

ma 'su kanoscio fissa mes'ta-mmaddia mu

kai olo to pensieri-mu tori.

Eleu tt'ammaddia-mu ka se recina

sto ppetto-mmu grammeni se vasto

ka passio nifta to musai-ssu t'orio

ess'ipuno jelonta to toro.

kai mrpizzikata a fiddha tis kardia

kai termasi sto jema-mmu vasto

mia sikka ka mu fei tin amilia

s'te mu scuriazzi ammadia,pu e ttoro.

Ce i ttermasi ce ssikka ce i llumera

mu 'sozzin ghiani esu manecho

ka guai momento pu fse-su pao rotonta

sa mbakkao fiuro pu jurei nnero.

Αρκετές λέξεις διαβάζονται.Δίπλα υπάρχει μετάφραση,στο cd.Αλλά έτσι είναι πιο ωραίο.

Η φωτογραφία είναι από Μπάρι.