Έπαψες πατρίδα να θυμίζεις, το ξέρεις;

Άλλαξες.

Ριζικά.

Ξανά.Για πάντα.

Διαφορετικά.Όπως πάντα.

Σα να εξατμίσηκε η ιστορία σου,εκ νέου χαραγμένη,με λεμόνι αντί για μελάνι.

Σα να ξεράθηκαν όλα τα "μημελησμόνει",το άρωμά τους να τυλίχθηκε από ιώδιο της καραϊβικής μα όχι της Μεσογείου. Και τί απέγινε το γιασεμί; Γιατί δεν κερνούσε τα βράδια, πόθους;

Μόνο σταμάτα.

Να τρως ξένες μπουκιές,

σαπίζοντας τα όνειρα των νέων,

βιάζοντας το φιλότιμο των παλιών.

Βάλε ευχή.

Πατρίδα να μυρίσεις.

Για όλους.

Τους και μας.

η Μάνα.