Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Ωραία τα παραμύθια περί της δήθεν «τυχαίας» σύλληψης του «εγκληματία πολέμου» Ράντοβαν Κάρατζιτς, ηγέτη των Σέρβων της Βοσνίας, ο οποίος καταζητείται από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους από το 1995. Ολες αυτές οι ιστορίες περί του «μεταμφιεσμένου γέροντα με μακριά άσπρα μαλλιά και γένια, με χοντρά μυωπικά γυαλιά», προσθέτουν το απαραίτητο φολκλορικό στοιχείο, αλλά φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Ψυχρή πολιτική απόφαση και τίποτα περισσότερο ήταν η σύλληψη του Κάρατζιτς.

Η τύχη του είχε προκαθοριστεί εδώ και δύο εβδομάδες -από τη στιγμή που στο Βελιγράδι σχηματίστηκε κυβέρνηση υποτελής στις ΗΠΑ και την ΕΕ με τη συμμετοχή και των Σοσιαλιστών του κόμματος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο οποίος «εκτελέστηκε ιατρικά» στο κελί του στη Χάγη κατά τη διάρκεια της πολύχρονης δίκης του στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Μόλις, μάλιστα, ο νέος ηγέτης των Σοσιαλιστών Ιβιτσα Ντάτσιτς, τον οποίον οι σκληροί του κόμματος κατηγορούσαν ως «Κουίσλινγκ», ανέλαβε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, κάθε ενημερωμένος παρατηρητής ανέμενε ραγδαίες εξελίξεις στην υπόθεση της σύλληψης των Κάρατζιτς και Μλάντιτς.

«Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο ηγέτης των Σοσιαλιστών θα κατορθώσει να κάνει τις εξαγορές και τους συμβιβασμούς που θα οδηγήσουν στο να παραδώσει αυτός τους Μλάντιτς και Κάρατζιτς στην ΕΕ και στις ΗΠΑ για να τους καταδικάσουν και να τους φυλακίσουν μέχρι το τέλος της ζωής τους», γράφαμε σε αυτές τις στήλες στις 10 Ιουλίου, αμέσως μετά τον σχηματισμό της σερβικής κυβέρνησης. Η λύση της απορίας μας ήρθε πολύ γρηγορότερα από όσο φανταζόμασταν.

Πολιτικός ηγέτης των ηττημένων Σερβοβόσνιων είναι ο Ράντοβαν Κάρατζιτς, αντίπαλος των Ευρωπαίων και των Αμερικανών, ανυπότακτος εχθρός τους στην προσπάθεια εξανδραποδισμού του λαού του. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ ελέγχουν απολύτως το δικαστήριο της Χάγης για τη Γιουγκοσλαβία, οπότε οποιαδήποτε αγριότητα αυτού του πολέμου στη Βοσνία μπορούν να τη «φορτώσουν» στον Κάρατζιτς μέσω της απόδοσης σ' αυτόν της πολιτικής ευθύνης. Δεν υπάρχει άλλωστε πόλεμος που οι πολιτικοί ηγέτες να είναι αμέτοχοι πολιτικά των σφαγών που διεπράχθησαν.

Δεν ενδιαφέρει όμως τις ΗΠΑ και την ΕΕ η απόδοση δικαιοσύνης. Να τσακίσουν τους Σερβοβόσνιους θέλουν που ακόμη δεν έχουν υποταχθεί πλήρως στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, παρόλο που σχεδόν δεκαπέντε χρόνια τώρα τη Βοσνία κυβερνά κάποιος «γκαουλάιτερ» των Ευρωπαίων με εξουσίες κατοχικού κυβερνήτη, ο οποίος... καθαιρεί όποιον εκλεγμένο πρόεδρο, πρωθυπουργό, υπουργό ή αξιωματούχο αρνείται να υπακούσει στις εντολές του!

Η σύλληψη και η φυλάκιση του Κάρατζιτς είναι χρήσιμες στις ΗΠΑ και την ΕΕ μόνο ως παράγοντας καταρράκωσης του ηθικού των Σερβοβόσνιων και της καθυπόταξής τους.

Το ομολόγησε ο γνωστός Αμερικανός διπλωμάτης Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ -είναι αυτός που έκανε τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία του Ντέιτον περί Βοσνίας, το 1995- σε χθεσινή συνέντευξή του στο CNN: «Αυτός ο άνθρωπος ήταν ένα είδος Ρομπέν των Δασών για τους Σερβοβόσνιους που υποδαύλιζε τη διαφωνία, καθώς διέφευγε τη σύλληψη επί 13 χρόνια. Η απομάκρυνσή του από τη σκηνή θα βοηθήσει τρομερά τη δημιουργία σταθερότητας», ομολόγησε ο Χόλμπρουκ.

Ο Κάρατζιτς κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια εν γνώσει και με την προστασία του κρατικού μηχανισμού της Σερβίας, ο οποίος στον σκληρό πυρήνα του δεν έχει αποσαθρωθεί πλήρως από την εποχή του Μιλόσεβιτς. Δεν υπήρχε πρόβλημα άγνοιας ως προς το πού κρυβόταν. Μέχρι τώρα απλώς δεν υπήρχε η πολιτική βούληση να τον παραδώσουν. Από τη στιγμή όμως που η παράδοσή του αποτέλεσε τμήμα του συμβιβασμού για την είσοδο του σοσιαλιστή ηγέτη Ιβιτσα Ντάτσιτς στην κυβέρνηση, η κατάδοση και η παράδοσή του από τον αχρείο διάδοχο του Μιλόσεβιτς ήταν ζήτημα ελάχιστου χρόνου...

Η ΣΕΡΒΙΑ ΥΠΟΤΕΛΗΣ
Ο «εξευρωπαϊσμός» ολοκληρώθηκε

Βαθύτατα ατιμωτική πράξη για μια χώρα και έναν λαό αποτελεί η παράδοση κάποιου των ηγετών του για να τον δικάσουν εκείνες οι ξένες δυνάμεις που διαμέλισαν και ακρωτηρίασαν τη χώρα αυτή. Μια τέτοια στάση αποκαλύπτει έναν αποκρουστικό εκφυλισμό τόσο πολιτικό όσο και ηθικό. Οι Σέρβοι ηγέτες το έκαναν ήδη δυο φορές -με τον Μιλόσεβιτς η πρώτη και τώρα με τον Κάρατζιτς- και ετοιμάζονται να το κάνουν και τρίτη, με τον Μλάντιτς. Ο... «εξευρωπαϊσμός» της Σερβίας ολοκληρώνεται. Μια υποτελής χώρα και ένας κάποτε υπερήφανος αλλά τώρα δουλόφρων λαός είναι πλέον έτοιμοι για να ενταχθούν στην ΕΕ, έχοντας κερδίσει το εισιτήριο μέσω του διαμελισμού της πατρίδας τους και της κατάδοσης των ηγετών τους.