Να 'μαι πάλι πίσω...Με φορτωμένες βαλίτσες.Όχι μόνο με άπλυτα ρούχα,ούτε με δωράκια,αλλά με εκατοντάδες όμορφες εικόνες.Ήδη μου λείπουν όλα...Ήδη μου λείπουν όλοι...Ήδη μου λείπει αυτή η τόσο όμορφη χώρα και τόσο διαφορετική από τη δική μας.

Τίποτα δεν θα είναι ίδιο από εδώ και πέρα...Πως ζούμε;Χειρότερα κι από ζώα...Με μεγάλη μου λύπη το λέω.Ολόκληρη Ιταλία δεν είδαμε όχι καμμένο δέντρο,ούτε ένα χορταράκι καμμένο.Απέραντες εκτάσεις όπου το μάτι χανόταν μέσα στο πράσινο.Η νότια Ιταλία όσο ανεβαίναμε,καταπράσινη,γεμάτη δάση.Στο Βορρά υπερισχύουν οι καλλιέργειες,υπάρχουν φυσικά πολλά δάση και εκεί,αλλά οι περισσότερες εκτάσεις είναι καλλιέργειες.Όλα τα καλά.Καλαμπόκι,καπνά,ντομάτες,σταφύλια,μέχρι και λεβάντα(!!)είδαμε στα χωράφια.Δεν έχω δει τόσο πράσινο ούτε στο πιο όμορφο όνειρο μου!!Για εδώ την Ελλάδα να δω τόσο πράσινο,δεν τρέφω τόσο απατηλά όνειρα.Εδώ μισούμε τη χώρα μας,μόλις φυσήξει λίγο δεν μένει τίποτα όρθιο...Μαυρίζει ο τόπος,μαυρίζει κι η ψυχή μας...Σε λίγα χρόνια να δω πως θα είμαστε...Εκεί σε θέλω κάβουρα που περπατάς στα κάρβουνα.

Φτάσαμε στο λιμάνι του Μπάρι,μετά από 15 ώρες ταξίδι.Το πλοίο αυτό δεν ήταν και τόσο ωραίο όπως αυτό που γυρίσαμε από Ανκόνα.Είχαμε καμπίνα όλοι και ξαπλώσαμε τη νύχτα.Το πρωί γύρω στις 8,αν θυμάμαι καλά,φτάσαμε στο Μπάρι.Ακόμα με τα άτομα που ήταν στο πούλμαν δεν γνωριζόμασταν και είμασταν μόνοι.Οι πρώτοι που μας μιλήσαν ήταν μια οικογένεια,γονείς και δυο κορίτσια,που είχαν έρθει από την Κρήτη,από το Καστέλι.Η μια κόρη φοιτήτρια και η άλλη μαθήτρια λυκείου.Καλοί άνθρωποι,γελαστοί και ευχάριστοι για παρέα,όπως αποδείχτηκε στην πορεία.Γενικά στην πορεία γίναμε όλοι μια παρέα.Λογικό,όταν βλέπεις επι 8 μέρες 24 ώρες τους ίδιους ανθρώπους.Μόνο στον ύπνο χωρίζαμε,όλη μέρα πηγαίναμε τσούρμο.Ο κάπτεν-Jim και το τσούρμο του!!Τον συνοδό μας τον λέγανε Μίμη και τον οδηγό μας Γρηγόρη.Ο συνοδός μας,ο κύριος Μίμης,πήγαινε μπροστά και εμείς σαν κοπάδι από πίσω.Σύνολο 58 άνθρωποι στην αρχή,γιατί είχαμε απώλειες την πρώτη μέρα,τραυματία.Θα φτάσω κι εκεί.

Στο Μπάρι μπήκαμε λοιπόν στο πούλμαν και τραβήξαμε Βόρεια.Αρχικά για Πομπηία,για επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Πομπηίας,που σκέπασε η λάβα του Βεζούβιου.Σε όλη την εκδρομή ο κύριος Μίμης πήγαινε μπροστά και μας εξηγούσε τα πάντα.Απίστευτος άνθρωπος!!Που θυμόταν τόση λεπτομέρεια,ήταν απορίας άξιο.Άσε τρέξιμο.Προπόνηση για τους Ολυμπιακούς στο Πεκίνο μας έκανε.Τι αντοχές είχε ο άνθρωπος!!Δεν το έχω ξαναδεί.Και πρέπει να ήταν γύρω στα 55-60,δεν ήταν και νεαρός.Εμείς από πίσω οι νεότεροι,ψοφίμια,και αυτός να έχει φτάσει.Συνέχεια κάποιον περιμέναμε.Λογικό,58 άνθρωποι που να συγκεντρωθούν!Δεν είναι και εύκολη δουλειά.Στην αρχή με εκνεύριζε απίστευτα αυτός ο άνθρωπος,ήταν λίγο "αποφασίζουμε και διατάζουμε".Μας είχε ξεθεώσει.Ακούραστος,αν και κάπνιζε σαν φουγάρο.Αλλά μετά ήρθα στη θέση του και κατάλαβα πόσο μεγάλη ευθύνη είχε,με τόσο κόσμο,σε μια ξένη χώρα.Αν κάποιος χανόταν...Αυτός θα έβρισκε μπελά.Αυτός ήξερε άπταιστα Ιταλικά.Εμείς οι περισσότεροι,αν όχι όλοι,δεν ξέραμε την τύφλα μας,πέρα από 2-3 λέξεις για να συνεννοηθούμε.Εκεί δεν είναι κορόιδα όπως εμείς που μαθαίνουμε 10 γλώσσες.Αν δεν μιλήσεις Ιταλικά σπάνια θα σου απαντήσουν.Εμείς εδώ,ακόμα και Κινέζος να έρθει,θα έχουμε φροντίσει να ξέρουμε Κινέζικα.

Πάντως οι Ιταλοί πάσχουν από εξυπηρέτηση.Ειδικά στο φαγητό.Αν κάτι δεν τους το ζητήσεις,εκεί δεν υπάρχει κάτι δεδομένο.Πρέπει να ζητάς μέχρι και το ποτήρι,αλλιώς θα σου δώσει έτσι το αναψυκτικό.Συνήθως ούτε πιάτα φέρνουν για την πίτσα.Ούτε καλαμάκι σου δίνουν,ούτε χαρτοπετσέτα.Είναι απίστευτα σπαστικό να έχω πάρει μια κοκα-κόλα και να μην ξέρω πως λέγεται το καλαμάκι και να μην μου δώσει.

Η Ιταλία επίσης είναι μια χώρα όπου και στην τουαλέτα να πας πληρώνεις.Εκεί δεν ισχύουν κεράσματα και τέτοια.Πληρώνεις ακόμα και στους ναούς εισιτήριο για να μπεις!Μέχρι και στο μπαλκονάκι της Ιουλιέτας στη Βερόνα,εισιτήριο είχε!Επίσης μεγάλη ακρίβεια.Βέβαια οι μισθοί τους δεν συγκρίνονται με τα δικά μας ψίχουλα,αλλά 1,5 ευρώ το νερό είναι κλεψιά.Ευτυχώς είχε και ο οδηγός νεράκια και μας έδινε με 50 λεπτά γιατί κάτω από 1 ευρώ το μικρό μπουκαλάκι δεν υπήρχε πουθενά.Τα αναψυκτικά το κουτάκι που παίρνουμε εμείς με 70-80 λεπτά,συνήθως είχε 2,5 ευρώ!Γενικά σε αυτή την εκδρομή πιο πολλά χρήματα φύγανε στα νερά και τα αναψυκτικά.Πρωινό και δείπνο τρώγαμε στο ξενοδοχείο,και το μεσημέρι τρώγαμε ένα κομμάτι πίτσα ή ένα παγωτό για να αντέχουμε μέχρι το βράδυ.Άλλωστε δεν προλαβαίναμε.Τρέχαμε τόσο πολύ!!Σκέτο ξεθέωμα.

Την πρώτη μέρα,πήγαμε Πομπηία και μετά φτάσαμε Ρώμη για διανυκτέρευση.

Έχω τόσα πολλά να πω...

Ρώμη...Δεν έχω δει πιο όμορφη πόλη...Έχει τέσσερα εκατομύρια κατοίκους,αλλά είναι γεμάτη πάρκα,πλατείες,δέντρα,συντριβάνια,αγάλματα.Όλη η παλιά πόλη είναι υπαίθριο μουσείο.

Σε αυτή την πόλη θα μπορούσα να μείνω όλη μου τη ζωή...

Αλλά γυρίζω πίσω,για να μιλήσω για την Πομπηία.

Στο επόμενο post.

Τα post από εδώ και πέρα θα είναι σε συνέχειες.

(φωτογραφία:Το λιμάνι του Μπάρι,που μας καλωσόρισε).