Συνεχίζω το ταξίδι στη Ρώμη.Αιώνια Πόλη.Πολύ σωστός χαρακτηρισμός.

Πανέμορφη πόλη,θα συμπληρώσω εγώ.

Πετύχαμε και ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα στη Ρώμη!!Το ξενοδοχείο δεν ήταν μέσα στην πόλη,ήταν λίγο πιο έξω,αλλά όχι πολύ μακριά.Απλά επειδή μπροστά ήταν μονόδρομος,όταν πηγαίναμε,κάναμε το γύρο,ενώ στο γυρισμό,πέρναγαμε το δρόμο μπροστά από το ξενοδοχείο,και φτάναμε μια χαρά.

Το ξενοδοχείο ήταν πολύ ωραίο,και τα δωμάτια άψογα.Το μόνο κακό που έχουν τα ξενοδοχεία στην Ιταλία,αλλά και τα σπίτια,δεν υπάρχουν μπαλκόνια.Ελάχιστα κτίρια έχουν μπαλκόνι.Αυτό για όσους καπνίζανε-όπως ο πατέρας μου-ήταν καταστροφή.Έπρεπε να βγει εκτός ξενοδοχείου.Το κάπνισμα απαγορεύεται παντού.Καλύτερα,σκέφτηκα.Θα μας ντουμάνιαζε ο πατέρας μου,αν ήταν όπως εδώ.

Άλλη μια παρατήρηση που έχω να κάνω,άσχετη,οι Ιταλοί είναι εξίσου μανιώδεις με τα κινητά!Σκουλαρίκι οι περισσότεροι το είχανε!Ακόμα και στα αυτοκίνητα.Τελικά οι ηλίθιοι είναι αήτητοι παντού!! Μέχρι και οι νταλικιέρηδες μιλάγανε στο κινητό.Σκέτη τραγωδία.

Τώρα που είπα νταλικιέρης.Δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ τόσες νταλίκες.Από όλη την Ευρώπη.Έχουν τους αυτοκινητόδρομους,autostrada,και περισσότερες νταλίκες βλέπεις,παρά αυτοκίνητα.Οι δρόμοι τους είναι όλοι ευθεία,και ούτε ένα τράνταγμα.Δίπλα από κατοικημένες εκτάσεις,έχει προστατευτικά για τον θόρυβο.Μέσα σε όλα τα χωράφια,είχαν το σανό για τα ζωα,τυλιγμένο ρολό στρογγυλό,τα οποία είχα ονομάσει "μπακλαβαδάκια".Εγώ φταίω;Έτσι μοιάζαν,σαν τις μπουκίτσες μπακλαβά.

Σανό βλέπαμε,ζώα δεν είδαμε πολλά.

Συνέχιζω από εκεί που ήμουνα.

Στην πόρτα του εστιατορίου.

Μας υποδέχτηκε ένας χαμογελαστός νεαρός.Ιταλός,όπως νομίζαμε αρχικά.Ψηλός,μελαχρινός,με γυαλιά,όχι πάνω από 34-35 χρονών.Μας χαιρέτησε όλους και μας χάριζε χαμόγελα.Εμένα με είδε κουρασμένη,που μου έβγαζες το χαμόγελο με το ζόρι και με κοίταζε με ύφος "χαμογέλασε λίγο".Τα κατάφερε να με κάνει να χαμογελάσω.Μαγικό ραβδάκι είχε αυτό το παλικάρι.

Σε λίγο,όταν μαζευτήκαμε όλοι,ήρθε και μας σερβίρισε.Πρώτο πιάτο,απαραίτητα pasta.Σε όλες τις παραλλαγές,τις 3 μέρες.Τη μια με σάλτσα,την άλλη ήταν πένες  με κιμά και την άλλη λαζάνια.Το δεύτερο πιάτο ήταν διαφορετικό,συνήθως είχε κρέας ή ψάρι και κάποιο λαχανικό ή πατάτες βραστές ή μια φορά είχε πουρέ.

Ο φίλος μας,ρωτούσε πως λένε στα Ελληνικά το καθετί.Μου έδειξε τα φασολάκια που είχε το δεύτερο πιάτο και με ρώτησε πως τα λένε.Του είπα φασολάκια. Του το είπα αργά και αμέσως το έμαθε.Στο άλλο τραπέζι δίπλα,τους το έλεγε Ελληνικά.Μετά με ρώτησε το καρπούζι.Μετά μίλαγε με έναν άλλο κύριο στο τραπέζι μας και τον ρώταγε διάφορα πως λέγονται.Καθόμασταν με ένα ζευγάρι που είχε δυο γιούς,ο ένας β λυκείου και ο μικρός γυμνάσιο.Η γυναίκα ήταν καθηγήτρια Γαλλικών.Γενικά το γκρουπ μας είχε πολλούς καθηγητές.Είχαμε καθηγητρια Γαλλικών,καθηγήτρια φιλόλογο, και ο άντρας της γυμναστής.

Ο κύριος στο τραπέζι και ο πατέρας μου,μπορούσαν και συννενοήθηκαν καλύτερα.

Εμείς μιλάγαμε με τον νεαρό.Μας είπε ότι είναι από Αργεντινή και τον λένε Μαξ,Μαξιμιλιάνο.Μίλαγε πολύ καλά Ιταλικά.Δεν μου κάνει εντύπωση,μόλις του λέγαμε μια λέξη,αμέσως την έλεγε.Πανέξυπνος.Του λέει ο πατέρας μου για το κρέας ότι είναι χοιρινό,αμέσως έλεγε χοιρινό. Μια φορά είχε ακούσει τη λέξη.

Οι άλλοι σερβιτόροι ήταν αμίλητοι,εκτός μια κοπελίτσα που κι αυτή μας μίλαγε,αλλά μίλαγε μόνο Ιταλικά.

Σκέφτηκα ότι 5-10 άνθρωποι σαν τον Μαξ να υπήρχαν,έστω 5-10,για κάθε εκατομύριο κόσμου, θα ήταν παράδεισος ο κόσμος...Σίγουρα πιο ευχάριστος,πιο χαμογελαστός και με λιγότερο άγχος.

Μετά το φαγητό φύγαμε για βόλτα με το πούλμαν.Δεν προλάβαμε ούτε μπάνιο να κάνουμε.Κοντεύαμε ένα 24ωρο στο δρόμο.Φύγαμε Πέμπτη 12 το μεσημέρι ώρα Ελλάδος(11 ώρα Ιταλίας)και ήταν 10 το βράδυ,ώρα Ιταλίας,ημέρα Παρασκευή και δεν είχαμε ξαπλώσει,ούτε είχαμε κάνει μπάνιο,ούτε είχαμε κοιμηθεί,παρά μόνο στο καράβι.

Φύγαμε όμως για μια βραδινή βόλτα στη Ρώμη.

Για να ρίξουμε τα νομίσματα μας,στη fontana di trevi.

Τελικά γυρίσαμε γύρω στις 2 τη νύχτα στο ξενοδοχείο.Κοιμηθήκαμε σε 2 λεπτά από την κούραση και το πρωί ξυπνήσαμε πρωί-πρωί,για να κάνουμε μπάνιο και να κατέβουμε για πρωινό.

(φωτογραφία:via Veneto,ένας εμπορικός δρόμος στη Ρώμη,όπου υπάρχουν πολλά μαγαζιά,καφετέριες,εστιατόρια,αλλά και μαγαζιά με ρούχα,παππούτσια,ζαχαροπλαστεία,μαγαζάκια με περιοδικά.Ενας δρόμος με πολυτελέστατα ξενοδοχεία,όπως αυτό.Εκεί έχουν γυριστεί πολλές παλιές ταινίες,με μεγάλα ονόματα,όπως η Σοφία Λόρεν.)