Το ταξίδι συνεχίζεται.Δέστε τις ζώνες και φύγαμε!!!!

Στη Ρώμη είναι τόσα πολλά αυτά που έχεις να δεις,οι 3 μέρες που μείναμε είναι λίγες.Η πόλη αυτή είναι γεμάτη εικόνες.Τα σπίτια της,οι δρόμοι,οι πλατείες,τα πάρκα,τα αγάλματα,τα μαγαζιά,τα συντριβάνια.Όλα συνθέτουν μια αρμονική πόλη,απόλυτα ανθρώπινη.Οι ρυθμοί μοιάζουν χαλαροί,στο δρόμο δεν βλέπεις τις γνωστές εξυπνακίστικες συμπεριφορές των δικών μας οδηγών.Όχι ότι οι Ιταλοί δεν τρέχουν.Κάθε άλλο.Αλλά δεν έχουν αυτή τη νοοτροπία της επίθεσης.Κοκαλώνουν το αμάξι να περάσει ο πεζός,ακόμα και εκτός της διάβασης στο φανάρι.Ελλατώνουν ταχύτητα.Όχι όπως εδώ που μόλις δουνε πεζό πάνε κατα πάνω του με ένα σαδιστικό χαμόγελο ότι του κάνουν τη ζωή δύσκολη,κάνοντας τον να πανικοβληθεί.Επίσης δεν ακούς κόρνες,βρισιές,ούτε σταματάνε μες τη μέση,όπου βρουν,με αναμένα alarm.Τα ταξί τους συνήθως τα παίρνεις από πιάτσες,αλλά προφανώς σταματάνε και στο δρόμο,δεν ξέρω γιατί δεν χρειάστηκε να πάρουμε ταξί.Υπάρχει και ένα διόροφο τουριστικό λεωφορείο,με ανοιχτή σκεπή,που γυρίζει την πόλη.Οι ταμπέλες στις στάσεις των λεωφορείων είναι ψηλά και δεν έχουν κολλημένα αυτοκόλλητα όπως είναι τα δικά μας εκτρώματα που αποκαλούμε στάση,και στην πραγματικότητα ψάχνεσαι τι γράφει από τη βρωμιά και τα κολλημένα αυτοκόλλητα.

Κάδοι ανακύκλωσεις υπάρχουν παντού και γράφουν πάνω Si-No,και από κάτω με σχεδιάκι δείχνουν τι μπορείς να ρίξεις(κάτω από το ''ναι'') και τι όχι.Το μόνο που δεν μ'άρεσε σχετικά με την συλλογή των σκουπιδιών είναι ότι μόνο ένα άτομο μαζεύει με το αποριματοφόρο τα σκουπίδια,ο οδηγός του απορριματοφόρου,ο οποίος πλησιάζει και πιάνει τους κάδους από τα γατζάκια τους.Δεν μου άρεσε από την άποψη ότι έτσι κόβονται θέσεις εργασίας,κάτι το οποίο γενικά εφαρμόζουν σε πολλές δουλειές.Ο υπερβολικός αυτοματισμός,έχει μειώσει τις θέσεις εργασίας.Έτσι πιστεύω,δεν ξέρω αν όντως ισχύει αυτό.

Οι πολυκατοικίες τους απέχουν μεταξύ τους αρκετά,όχι σαν τις δικές μας που έχεις τον κάθε αντιπαθητικό γείτονα στο μισό μέτρο.

Επίσης πουθενά σε όλη τη χώρα δεν ακούσαμε στερεοφωνικά να παίζουν στο τέρμα,όπως εδώ που είσαι αναγκασμένος να ακούς ό,τι σαβούρα αποφασίσει ο κάθε ηλίθιος γείτονας.Μόνο στη Φλωρεντία σε 2-3 αυτοκίνητα ακούσαμε δυνατά μουσική κι αυτό επειδή μέναμε στην πιο κακόφημη συνοικία.Θα αναφερθώ σε άλλο post.

Κλείνω την παρένθεση.

Μπήκαμε λοιπόν και στο Βατικανό.Ο κύριος Μίμης μας εξήγησε με λεπτομέρειες τα πάντα.Έχει απίστευτο περπάτημα μέσα.Μπήκαμε και στην πινακοθήκη,όπου υπάρχουν έργα,κυρίως με θρησκευτικά θέματα.Είδαμε τόσα πολλά αγάλματα και πίνακες που είναι αδύνατο να θυμηθώ τι ακριβώς ήταν όλα αυτά.Υπήρχαν πολλά γκρουπ,από όλες τις χώρες,και είχαμε συνέχεια το φόβο μην ανακατευτούμε με κάποιο από αυτά και χαθούμε.

Είδαμε και μια μούμια,μέσα σε ένα από τα πολλά μουσεία που είδαμε.

Λίγο πριν το τέλος,εγώ κι οι γονείς μου είπαμε στον συνοδό ότι δεν θα μπούμε στο ναό,είχαμε κουραστεί απίστευτα,και μας έδειξε που να περιμένουμε.Βρήκαμε και κάτι Κύπριους,μας μιλήσανε όταν ακούσαν ότι μιλάμε Ελληνικά.Μας είπαν ότι δεν χάσαμε και πολλά που δεν μπήκαμε στο συγκεκριμένο ναό,ο τάφος του κάθε Πάπα που πέρασε από την εξουσία,υπήρχε εκεί.

Τις πρώτες μέρες ήμουνα χάλια,είχα ακόμα πυρετό και με τόσο τρέξιμο είχα ξεθεωθεί.Τώρα που γύρισα,έχω βραχνιάσει και μιλάω πιο βαριά κι από τους νταλικιέρηδες που συναντούσαμε στην autostrada.Άσχετο,αλλά φέτος ο λαιμός μου δεν πάει καλά,συνέχεια βραχνιάζω.

Τελικά μετά από 3 ώρες είμασταν και πάλι έξω και ήρθε το πούλμαν να μας πάρει για τη συνέχεια της περιήγησης.

Όλες τις φωτογραφίες τις έβγαζα ψηλά,γιατί είχε πολύ κόσμο,για να μην βγαίνουν κεφάλια.Τα περισσότερα κτίρια ήταν αδύνατο να τα φωτογραφήσεις ολόκληρα,ήταν πανύψηλα.

(φωτογραφία:Ένα γιγάντιο κουκουνάρι και δυο παγόνια).